Οι… προετοιμασμένα απροετοίμαστοι!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας

Σχολιάστηκαν δεόντως οι αναφορές στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για το πόσο απροετοίμαστοι υπήρξαν τι στιγμή που ανέλαβαν την εξουσία. Και όλοι, λίγο, πολύ, επικέντρωσαν την κριτική τους στο ότι αυτή την έλλειψη εμπειρίας και σχεδίου την πληρώσαμε με το αφελές πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης που μας έφτασε μια ανάσα από την έξοδο από τον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης. 

Όμως η πραγματικότητα αποδεικνύει πώς αυτό που περιέγραψαν ως αδυναμία ήταν και παραμένει η κοινωνική δύναμη τους και ήταν απολύτως έτοιμοι για αυτό που ακολούθησε. Και τότε γνώριζαν το διεθνές περιβάλλον στο οποίο καλούνταν να κινηθούν άμεσα. Επιθυμούσαν όμως να συνδυάσουν τον ερχομό τους στην εξουσία, για πρώτη φορά, με μια επαναστατική παράσταση που θα διατηρούνταν και μετά τον συμβιβασμό ως επικοινωνιακό σύμβολο ενός “άδικα” χαμένου αγώνα.

Μια χαρά προετοιμασμένοι ήταν σε οικονομικό επίπεδο ώστε να επιβάλλουν αιματηρές φορολογικές επιβαρύνσεις σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Έντυσαν τη φοροεπιδρομή με ψευδεπίγραφο ταξικό μανδύα και παρουσίασαν συνειδητά μια αντιαναπτυξιακή και αντιεπενδυτική πολιτική ως περιβαλλοντική ή κάθε άλλη πιθανή ευαισθησία.

Μια χαρά προετοιμασμένοι έδειχναν και σε κοινωνικό επίπεδο. Όταν επέτρεπαν την ανομία στα Πανεπιστήμια κι έδειχναν ανοχή σε κάθε μορφή στον “ακτιβισμού”. Όταν άφηναν τη χώρα έρμαιο των μεταναστευτικών ροών και των ΜΚΟ που εκμεταλλεύονταν την όλη κατάσταση. Όταν επιχειρούσαν να μετατρέψουν την Παιδεία σε προνομιακό χώρο προώθηση των ιδεολογικών εμμονών τους.

Ούτε στα εθνικά θέματα έδειξαν απροετοίμαστοι. Το αντίθετο. Μάλλον ήταν καλά σχεδιασμένο, και συνεννοημένο με τα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων, το πλάνο ολοκλήρωσης της συμφωνίας με τα Σκόπια. Και αν υπήρχε περισσότερος χρόνος ήταν εμφανής η διάθεση για ανάλογες διευθετήσεις και στα υπόλοιπα ανοικτά θέματα με Τουρκία και Αλβανία.

Και θεσμικά αποδείχτηκαν καλά διαβασμένοι. Οι συνεχείς παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη μόνο τυχαίες δεν ήταν, όπως και ο τρόπος ” χρήσης” των κοινοβουλευτικών διεργασιών. Η τάση για προσαρμογή των θεσμών στην καθεστωτική αντίληψη τους δεν κρύφτηκε ποτέ. 

Αυτό που ίσως προσπαθούν να αρθρώσουν κατόπιν εορτής είναι η μη πλήρης ικανοποίηση από τον έλεγχο που διέθεταν σε όλα τα πλοκάμια των εξουσιών. Τα περιορισμένα ερείσματα στην τοπική αυτοδιοίκηση και τον συνδικαλισμό, η αυτονομία συγκεκριμένων παραγόντων όπως ο διοικητής της ΤτΕ, η αμηχανία μπρος σε έναν δημόσιο τομέα που διέθετε ακόμα κάποιες δικλείδες αξιοπιστίας, η άγνοια βασικών κανόνων του πολιτικού μάρκετινγκ ώστε να επιτυγχάνεις ταυτόχρονα επώδυνους διεθνείς συμβιβασμούς που στο εσωτερικό παρουσιάζονται ως επιτυχίες. 

Ναι, δεν γνώριζαν όλα τα παιχνίδια της εξουσίας και οι υπάρχουσες δομές δεν τους άφησαν να καταλύσουν τα πάντα στο βαθμό που θα ήθελαν. Όμως οι προτεραιότητες ήταν εξαρχής δεδομένες κι οι βασικές τακτικές προφανείς. Και τώρα αναζητούν την δεύτερη ευκαιρία για να “διορθώσουν” τα λάθη τους. Να επανέλθουν πιο ολοκληρωτικοί από ποτέ. Να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα στην αστική δημοκρατία. Να ολοκληρώσουν αυτό που ξεκίνησαν με την πρόωρη ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά.