Το αδιέξοδο του Ιράν και η αναγκαιότητα αδρανοποίησης της ιρανικής πολεμικής μηχανής

Γράφει ο Βαγγέλης Αντωνιάδης

Όλες οι προσπάθειες των δυτικών για διπλωματική προσέγγιση με το Ιράν απότυχαν πέφτοντας στον τοίχο της αδιαλλαξίας της φονταμενταλιστικής δικτατορίας της χώρας της κεντρικής Ασίας.

Με βάση τα δεδομένα των τελευταίων ωρών. Μία μείζονα στρατιωτική ενέργεια του Ισραήλ ή των Ηνωμένων Πολιτειών στο Ιράν η οποία θα αποσκοπεί στην κατάληψη της χώρας, όπως συνέβη στις αρχές του αιώνα με το Ιράν ή στην καταστροφή της με βάση τη σημερινή στρατιωτική ισχύ τόσο του Ισραήλ όσο και των Ηνωμένων Πολιτειών, την εσωτερική πολιτική τους κατάσταση αλλά και ευρύτερα γεωπολιτικά δεδομένα είναι μάλλον αδύνατη, παρά τις τεράστιες παθογένειες του ιρανικού στρατεύματος.

Oι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και οι σύμμαχοι τους είναι σε θέση να προβούν σε στρατιωτικές ενέργειες, επίδειξης ισχύος στο Ιράν, όπως για παράδειγμα τον βομβαρδισμό κρίσιμων εγκαταστάσεων.

Ο βομβαρδισμός της χώρας από πυραυλικές αεροπορικές και ναυτικές πλατφόρμες μπορεί να χρονικά και εμπλέκοντας ταυτόχρονα μεγαλύτερος πλήθος αλλά και ποικιλία στόχων, επιδιώκοντας με αυτόν τον τρόπο την κατάρρευση της πολιτικής και στρατιωτικής υποδομής αναβαθμίζοντας μία πιθανή ενέργεια περιορισμένων πολιτικών στόχων σε μία απόπειρα επίτευξης στρατηγικής νίκης μέσω της πλήρους επιβολής επί του αντιπάλου.

Η πιθανή ιρανική αντίδραση

Τις στιγμές που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει ήδη αποδειχτεί πως η επίθεση του Ιράν και των τρομοκρατικών οργανώσεων που λειτουργούν ς σύμμαχοι και ως δορυφόροι του εναντίον του κράτους του Ισραήλ έχει αποτύχει πλήρως. Όμως ο όγκος του πολεμικού υλικού που χρησιμοποιήθηκε περιορίζει δραματικά τις αμυντικές δυνατότητες του Ιράν αλλά και τις δυνατότητες ανταπόδοσης ενός πλήγματος.

Η μοναδική αντίδραση που έχει την δυνατότητα να εξαπολύσει το Ιράν είναι ο πλήρης αποκλεισμός των στενών του Ορμούζ, εξέλιξη που θα έχει δυσμενείς συνέπειες στο διεθνές εμπόριο και ευρύτερα στην διεθνή οικονομία.