Ο Άδωνις και η αναίσχυντη υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ
Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος
Το αγράμματο ανθρωπάκι, που υπέγραψε γονατιστό, κάθιδρο και ζαλισμένο από τις ημικρανίες του, το 3ο και πλέον επώδυνο μνημόνιο, ο αναίσχυντος δημοκόπος, που παρέδωσε το όνομα, την ταυτότητα και την γλώσσα της Μακεδονίας στου σκοπιανούς, με μοναδικό αντάλλαγμα την γραβάτα του Ζάεφ, βρήκε νέο αφήγημα για να στηρίξει την αγωνιώδη προσπάθειά του να πλήξει την κυβέρνηση και τη Νέα Δημοκρατία!…
Πελαγωμένος καθώς είναι, μέσα στην παροιμιώδη πλέον αδυναμία του να διατυπώσει ουσιαστικό και εποικοδομητικό αντιπολιτευτικό λόγο, ο Τσίπρας παραδέρνει συνεχώς στα παραληρήματα της άνυδρης σκέψης του, επιχειρώντας να διεγείρει τα μονίμως αντιδραστικά αντανακλαστικά, μιας αριστεράς, που αδυνατεί να ξεφύγει από τα ακατανίκητα βιωματικά της συμπλέγματα και διαφόρων γραφικών ακροδεξιών, που αναζητούν, υποτίθεται, την «σωτηρία του έθνους», μέσα από το κοινό μίσος τους προς τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη…
Στόχος, όχι για πρώτη φορά (αφού μονίμως αισθάνονται την «ενόχληση» του!…), ο Άδωνις Γεωργιάδης, που από «επικίνδυνος ακροδεξιός εθνικιστής» όπως τον αποκαλούσαν, όλα αυτά τα χρόνια, οι αμετανόητες παραφυάδες του σταλινισμού και τα λοιπά αποκόμματα της «προοδευτικής» μονολιθικότητας, μεταβλήθηκε, χάρη στην αριστερόστροφη «ευφυία», σε «προδότη» και «ΤουρκΆδωνι» (!), επειδή, λέει, «μορφή χιονοστιβάδας παίρνουν οι εξελίξεις στο κυβερνητικό φιάσκο με την κατοχύρωση από την Άγκυρα του εμπορικού όρου Turkaegean, με το Μαξίμου και τον υπουργό Ανάπτυξης να είναι πλήρως εκτεθειμένοι», όπως έγραψαν, εκτροχιασμένα από ενθουσιασμό, διάφορα ΣΥΡΙΖόστροφα siteς…
Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, σε μια αποθέωση της κραυγαλέας υποκρισίας του, σε ανακοίνωσή του, κατηγορεί τον «υπερπατριώτη» Γεωργιάδη ως μόνο υπεύθυνο της παράδοσης του «TurkAegean» -«Τουρκικό Αιγαίο», στους Τούρκους και περιμένει από τον Μητσοτάκη «να πράξει τα δέοντα και να αποπέμψει τον υπουργό άμεσα από την κυβέρνηση»! Από κοντά και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, που, για να μην υστερήσει, χαρακτηρίζει βαθύτατα εκτεθειμένη την κυβέρνηση και την πολιτική ηγεσία και καταγγέλλει «ολιγωρία και σοβαρή υστέρηση επαγρύπνησης»…
Ας αφήσουμε κατά μέρος τον Ανδρουλάκη, που, προφανώς δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι, ο τακτικιστικός ισορροπισμός του κατατρώγει, αργά αλλά σταθερά, την αρχική αισιοδοξία που γέννησε η ανάδειξή του στην ηγεσία του ΠαΣοΚ… Αρκεί η άποψη του Ευάγγελου Βενιζέλου για να καταδείξει την πενία της νέας αντιπολιτευτικής επινόησής του: ο όρος Turkaegean εξ αντιδιαστολής αφήνει στην Ελλάδα τον αυθεντικό και επακριβή γεωγραφικό όρο Aegean.
Αλλά εκείνη που πραγματικά ξεπερνά ακόμη και τον φαιδρό εαυτό της, στην αναίσχυντη προσπάθεια να αντλήσει αντιπολιτευτικά επιχειρήματα απ’ ό, τι νομίζει ότι της προσφέρεται ως αφορμή και ως ευκαιρία, είναι βεβαίως η ποικιλόμορφη αριστερά…
Είναι αυτοί που διαλαλούν «ότι η θάλασσα δεν έχει σύνορα» και ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του»…
Είναι αυτοί που, όπως ο Κατρούγκαλος, αναρωτιούνται: «Η Τουρκία έχει τόσα χιλιόμετρα ακτή στη Μεσόγειο, πως μπορεί κάποιος να την αποκλείσει από την ενεργειακή εξίσωση;»…
Είναι αυτοί που διοργανώνουν εκδηλώσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με μπροστάρηδες κάτι περίεργους «διασώστες», που ζουν άγνωστο πως, υπό την προστασία εξ ίσου περίεργων Μ.Κ.Ο. και καταγγέλλουν το Λιμενικό Σώμα διότι προστατεύει την χώρα από τις ορδές των λαθρομεταναστών, τους οποίους οργανωμένα κατευθύνει ο Ερντογάν προς την Ελλάδα…
Είναι αυτοί με τους οποίους συμφωνεί ο ελεγχόμενος τουρκικός τύπος στο υβρεολόγιό τους κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη…
Και είναι αυτοί που, αφού ξεπούλησαν χωρίς ίχνος εθνικής ευαισθησίας και στοιχειώδους ντροπής την Μακεδονία, ξαφνικά οργίσθηκαν για ένα εμπορικό σήμα, όταν είναι οι ίδιοι που ουδέποτε αντέδρασαν, ως κυβέρνηση, στην τουριστική καμπάνια του 2018, για το «Τουρκικό Αιγαίο» (υπάρχουν οι σχετικές φωτό!)…
Και έρχονται τώρα ξεσηκώσουν την κοινή γνώμη για την εμπορική επικύρωση ενός σήματος, που κατοχυρώθηκε από το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της ΕΕ (EUIPO), δηλαδή από κάποιους γραφειοκράτες, που ασφαλώς δεν ασχολούνται με την γεωπολιτική, το διεθνές δίκαιο, και τις επιπτώσεις της χρήσεως ενός «ονόματος» στην σχέσεις και τους ανταγωνισμούς της διεθνούς πολιτικής. Πέραν βεβαίως του αναμφισβήτητου γεγονότος ότι, εξ αυτού του λόγου, ουδόλως πλήττεται η εθνική μας κυριαρχία, ούτε το Αιγαίο περιήλθε στους Τούρκους…
Αντιθέτως, έστω και έμμεσα, με την προσθήκη της ονομασίας της χώρας τους στην λέξη «Αιγαίο», οι Τούρκοι αναγνωρίζουν, με αυτό τον τρόπο και είτε το θέλουν, είτε όχι, την Ελληνικότητα του αυθεντικού όρου και την επίγνωση αυτής της ιστορικά επιβεβαιωμένης πραγματικότητας από την διεθνή κοινότητα!
Ασφαλώς είναι δεδομένη, εν προκειμένω, η τουρκική σκοπιμότητα. Γι’ αυτό και θα υπάρξει ανάλογη αντίδραση, από ελληνικής πλευράς, με βάση τους απόλυτους λόγους ακυρότητας, οι οποίοι, προφανώς, δεν ελήφθησαν υπ’ όψη από τους χαμηλόβαθμους γραφειοκράτες, που αποδέχθηκαν το συγκεκριμένο σήμα, με την ίδια διαδικασία με την οποία καθημερινά κατοχυρώνονται αυτομάτως χιλιάδες εμπορικά σήματα…
Όμως, η ανοησία και η φτήνια του ΣΥΡΙΖΑ που επιμένει να μεγιστοποιεί την αναγνώριση ενός εμπορικού σήματος, ενώ έχει στην πλάτη του την διακρατική συμφωνία των Πρεσπών, που προήλθε από την πολιτική βούληση του Τσίπρα και της παρέας του, απλά αναδεικνύει, για πολλοστή φορά, το μέγεθος της υποκρισίας του και την λειψυδρία των επιχειρημάτων του…
Αλλά και το μίσος που αισθάνονται έναντι του Άδωνι Γεωργιάδη, επειδή, επί της ουσίας, αδυνατούν να τον αντιμετωπίσουν, με σοβαρά και πειστικά πολιτικά επιχειρήματα…