Ξανά προτεραιότητα η ασφάλεια

Γράφει ο Αγκιτάτορας,

Επέτειος σήμερα για την τραγική μέρα του 1992 που η βομβιστική επίθεση της 17 Νοέμβρη στο τότε υπουργό Οικονομικών Γιάννη Παλαιοκρασσά κατέληξε στον θάνατο ενός νέου ανθρώπου, του Θάνου Αξαρλιάν.

Μια… “άτυχη” στιγμή, μια… στραβή όπως συνηθίσαμε τον τελευταίο καιρό να χαρακτηρίζουν οι αριστεροί κυβερνώντες ακόμη και τις πιο τραγικά γεγονότα.

Είναι οι ίδιοι, που τότε θεωρούσαν ιδεολογικό, ταξικό αγώνα τη δράση της 17 Ν και την υπερασπίζονταν στα δικαστήρια.

Είναι οι ίδιοι, που εύκολα περιγράφουν εγκληματικές δράσεις ως… ακτιβισμό, προσβάλλοντας την κοινωνική αξία και την πραγματική δράση των ακτιβιστικών πρωτοβουλιών.

Από την προηγούμενη Δευτέρα κάτι μοιάζει να αλλάζει στις κυβερνητικές προτεραιότητες. Η ασφάλεια και η τάξη επανέρχονται στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας για το σχήμα του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ήδη τα πρώτα απτά αποτελέσματα είναι εμφανή. Πιο έντονη αστυνομική παρουσία και στα θεωρητικά πιο δυσπρόσιτα σημεία. Εκκαθάριση κτιρίων από τους καταληψίες τους. Μείωση των αστυνομικών που απασχολούνται στη φρουρά δημοσίων προσώπων.

Όσο νωρίς κι αν είναι  για να βγάλουμε γενικότερα συμπεράσματα, η καλή αρχή δίνει το στίγμα των επόμενων κινήσεων. Ο Χρυσοχοΐδης φαίνεται διατεθειμένος να ολοκληρώσει αυτό που έμεινε στη μέση με τον ερχομό του ΣΥΡΙΖΑ. Να επαναφέρει την κοινωνική ηρεμία, το αίσθημα ασφάλειας και στιβαρής πάταξης της εγκληματικότητας, να περιορίσει την αντιεξουσιαστική παρωδία και την μαύρη τρύπα των αστικών άβατων. Μακάρι να υπάρξει η ανάλογη συνέχεια…