«Μέχρι τέλους»

Η υπόθεση Novartis μπήκε οριστικά στο αρχείο για τον πρώην Πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά. Εξέλιξη που δεν προκαλεί έκπληξη για όσους γνωρίζουν το ήθος του πολιτικού ανδρός. Αυτό, δεν σημαίνει πως η υπόθεση θα κλείσει εδώ. Και δεν πρέπει να κλείσει εδώ.

Όχι για να δικαιωθεί για άλλη μια φορά ο Σαμαράς. Όχι μόνο για να αποκατασταθεί το όνομά του, μετά από μήνες χυδαίας σπίλωσης. Αλλά για έναν αξιοσημείωτο βασικό λόγο που αντιλαμβάνεται καλύτερα από τον καθένα. Για να γίνει η τιμωρία των σκευωρών παράδειγμα σε όσους σκεφτούν να πράξουν κάτι παρεμφερές στο μέλλον.

Η σκευωρία του Τσίπρα, άφησε ιστορικό. Ίσως να καταβαραθρώθηκε ως πρόχειρη και ανυπόστατη. Άφησε, όμως, μια πληγή στο σώμα του πολιτεύματος και στη συνείδηση του λαού. Εν ενεργεία ΠΘ κατηγόρησε ωμά, χωρίς στοιχεία, τον προκάτοχο του για χρηματισμό. Τον έδειξε με το δάκτυλο από την θέση του ΠΘ, για να τον λοιδωρήσει. Γιατί ο ίδιος μέσα του ένιωθε και νιώθει μικρός. Γιατί ο μόνος τρόπος να συγκριθεί με τον οποιονδήποτε είναι να τον παρασύρει στον βούρκο και να τον αντιπαρατεθεί με κανόνες σχολικού 15μελούς συμβουλίου ή συνδικαλιστικής οργάνωσης.

Υπολόγισε, όμως, λάθος. Γιατί διάλεξε τον λάθος στόχο. Ο Σαμαράς δεν αγαπά την σιωπή. Και αν κάτι μπορεί να τον βγάλει εκτός εαυτού είναι η σπίλωση του ονόματος της οικογενείας του. Τώρα θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να γίνει το αυτονόητο. Να καθίσουν οι σκευωροί στο σκαμνί.

Το χρωστά στη συνείδησή του, στην οικογένειά του, στους ανθρώπους που στάθηκαν μια ζωή δίπλα του ακόμη και όταν όλοι τον είχαν ξεγραμμένο, μα πάνω από όλα, στους νέους αυτής της χώρας που θέλουν να ζήσουν σε μια χώρα κανονική. Θα τους πάει μέχρι τέλους, γιατί όσο κι αν το θέλουν κάποιοι,ο ίδιος ακόμη δεν τελείωσε.