Το κράτος αλλάζει, εμείς;
Γράφει ο Σεραφείμ Νικολάου, Πολιτικός Επιστήμονας
Η Χώρα μας έχει περάσει από τον Μάιο του 2010 σε μια νέα φάση της ιστορίας της. Το Μνημόνιο ήρθε στη ζωή μας και προηγήθηκε η απαλλοτρίωση της νομισματικής μας κυριαρχίας , οι περιορισμοί στην άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής με αποτέλεσμα τη συναίνεση σε μια πολιτική λιτότητας και του σκληρού ευρώ.
Εύκολο θα ήταν να σκίσουμε τα μνημόνια , να δαιμονοποιήσουμε και να απορρίψουμε ιδεολογικά τα μνημόνια ,ώστε να εξερευνήσουμε ένα άλλο δρόμο , όπως αυτός που οραματίστηκε ο αριστερός βολονταρισμός το καλοκαίρι του 2015. Αυτή η αφέλεια προσπαθεί να να προβάλλει έναν άλλο δρόμο μακριά από την άτεγκτη λογική της ΕΕ .Η αλήθεια όμως είναι ότι παρά τις όποιες τέτοιες προσπάθειες η Ελλάδα δεν μπορεί να ανακτήσει τη δημοσιονομική και νομισματική αυτονομία της, ούτε μπορεί να διαχειριστεί το χρέος της .
Το ελληνικό κράτος εξαρτάται περισσότερο από ποτέ από τις αγορές ή από άλλα κράτη. Με την έλευση της παγκοσμιοποιήσης το νεωτερικό κράτος έγινε μετανεωτερικό , με μεγάλες αλλαγές στην οικονομική , πολιτική και κοινωνική ζωή.
Το νεωτερικό κράτος διέθετε περιχαρακωμένη οικονομική δραστηριότητα εντός συνόρων ,ενώ ο μετανεωτερικό κράτος έχει λιγότερο αυτοσυντηρούμενη οικονομία σε σχέση με το χθες.
Τα άτομα του Κράτους χαρακτηρίζονταν από ομοιογένεια , εξασφαλίζοντας ένα υψηλό επίπεδο κοινωνικής συνοχής , ενώ΄τα υπερεθνικά στοιχεία δεσπόζουν στο μετανεωτερικό κράτος.
Σε επίπεδο διακυβέρνησης επιλέχθηκε το συγκεντρωτικό σύστημα διακυβέρνησης, ενώ σήμερα στην μετανεωτερικότηα διαπλέκονται υπερθνικά, εθνικά,τοπικά και περιφερεικά δίκτυα.
Είναι αξιοσημείωτο το πως η μετεξέλιξη του Κράτους επηρεάζει τη ζωή μας. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σήμερα υπό τριπλή εξάρτηση ενώ ο βαθμός κοινωνικής συνοχής πλήττεται και από την εισροή προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών.Πολλά δημόσια έργα γίνονται με την εμπλοκή υπερθνικών δρώντων , ενώ η συνεργασία των επιπέδων κρίνεται επιβεβλημένη.
Το 1975 με την πολιτειακή μεταβολή καταργήθηκε η μοναρχία , αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία ,οικοδομήθηκε ένα νέο πολιτικό και κομματικό σύστημα. Το 2010 συνετελέσθη μια αλλαγή οικονομικού παραδείγματος με το υπάρχων πολιτικό και κομματικό σύστημα σαφώς αποδυναμωμένο. Η ελληνική οικονομία δεν παύει να είναι μια οικονομία με έντονο αντιπαραγωγικό και μεταπρατικό χαρακτήρα.
Σήμερα ,πόλεμος δεν νοείται . Η ελληνική οικονομία όμως πρέπει να σταθεί όρθια στο πλαίσιο της δικτατορίας του ευρώ κατά πολλούς και των λυσσαλέων διαθέσεων της ελεύθερης αγοράς.
Εν κατακλείδι , το μνημόνιο δεν αποτελεί παρά την αφετηρία μιας άλλης εποχής. Η εξάρτηση της Χώρας θα πάει μακριά . Ίσως μέσα από τις στάχτες της χθεσινής κατάστασης ατονήσουν οι επιπολαιότητες και υπάρξει μακρόπνοος κρατικός σχεδιασμός.
