Με την αριστερά, για τον λαό…
Γράφει ο Σωτήρης Χήνος
Χαράματα σχεδόν πήρε τον αδελφικό του φίλο με το σκάφος.
“Στον ύπνο σου με έβλεπες;” άκουσε μια νυσταγμένη φωνή να του απαντάει.
“Πρέπει να πάρω μια σημαντική απόφαση. Όχι για μένα. Για τον λαό. Μπορείς να με πετάξεις μέχρι τη Μύκονο το Σ/Κ για να σκεφτώ;”
Τον βοηθούσε το νησί των ανέμων στη λήψη των αποφάσεων. Το άδενδρο τοπίο που βυθιζόταν αργά μέσα στο γαλάζιο του Αιγαίου, δημιουργούσε μια ανοιχτωσιά στο μυαλό του. Γέμισε ένα σακ βουαγιάζ με τα απολύτως απαραίτητα (κρέμες ημερός, μεσημβρίας και νυχτός, 3 ψαράδικα παντελόνια που αναδεικνύουν τους αστραγάλους του, το σομόν, το φούξια και το βεραμάν φούτερ, την λατρεμένη ζώνη Hermes, τα καινούργια σνίκερς και τις αμπούλες με το υαλουρονικό)…
Έφτασε νωρίς το απόγευμα. Με το που πάτησε το πόδι του στην προβλήτα, ένα γλυκό κύμα αδρεναλίνης τον πλημμύρισε. Μια ένταση συμβατή με την ιστορικότητα των στιγμών. Δείπνησε ελαφριά στον Σκορπιό, αν και το σεβίτσε μάλλον του έπεσε βαρύ, έτσι προτίμησε να κοιμηθεί νωρίς στη αγαπημένη του σουίτα στο Cavo Tagoo...
Πρωί, πρωί και μετά την περιποιημένη προσωπική του υγιεινή, προγευμάτισε με κότζι μπέρι και χυμό ανανά, και ξεκίνησε τη μακρά διαδρομή της προσωπικής του αναζήτησης. Περπάτησε όλα τα γνωστά μέρη που σημάδεψαν την πολιτική του σταδιοδρομία. Μύρισε τη χειμωνιάτικη απουσία στο Nammos, άκουσε τα αόρατα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου στο Super Paradise, βγαλμένα από τα πιο επιτυχημένα πάρτυ, χάιδεψε τις χειροποίητες ομπρέλες στο Principote, που περίμεναν καρτερικά τους πρώτους καλεσμένους της σεζόν….
Τα καλογυμνασμένα σφιχτά του στήθη, γέμισαν από το θαλασσί οξυγόνο της θάλασσας και το μυαλό του μαγεμένο από την αύρα, έψαχνε να βρει την άκρη στο σκληρό δίλημμα που τον ταλαιπωρούσε. Να δεχθεί ή όχι την πρόταση του Αλέξη; Χρόνια ολόκληρα υπηρέτησε τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό (πάντα στην κοινωνική του διάσταση), προσπάθησε όμως να τον συνδυάσει με τις μαρξιστικές οπτικές της ιστορικής νομοτέλειας που αίρουν τα στοιχεία της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Ένας χαλαρωτικός μεσημεριανοαπογευματινός ύπνος τού απάλυνε την πίεση. Τα καβουροπόδαρα στο DK Oyster μαζί με την Moet την Brut ήταν μια γλυκιά παρένθεση στις δυσκολίες της ημέρας. Το πάρτυ προς τιμήν του στο BAOS συγκέντρωσε πολύ κόσμο για χειμώνα. Το είχε ανάγκη. Ανάγκη να πιει, να ξενυχτήσει, να δοθεί σε έναν απελευθερωτικό χορό που συνδύαζε disco retro ρυθμούς μέχρι το “Σβήσε το φεγγάρι” του Μητροπάνου.
Το ξημέρωμα τον βρήκε να τρώει vegan κρέπα στη μικρή Βενετία. Ο χρυσοκίτρινος ήλιος άρχισε να σκορπάει γενναιόδωρα το φως του στα λατρευτά βράχια του νησιού. Και τότε, ένα μεγάλο ΝΑΙ επισκίασε κάθε άλλη σκέψη.
Με την αριστερά, για τον λαό, τους εργαζόμενους και τις κοινωνικές τους κατακτήσεις…
