Θέλουμε κούρεμα του χρέους ή σοβαρό κράτος;

Γράφει ο Αλέξανδρος Κριτσίκης, Δικηγόρος

Το 2018 μόλις μπήκε και οι κυβερνώντες πανηγυρίζουν, ότι σε λίγο καιρό βγαίνουμε από τα μνημόνια. Μετά από τόσα χρόνια σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής και αυστηρής λιτότητας ήρθε η ώρα κατά τους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ να βγούμε επιτέλους από τα μνημόνια. Και φυσικά ούτε λέξη για το δυσβάστακτό χρέος. Πως θα το αποπληρώσουμε; Θα ζητήσουμε επιμήκυνση ή κούρεμα; Τι είναι προτιμότερο για την πολύπαθη Ελλάδα; Ένα σοβαρό κούρεμα χρέους είναι αναμφισβήτητα σωτήριο για τη χώρα. Ένα χρέος για το οποίο λίγο ή πολύ δεν ευθύνεται ο μέσος Έλληνας πολίτης για την διόγκωση του. Τουναντίον ορισμένοι κακοί και λαϊκιστές πολιτικοί ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό, καθώς σε αυτούς ο ελληνικός λαός έδωσε την εντολή όλα αυτά τα χρόνια να τον κυβερνήσει, είναι πραγματικά σωτηρία για τη χώρα!

Βέβαια ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Το χρέος δεν είναι μόνο δική μας υπόθεση. Είναι υπόθεση όλων των κρατών. Το παγκόσμιο άλλωστε χρέος είναι γεγονός, πως ξεπερνά κατά πολύ το παγκόσμιο ΑΕΠ. Συγκεκριμένα είναι 225% του παγκόσμιου ΑΕΠ (Πηγή World economic of Financial Surveys 2016). Προβάλει εύλογα λοιπόν το ερώτημα. Μήπως το παγκόσμιο χρέος είναι επίπλαστο και συνεπώς μια τεράστια φούσκα; Μήπως είναι δημιούργημα των αγορών; Άλλωστε η ιστορία έχει αποδείξει, ότι οι αγορές χρηματοδοτούν με άνεση επίπεδα χρεών μεγαλύτερα από αυτά, που προβλέπουν οι θεωρίες.

Από την άλλη ακόμη και αν διεθνώς συμφωνήσουμε κάποια στιγμή με τους δανειστές μας κούρεμα χρέους μελλοντικά-το οποίο μακάρι να γίνει- όπως πράξαμε ήδη το 2012, είναι αρκετό; Θέλουμε ένα κούρεμα χρέους ή ένα σοβαρό και αξιόπιστο ελληνικό κράτος; Κακά τα ψέματα ακόμη και αν μας χαρίσουν οι πιστωτές μας όλο το χρέος (να σημειωθεί, ότι η Γαλλία έχει αθετήσει τις υποχρεώσεις της 8 φορές ενώ η Ισπανία 6 φορές από τον 16ο αιώνα και μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα) εμείς σε λίγα χρόνια θα το δημιουργήσουμε δυστυχώς ξανά, εάν δεν έχουμε κατορθώσει να δημιουργήσουμε ένα σοβαρό και αξιόπιστο κράτος με μείωση της γραφειοκρατίας και των δημόσιων δαπανών, με απόλυση των επίορκων υπαλλήλων, με αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, ώστε να μένουν στο δημόσιο οι άριστοι και παραγωγικοί, με λιγότερο φόρους και με σταθερό εν γένει φορολογικό καθεστώς, ώστε να προσελκύσουμε επενδύσεις.

Έχουμε ανάγκη ένα κράτος φιλικό προς το πολίτη, που να τον διευκολύνει και να τον εξυπηρετεί και όχι να τον βασανίζει. Ένα κράτος, που να μην κοστίζει πολλά στον ελληνικό λαό είναι το ζητούμενο. Ένα κράτος, που δεν είχε άλλωστε ποτέ η χώρα μας από τη σύσταση του ελληνικού κράτους. Άλλως θα βλέπουμε το τρένο της ανάπτυξης να περνά και εμείς οι «μοιραίοι» όχι μόνο να μην μπορούμε να επιβιβαστούμε, αλλά να πτωχεύουμε πολλάκις, όπως τόσες φόρες πτώχευση η «Ψωροκώσταινα» στο παρελθόν…