Θανάσιμη αντιπολίτευση

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας

Δεν περιμένει κανείς από την εκάστοτε αντιπολίτευση να εξυμνεί τις επιτυχίες της κυβέρνησης. Είναι δεδομένο ότι οφείλει να αναζητά και να επισημαίνει τις αστοχίες, προτείνοντας ενδιαφέρουσες και λειτουργικές εναλλακτικές προτάσεις. Όμως έρχονται κρίσιμες κοινωνικές και εθνικές στιγμές που το λιγότερο που απαιτείται, από όλες τις πλευρές είναι συνεννόηση, ομοψυχία και προσήλωση σε έναν σημαντικό, κοινό στόχο.

Η σημερινή συγκυρία δεν αποτελεί μια συνηθισμένη περίοδο. Η αντιμετώπιση της πανδημίας κορωνοϊού, των ιδιαζουσών υγειονομικών συνθηκών αλλά και των καταστροφικών οικονομικών συνεπειών, χρειάζεται υψηλό επίπεδο ωριμότητας και υπευθυνότητα από οποιοδήποτε κατέχει δημόσιο αξίωμα και εκφράζει λόγο που επηρεάζει τους πολίτες.

Η κυβέρνηση παίρνει τις αποφάσεις και φυσικά κρίνεται γι’ αυτές. Η εύστοχη αξιολόγηση των ορίων των δυνατοτήτων του συστήματος Υγείας οδήγησε στην πρώτη δίμηνη καραντίνα, η οποία εκ του αποτελέσματος κρίθηκε επιτυχημένη για τον περιορισμό της ταχύτατης διασποράς του ιού.

Επιμέρους διαφωνίες μπορούν να υπάρξουν. Για το χρονικό εύρος του lockdown ή τον περιορισμό του σε συγκεκριμένες ομάδες πολιτών, την ανάγκη εξαρχής χρήσης της μάσκας σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους ή τα μέτρα στήριξης των πληγέντων επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Αρκεί οι θέσεις και οι αντιθέσεις να στηρίζονται σε πραγματικά επιστημονικά δεδομένα (τα οποία φυσικά και προσαρμόζονται ανάλογα με την εξέλιξη του νέου ιού), οικονομική ακρίβεια και κυρίως καλή προαίρεση.

Η αντιπολίτευση, από την άλλη, επέλεξε τη συχνή σύγκρουση με τη λογική, την έμμεση υπόθαλψη της συνωμοσιολογίας και των υπερβολών αφήνοντας ανεξέλεγκτα επίλεκτα στελέχη, όπως ο Πολάκης, να περιφέρουν την αυταρέσκεια και την ασέβεια τους, απέναντι στο καθημερινό αγώνα των επαγγελματιών της Υγείας αλλά και των νοσούντων.

Δυσκολεύεσαι να καταλάβεις την κεντρική στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην πανδημία. Την ίδια στιγμή που κατηγορεί την κυβέρνηση ότι της ξέφυγε ο υγειονομικός έλεγχος, συμπορεύεται με την “ανάγκη” της νεολαίας να κινείται ανεξέλεγκτα στις Πλατείες και την “υποχρέωση” να γίνει η πορεία για τον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου. Την ίδια στιγμή που την επικρίνει χαρακτηρίζοντας ως πρόωρο το καλοκαιρινό άνοιγμα του τουρισμού, επιμένει να την κατηγορεί για διεύρυνση της οικονομικής ύφεσης.

Μια θανάσιμη εκδοχή της αντιπολίτευσης. Αυτή που επενδύει στο χάος και το θάνατο. Αυτή που θέλει την υγειονομική προστασία, χωρίς όμως σκληρά περιοριστικά μέτρα για όλους. Αυτή που θέλει την αποφυγή της ύφεσης, χωρίς να κατανοεί ότι υπάρχουν και δημοσιονομικοί περιορισμοί.

Όταν έχεις να ισορροπήσεις ανάμεσα σε εν δυνάμει χιλιάδες θανάτους και μια οικονομία που θα μπορούσε να φτάσει και στο -20% για το 2020, η ιεράρχηση προτεραιοτήτων δεν είναι εύκολη υπόθεση. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει και τα δυο μέτωπα με ανευθυνότητα δεν έχει να ελπίζει σε τίποτα. Σίγουρα όχι στην βελτίωση της θεσμικής εικόνας του.