Ο Άδωνις δεν είναι αυτό που θα λέγαμε “του στυλ μου”…

Γράφει ο Σωτήρης Χήνος

Ο Άδωνις δεν είναι αυτό που θα λέγαμε του στυλ μου. Αυτά όμως είναι γούστα. Ας δούμε τι λέει η «καλλιτέχνιδα». Ο Άδωνις είναι αγράμματος επειδή πούλαγε βιβλία από τηλεοράσεως. Καλά, βιβλία πούλαγε, όχι ευμεγέθεις δονητές με τηλεχειριστήριο…

Αλλά ας υποθέσουμε ότι πούλαγε σεξουαλικά βοηθήματα και στολές για role paying. Γιατί αυτό θα τον καθιστούσε de facto αγράμματο; Η γνώση είναι συνάρτηση του εμπορεύματος που εμπορεύεσαι; Πουλάς λεμόνια, αγράμματος, πουλάς δοκίμια του Γκόργκι εγγράμματος; Η πιθανότητα να θεώρησες ότι υφίσταται μεγαλύτερη ζήτηση (άρα και επαγγελματική επιτυχία) στα λεμόνια από ότι στον Γκόργκι, δεν παίζει;

Μάλλον η «καλλιτέχνις» δίνει λιγότερη έμφαση στην κριτική της στο «βιβλία» και περισσότερη στο «από τηλεοράσεως»…αν πουλάς βιβλία εις προθήκην βιβλιοπωλείου, όλα καλά; Αν αναζητάς εναλλακτικά δίκτυα για να απευθυνθείς σε μεγαλύτερο κοινό (βλ τηλεόραση ή διαδίκτυο), αγράμματος;;;!!!! Παράδοξος διαχωρισμός… n’est pas?

Εν προκειμένω, τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει. Απλώς η «υπηρέτης της λαϊκής τέχνης», είχε συνηθίσει ότι, αν φόραγες ένα τσουβάλι, κάπνιζες ένα στριφτό, πούλαγες θολή αριστεροσύνη και λόγω καλλιφωνίας τραγούδαγες και τα «Καβουράκια» εις ρεμπέτικο κουτούκι, αυτομάτως είχες γίνει ισόβιο μέλος της εγχώριας κουλτούρας και διανόησης. Οι λοιποί, που έβγαζαν αλλιώς το ψωμί τους, δεν είχαν ονειρώξεις με τον Τσε και δεν επέλεγαν παλαιστηνιακές μαντήλες για αξεσουάρ, ήτο ασημάντου μορφώσεως και εν γένει καλλιέργειας…

Μια μικρή συμβουλή: Οι καιροί αλλάζουν και αυτό που κάποτε σε έκανε ισάξιο του Γκαίτε πλέον – στα μάτια της κοινωνίας – σε κάνει τον επόμενο Νίκο Κατέλη… Προς τούτο ας ξεκινήσει πρόβες στο… «Είμαι, είμαι, είμαι, ο εραθτής θου…»…