Το καλάθι του πληθωρισμού!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας

Το καλάθι της νοικοκυράς, ή πιο ορθοπολιτικά πλέον το καλάθι του νοικοκυριού, είχαμε να το ακούσουμε με τόση επίταση από τα ’80ς, τις περιβόητες προεκλογικές αφίσες του ΠΑΣΟΚ και το σεργιάνι των εκάστοτε υπουργών Εμπορίου στη λαχαναγορά για να μας πείσουν ότι η αγορά δεν λειτουργεί ορθώς κι ότι η υψηλή παρέμβαση των κρατικών αξιωματούχων θα την βάλει σε τάξη!

Η επανάκαμψη του πληθωρισμού, κυρίως για εξωγενείς λόγους όπως η παρατεταμένη νομισματική χαλάρωση και η μείωση στην προσφορά ενέργειας και πρώτων υλών, επανέφερε στην καθημερινότητα μας την ανάγκη καλύτερου ελέγχου της αισχροκέρδιας και των εναρμονισμένων εταιρικών συμπεριφορών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η αξιόπιστη ενημέρωση του καταναλωτικού κοινού για τις προσφορές και η ανάληψη της προσωπικής ευθύνης με την καταγγελία όσων κερδοσκοπούν, είναι ικανή, μαζί με τον πιο ευρή έλεγχο τήρησης των κανόνων του ανταγωνισμού και την ουσιαστική τιμωρία των παραβατών, να συγκρατήσει ένα μέρος των πληθωριστικών πιέσεων.

Η επικοινωνιακή παρουσίαση του “καλαθιού” έδωσε την εντύπωση σε πολλούς πολίτες ότι η εμφάνιση του σήμαινε και αυτόματη σημαντική μείωση των τιμών σε μια σειρά βασικών προϊόντων. Αδίκως προσπαθούσα τις τελευταίες ημέρες να εξηγήσω σε κάποιους συνομιλητές μου ότι από πουθενά δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Ούτε οι δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού, ούτε κυρίως αυτές των ιδιοκτητών σούπερ μάρκετ, αναφέρονταν σε άμεση αποκλιμάκωση τιμών.

Το “καλάθι” είναι ένα χρήσιμο εργαλείο επισήμανσης όλων των ευκαιριών στην αγορά, ένα διευρυμένο παρατηρητήριο τιμών βασικών αγαθών στα οποία οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ καταχωρούν τα φθηνότερα προϊόντα ανά κατηγορία τα οποία κυρίως αφορούν επιλογές ετικέτας. Οι τιμές των προτεινόμενων προϊόντων δεν αλλάζουν ιδιαίτερα, σε πολλές περιπτώσεις είναι ακριβώς οι ίδιες με των προηγούμενων ημερών. Δεν ζούμε σε περιόδους διατίμησης και κρατικής επιβολής συρρίκνωσης ή και εξάλειψης του ήδη χαμηλού περιθωρίου κέρδους που δεν ξεπερνά τα ισχνά μονοψήφια νούμερα.

Η διαχείριση των προσδοκιών είναι κεφαλαιώδης τακτική στην πολιτική επικοινωνία κι όταν θέματα αγγίζουν τόσο βαθιά την καθερινότητά μας, η ασάφεια ή η καλλιέργεια υπερβολικών ελπίδων, δεν βοηθά ούτε στη συνειδητοποίηση, ούτε στην επίλυση ενός προβλήματος. Το κράτος λοιπόν οφείλει να ενημερώνει τον πολίτη κι αυτός με αυτή τη γνώση να επιβραβεύει όσους επαγγελματίες τον σέβονται. Αυτό σε συνδυασμό με εντατική επίβλεψη από την επιτροπή ανταγωνισμού, αρκούν για να αποτρέψουν την περαιτέρω εκτόξευση του πληθωρισμού, πέρα από τα πραγματικά μεγέθη του. Όλα τα υπόλοιπα κουράζουν κι εξεγείρουν μια κοινωνία που προσπαθεί να διαχειριστεί έναν ακόμη οικονομικά δύσκολο χειμώνα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.