Στάλιν σ’ αγαπώ, ενώ ο κόσμος χάνεται!
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
Γυρνάς από τις διακοπές σου κι εκεί που λες να προετοιμαστείς για ένα φθινόπωρο με αρκετές υποχρεώσεις και υψηλές απαιτήσεις, βρίσκεις μια ολόκληρη χώρα να ταλανίζεται από περισπούδαστες αναλύσεις για τον Σταλινισμό και τις ομοιότητες ή τις διαφορές του από τον Ναζισμό. Λες και μέχρι σήμερα παραμένει πουθενά αλλού στον πλανήτη κύριο ιστορικό θέμα αν ένα έγκλημα προέρχεται από φυλετικό μίσος ή από εμμονή στην πιστή τήρηση των οδηγιών του “πατερούλη” – ηγέτη Στάλιν, Λένιν, Μάο, Κάστρο ή όπως αλλιώς θες να τον πεις. Λες και η ξεχωριστή ρίζα ποτίζεται με άλλης ποιότητας μοχθηρία και εξουσιαστική υπεροψία.
Τόσες δεκαετίες μετά έρχονται οι εγχώριοι τιμητές του κόκκινου ολοκληρωτισμού να κουνήσουν το δάχτυλο σε όσους από την Ανατολική Ευρώπη βίωσαν στο πετσί τους την αγριότητα ενός σκληρού, αδυσώπητου καθεστωτισμού που δεν ανεχόταν την πιο ελάχιστη διαφοροποίηση και ήξερε να τιμωρεί παραδειγματικά όποιον τολμούσε να την επιχειρήσει. Μάλλον θα ήθελαν να υπενθυμίσουν και στους Έλληνες τις ιδεολογικές καταβολές τους και να ανασύρουν από την μνημονιακή λήθη το έσχατο όπλο επαναπροσέγγισης μέρος των ψηφοφόρων τους. Την επικοινωνία πολλοί εμίσησαν, τα επικοινωνιακά οφέλη ουδείς!
Περισσότερο θα έπρεπε να μας ανησυχεί ότι αυτή την περίοδο ο κόσμος κυριολεκτικά χάνεται. Από τις εκτεταμένες πυρκαγιές που οι μαθητευόμενοι αριστεροί μάγοι μαθαίνουν από την καλή ότι οι αντιπολιτευτικές κραυγές δεν αρκούν για να αντιμετωπισθούν κι ότι απαιτείται οργανωμένο σχέδιο εκπονημένο από πολύ καιρό πριν και αγαστή συνεργασία όλων των υπεύθυνων φορέων. Από την ισλαμική τρομοκρατία που κάθε τόσο μας θυμίζει ότι εν δυνάμει ο τρόμος κρέμεται επί κεφαλής όλων μας κι η χώρα μας μετατρέπεται σε ένα τεράστιο προσφυγικό στρατόπεδο από την έλλειψη διαχειριστικής επάρκειας αλλά και τον φόβο των υπόλοιπων Ευρωπαίων να αποδεχτούν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί μην τυχόν κι ενισχυθούν περαιτέρω οι έντονες εθνικιστικές τάσεις.
Από την άλλη, η αισιοδοξία σε οικονομικό επίπεδο με αναφορές στην θετική πορεία του τουριστικού εισοδήματος υποκρύπτει την νέα αυξητική τάση των επιτοκίων δανεισμού μας, Αν το αριστερό success story γινόταν πιστευτό και μάλιστα αφού πρόσφατα υπήρξαν σχετικές αναβαθμίσεις του αξιόχρεου μας από τους οίκους αξιολόγησης, θα περίμενε κανείς αποκλιμάκωση των spreads.
Μάλλον κάτι παραπάνω γνωρίζουν οι αγορές ή απλά τρέμουν για το πως θα εξελιχθεί η 3η αξιολόγηση, αν τα εργασιακά θα αποτελέσουν πρόσβαση σημαντικής καθυστέρησης κι αν τελικά ακόμη κι αυτή η επάνοδος στο σενάριο του 2014 για την πιστοληπτική γραμμή μπορεί να πραγματοποιηθεί με αξιόπιστο τρόπο.
