Το «φιλοδώρημα»
Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Για τις επόμενες δύο τετραετίες δεν έχει πιθανότητα ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις οβιδιακές πολιτικές μεταμορφώσεις που υπόσχεται ο αρχηγός του, αν αναλάβει τη διακυβέρνηση. Οι εμπειρίες που έχουμε αποκομίσει από την τετραετή θητεία του είναι τόσο αποθαρρυντικές, ώστε δεν παραγράφονται. Πολλώ δε μάλλον όταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποδείχθηκε ικανή να αντιμετωπίσει έκτακτες και δεινές κρίσεις, μόλις επτά μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων της ως και σήμερα. Καλό είναι να θυμόμαστε..
Και μόνη η υπόθεση ότι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την πανδημία της Covid, με τις άμεσες καταστροφικές συνέπειές της στην οικονομία, εμφανίζει τα χαρακτηριστικά ενός θρίλερ. Η πολυφωνία από τις αντικρουόμενες ιδεολογικές και κομματικές απόψεις των γκρουπούσκουλων, των «πασοκογενών», των θεματοφυλάκων του 3%, των «προεδρικών», των «ομπρελιστών» και της πάσης φύσεως πικραμένων εκτός γκουβέρνου, προστιθέμενη στις έκτακτες συνθήκες των κρίσεων, δεν αφήνει αμφιβολίες ότι ο Τσίπρας θα περιέπιπτε σε οριακές καταστάσεις ανεξέλεγκτου πολιτικού πανικού. Κι αν την προηγούμενη φορά έσπευσε στον Πούτιν -βρίσκοντας κλειστή την πόρτα-, αντιλαμβάνεστε σε ποια μέτρα θα κατέφευγε, πάντα εναντίον της μεσαίας τάξης, με την καθεστωτική αντίληψη από την οποία εμφορείται.
Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχε καμία τύχη αν απαιτούσε από την Ευρωπαϊκή Ενωση όσα απαίτησε και πήρε ο Μητσοτάκης. Οχι μόνο επειδή αγνοεί τους μηχανισμούς με τους οποίους λειτουργεί, αλλά και γιατί βρίσκεται σε ιδεολογική διαπάλη μαζί της. Την αντιμετωπίζει ως καπιταλιστικό μηχανισμό, μακρύ χέρι των ΗΠΑ και άλλα ηχηρά, αν θυμάστε τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα το βράδυ της επικράτησης του «ΟΧΙ»! Επιπροσθέτως, όλοι γνωρίζουμε ότι ο Τσίπρας, δυστυχώς, δεν διαθέτει τις δεξιότητες του Μητσοτάκη, αντικειμενικά, σε όποιο πεδίο κι αν γίνει η σύγκριση. Μάλλον δεν υπάρχει πεδίο σύγκρισης. Δεν έχει το εκτόπισμα Ευρωπαίου ηγέτη, παιδεία, φερεγγυότητα, αποφασιστικότητα, αποτελεσματικότητα, κι ακόμη είναι νωπή η οικτρή εικόνα της Ελλάδας επί των ημερών του ενώπιον των κρατών-μελών της Ε.Ε.
Η Ελλάδα βρέθηκε, μετά την ανάσα που είχε πάρει επί διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, υπάκουη ψωροκώσταινα για να μη χάσει το δικαίωμα της συμμετοχής της στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Λόγω τραγικής άγνοιας, ο Τσίπρας -υπό την επικίνδυνη καθοδήγηση του asset Βαρουφάκη- δεν μπορούσε να αντιληφθεί το διακύβευμα: Οτι η Ελλάδα βρισκόταν ακριβώς ένα βήμα πριν από την έξοδο. Το τραγικότερο ήταν ότι οι περί τον Τσίπρα έβλεπαν αυτή την έξοδο από την Ε.Ε. και το ευρώ λεβέντικα και επαναστατικά.
Θέλω για ένα λεπτό να σκεφθείτε τι θα σήμαινε σήμερα για όλους μας αν η χώρα είχε αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αν είχε βγει από την προστασία του ευρώ, εισπράττοντας το «φιλοδώρημα» το οποίο πρότεινε στα ευήκοα ώτα του ΓιάΝη ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε!
