Να κουβεντιάζουμε ήσυχα…
Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Ας το πω απλά: Το καίριο πρόβλημα των Ελλήνων είναι ΤΩΡΑ, άν ο πατέρας Τσίπρας «έκανε δουλειές” επί χούντας ή η οικονομική ευρωστία της οικογένειας Μητσοτάκη; Αν ο Ελευθέριος Βενιζέλος παντρεύτηκε την Ελενα από έρωτα, αν ο Περικλής Ξανθίππου είχε όφελος από τα κατασκευαστικά έργα που εκτέλεσε στην Αθήνα και αν η ζωή του Αλκιβιάδη στα Σούσα ήταν κολασμένη;
Με αυτoύ του είδους τις συζητήσεις αποσυντονίζουμε απολύτως τη μία και μόνη που πρέπει να κάνουμε καθημερινά, ώσπου να φτάσουμε στις κάλπες της 26ης Μαίου: Να αποφασίσουμε ότι ο πρωθυπουργός είναι επικίνδυνος για το τώρα και το αύριο της Ελλάδας.
Ο Αλέξης Τσίπρας – όχι ο πατέρας του, όχι ο θείος του- εξαπάτησε τους πολίτες κατά τρόπο εγκληματικό. Καλλιέργησε προσδοκίες στους εξαρτώμενους από το κράτος-προστάτη. Εταξε επιδόματα, για να έχουν την ελάχιστη απαίτηση ζωής. Θα εξαφάνιζε τον άδικο ΕΝΦΙΑ βάζοντας στη φάκα των αστών τυράκι. Θα τελείωνε με το μνημόνιο ενεργοποιώντας τα αντανακλαστικά εκείνων, που εκπαίδευσε να καίνε στη ΜΑΡΦΙΝ “απεργοσπάστες”, να σπάζουν βιτρίνες βουτώντας όσα μπορούσαν να σηκώσουν, να καίνε κτήρια, που χάσκουν ανήκεστη πληγή στην καρδιά της Αθήνας.
Οφείλουμε, λοιπόν, να συζητάμε καθημερινά γιατί με ανοικτά τα ελληνοτουρκικά ζητήματα ο Τσίπρας καθίσταται άμεσος κίνδυνος. Οντας μαθημένος στα εύκολα “εύγε» των ξένων, δεν το έχει σε τίποτε να ανοίξει επικἰνδυνες συζητήσεις με τον Ερντογάν που θα τον περάσει αβρεχο από το Αιγαίο.
Θέλοντας να εξασφαλίσει την δική του θέση για την επαύριο της συντριβής του ελληνοποιεί, σχεδόν ανεξέλεγκτα, χιλιάδες τριτοκοσμικούς και βαλκάνιους. Δε λαμβάνει υπ όψη του την οικονομική και δημογραφική μας δυσπραγία, την αποστροφή των ξένων για επενδύσεις στην Ελλάδα, την φυγή των νέων μας στο εξωτερικό και άλλα τινά για οποία αυτός ο ασύληπτος τύπος και οι ανεπάγγελτοι που τον συνδράμουν,πετούν την λάσπη του ρατσισμού, του εθνικισμού, του φασισμού, επειδή δεν βλέπουν πέρα από την αριστερή τους τύφλα.
Να ανοίξουμε την συζήτηση γιατί οι πολίτες εξοργίζονται με ασήμαντη αφορμή. Γιατί σπρώχνουν στον δρόμο. Γιατί φτύνουν στον δρόμο. Γιατί αντιλαμβάνονται τον δημόσιο χὠρο σκουπιδοντενεκέ. Γιατί η ενδοοικογενειακη βία παραπέμπει σε σκληρές δεκαετίες του άντρα-αφέντη. Γιατί η κοινωνία μας εμφανίζει σημάδια παρακμής, εμμονών, απογοήτευσης και απελπισίας. Οδηγείται έντεχνα σε καχυποψία και άρνηση της συμφιλίωσης. Όσα δηλαδή επιβάλλει η ανάγκη να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της συνεχούς στέρησης και αποοικονομίας.
Το πρόβλημά μας δεν είναι η οικογένεια Τσίπρα. Είναι η απάθεια του Τσίπρα για το θάνατο 24 ανθρώπων στην λάσπη της Μάνδρας, που όλο τους ξεχνάμε. Είναι η ανήθικη νυχτερινή εκπομπή με τη μισή κυβέρνηση –γλάστρες και τη Δούρου «στραβή” και μιλούσε ως κομμένη κεφαλή: «Αγνοούσε” τους νεκρούς, πιστεύοντας ότι η προπαγανδιστική διαχείριση θα τους “έκρυβε“ και από τα δικά μας μάτια. Κι έπειτα τόσο κουρασμένος ανοίχτηκε στο πέλαγος κάτω από την βρετανική σημαία του κότερου. Και καθόλου δεν θα μας ένοιαζε αν δεν ακολουθούσε το παράδειγμα των κομμουνιστών της Σοβιετίας όπου οι πολυτελείς διακοπές τους ήταν κρατικό μυστικό.
Δε γίνεται το πρωί να καμώνεσαι τον υπερασπιστή των φτωχών και των αδυνάτων και το βράδυ να συντρώγεις με εκείνους που καταγγέλεις ότι πίνουν το αίμα του λαού με το καλαμάκι, δηλαδη τους συνδαιτημόνες με τους οποίους συναγέλαζεσαι.
Ο λόγος περί απατεώνος. Και αυτός ο λόγος πρέπει να γίνει μάθημα στους πολίτες. Γιατί δεν μπορεί η πατρίδα και το μέλλον της να περνά μέσα από την τσέπη μας με δήθεν ελαφρύνσεις και να ωραιοποιείται με ψέμματα. Στις 26 Μαίου ένα μας μένει: Να την σώσουμε την πατρίδα με την ψήφο μας.
“Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα”.
Οι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου δεν έχουν θέση στον διχαστικό λόγο που άρθρωσε ο Τσίπρας στη Βουλή κάνοντας υπουργούς και ΣΥΡΙΖΑ Πολάκη. Είναι οι στίχοι που εμείς οφείλουμε να κάνουμε πράξη…
Ε.Τ. Κυριακή 12 Μαίου 2019
