Πάει η Κόκκινη Μηλιά!
Γράφει ο Γιάννης Πήλιουρας, Διεθνολόγος
Η ελληνική παράδοση έχει κρατήσει μετά από εκατοντάδες χρόνια τον μύθο που θέλει τους Έλληνες να απελευθερώνουν τα εδάφη της πρώην Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και να διώχνουν τους Τούρκους ως την Κόκκινη Μηλιά. Προφητείες, δημοτικά τραγούδια και προφορικές παραδόσεις κράτησαν ζωντανή τη μνήμη της ελπίδας για ξαναζωντάνεμα της έκπτωτης αυτοκρατορίας. Τι ήταν όμως τελικά αυτή η μυθικών διαστάσεων ανάγκη του ελληνικού λαού να πιστέψει σε κάτι τέτοιο; Μπορούμε σήμερα να μιλάμε για όνειρα τέτοιου είδους και φιλοδοξίες που ξεπερνούν το μικρό μας κράτος;
Από το 1897 στο 2017
Αν μπορούσαμε να συγκρίνουμε τη σημερινή ζοφερή μας πραγματικότητα, η περίοδος λίγο πριν την αυγή του 20ου αιώνα ίσως θα ήταν η καλύτερη συγκριτικά χρονική στιγμή που βίωσε ο Ελληνισμός σε σχέση με το σήμερα. Μια χώρα που συνεχώς αναζητά τη διέξοδο των εσωτερικών της αδιεξόδων σε εξωτερικές νίκες είτε αυτές αφορούν το πεδίο της μάχης είτε το πεδίο των διαπραγματεύσεων. Με μόνο όχημα τη φιλοδοξία, η Ελλάδα κινήθηκε σπασμωδικά κάθε φορά που ο ρεαλισμός υποτάχθηκε στο αμίμητο “πάμε και ο,τι πάρουμε καλό είναι”.
Από την άλλη, οι στιγμές που ζούμε δεν είναι το τέλος του Ελληνισμού όπως κάποιοι χονδροειδώς σχολιάζουν σε επιφυλλίδες που μοιάζουν με στήλη κοινωνικών τελετών, θρηνώντας για την τραγική σημερινή μας κατάσταση σε σχέση με το χθες. Τις ίδιες ίσως και χειρότερες στιγμές έχουμε ζήσει κατά καιρούς με τραγικά λάθη, ανάξιους ηγέτες και μεγάλες καταστροφές.Το 2017 δεν θα σημάνει κάτι όπως δεν σήμανε το 2015 όταν ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να διχάσει έναν ολόκληρο λαό με ένα ψευδεπίγραφο ερώτημα που τελικά έγραψε ιστορία ως μια τεράστια κυβίστηση του ίδιου και της κυβέρνησής του.
Από την Πόλη στη Δημόσια Υπηρεσία
Είναι πραγματικά τραγικό λοιπόν κάποιος αν εξετάσει ιστορικά την σύσταση του ελληνικού κράτους να δει ότι τα χρόνια προβλήματα που το απασχολούν, παραμένουν ζητούμενα. Όσο απασχολούσε τους προγόνους μας η επανένωση των ελληνικών εδαφών με το ελληνικό κράτος, στο εσωτερικό κυοφορούνταν η αναξιοκρατία, ο κομματικός στρατιωτικός νόμος του Δημοσίου (όποιος είναι δικός μου διορίζεται), η σπατάλη κλπ. Η χώρα προχώρησε με αυτές τις στρεβλές καταστάσεις για δεκαετίες χωρίς να μπορεί να πει κανείς ότι την απασχόλησαν ιδιαίτερα. Την απασχολούσαν οι ιδανικές αναζητήσεις για την επικράτηση στη Μακεδονία, τη Μ. Ασία, την απελευθέρωση της χώρας από τους κατακτητές, το Κυπριακό, το Μακεδονικό, η μετάβαση στη Δημοκρατία κλπ.
Στην εποχή του τώρα, η Κόκκινη Μηλιά και ο εθνικός μύθος μεταλλάχθηκε στην έξοδο της χώρας από το Μνημόνιο, στον ερχομό της Ανάπτυξης! Θα σκίσουμε τα μνημόνια, θα διαγράψουμε το χρέος και θα αναγκάσουμε τους αντιπάλους μας να τραπούν σε άτακτη υποχώρηση. Αυτές οι υποσχέσεις που έμοιαζαν με σχέδιο υποστηρίχθηκε σοβαρά από μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού ο οποίος υπέκυψε στο θυμικό του. Οι συνέπειες είναι γνωστές σε όλους.
Η Μεγάλη Ιδέα του Σήμερα
Η χώρα παραμένει υπό καθεστώς βαριάς επιτήρησης και σκληρών μέτρων τα οποία δεν αποδίδουν αυτά που θα περίμενε κανείς. Η απλουστευτική μικροπολιτική λογική της αναζήτησης ενόχων-προδοτών δεν αποδίδει όπως δεν απέδωσε η λογική της έξωθεν ευθύνης των δανειστών μας που ζουν και ανασαίνουν για να δουν την Ελλάδα να παραδίδεται στο “ξένο κεφάλαιο”! Τα συμφέροντα των κρατών είναι συγκεκριμένα και αναλλοίωτα. Ήρθε η ώρα να δει και η ντόπια πολιτική ηγεσία του τόπου τα εθνικά μας συμφέροντα και να οδηγήσει τη χώρα με σταθερά βήματα στην αποσύνδεση της από το κακό της παρελθόν.
Η Ελλάδα του 1897, που υπέστη πολεμικές ήττες, πτώχευση και δυσμενή οικονομικό έλεγχο, που όλοι υπέθεταν ότι θα σβήσει, μετά από 23 χρόνια έφτασε να είναι η χώρα των τριών ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Οι συγκυρίες και η στιβαρή πολιτική ηγεσία μπορεί να δημιουργήσουν τις συνθήκες προκειμένου η χώρα να ορθοποδήσει.
Αρκεί να έχει στόχους, τόσο για το εσωτερικό νοικοκύρεμα όσο και για την έξωθεν παρουσία, προκειμένου η Ελλάδα να μπορεί να είναι ένας υπολογίσιμος παίκτης στις ανακατατάξεις τους διεθνούς γίγνεσθαι. Μπορεί σήμερα να φαντάζει αστείο ο μύθος της Κόκκινης Μηλιάς, αλλά επιτέλεσε το σκοπό του όταν υπήρχε σχέδιο. Αυτό το ζητούμενο σκοπό με το ανάλογο σχέδιο καλείται να αναζητήσει κάθε επίδοξος ηγέτης της νέας σελίδας για την πατρίδα μας προκειμένου να συνεγείρει μαζί του και όλους τους Έλληνες.
