Η σημαία μας

Γράφει ο Απόστολος Τσιμογιάννης

Πλησιάζουν οι μέρες της εθνικής επετείου και θ’ αρχίσουν πάλι οι συζητήσεις και οι αμπελοφιλοσοφίες διαφόρων , σχετικά με το ποιος θα κρατήσει τη σημαία, αν θα είναι «ο άριστος», αν θα είναι Έλληνας ή ξένος, αν θα γίνει με κλήρωση ή όχι κ.ο.κ.

Το πλέον αξιοπερίεργο απ’ όλα, είναι το γεγονός ότι αυτοί που «καίγονται» ιδιαίτερα για το ποιος θα κρατάει το εθνικό σύμβολο, είναι αυτοί που αντιτίθενται σε οτιδήποτε εθνικό ή θρησκευτικό, αυτοί που η λέξη εθνικό , σημαίνει στ’ αυτιά τους εθνικισμός, φασισμός και ρατσισμός !

Αυτοί που παρουσιάζουν ένα ιδιότυπο ρατσισμό προς όσους δεν συμφωνούν μαζί τους, προς όσους δείχνουν αγάπη στη πατρίδα τους, χωρίς να μισούν τις πατρίδες των άλλων. Είναι συνήθως οι ίδιοι που επικροτούν τις ενέργειες αναρχικών συλλογικοτήτων, μεταξύ των οποίων είναι και το προσφιλές σ’ αυτούς κάψιμο της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ σημαίας !!! 

Όλοι γνωρίζουμε ότι η σημαία εκφράζει τους αγώνες των προγόνων μας και την ορθόδοξη χριστιανική μας πίστη.

Για να σκεφτούμε αν σε κάποια άλλη χώρα, μη δυτική, π.χ στη Τουρκία θα μπορούσε ένας Γάλλος, χριστιανός να κρατήσει τη σημαία ; Όχι βέβαια. Μα θα μου πείτε εδώ είναι Ελλάδα, Ευρώπη , ευρωπαϊκές αξίες κ.λ.π. Και όπως λένε οι γνωστοί , άγνωστοι αμπελοφιλοσοφούντες, «Έλληνας είναι όποιος συμμετέχει στην ελληνική παιδεία», που έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, αυτοί τους οποίους οι εν λόγω κυρίες και κύριοι δεν θεωρούν προγόνους ή για να το πω αλλιώς εμείς δεν καταγόμαστε απ’ αυτούς , αλλά είμαστε προϊόν επιμιξιών. 

Είναι αλήθεια ότι οι ξένοι, μετανάστες ή πρόσφυγες, είναι δυνατόν να σέβονται περισσότερο, την Ελληνική σημαία, τους νόμους και την ιστορία της χώρας μας,  από ορισμένους σημερινούς ελληνόπαιδες . Αυτό όμως δεν μπορεί να σημαίνει ότι ένας μαθητής από άλλη χώρα, διαφορετικού θρησκεύματος , που δεν διαθέτει την ιθαγένεια, όχι υπηκοότητα που είναι άλλο πράγμα, θα μπορούσε ηθικά και συναισθηματικά να κρατάει το εθνικό σύμβολο, που φέρει και το σταυρό! 

Κάποτε αυτό ήταν προνόμιο και ως κίνητρο είχε δοθεί στον καλύτερο μαθητή ή μαθήτρια, τότε που η αριστεία και η ευγενής άμιλλα ήταν πραγματικότητα. Τότε που παιδιά από καθημερινές οικογένειες αισθάνονταν υπέρτατη τιμή γι’ αυτό ! Τότε που ο πατριωτισμός και η στράτευση υπό την Ελληνική σημαία ήταν ευσεβής πόθος ! Τότε που οι μεροκαματιάρηδες γονείς ένοιωθαν τεράστια τιμή και περηφάνεια όταν το παιδί τους κρατούσε τη σημαία ! 

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει . Και η εσκεμμένη σύγχυση , καθώς και μια ψευτοπερηφάνεια  ή μάλλον προσπάθεια επίδειξης των γονιών έχει επικρατήσει.

Άποψή μου είναι ότι πρέπει να στηριχθεί η ευγενής άμιλλα, ο αγνός πατριωτισμός και η εθνική περηφάνεια. Θα μπορούσε λοιπόν ανά σχολική περιφέρεια να διενεργείται διαγωνισμός, μεταξύ Ελλήνων εθελοντών και μόνο, σε επίπεδο γνώσεων Ελληνικής γλώσσας, ιστορίας και θρησκείας, ώστε να επιλέγεται ο σημαιοφόρος και οι παραστάτες.

Όσον αφορά τους ξένους μαθητές αυτοί μπορούν να βραβεύονται για τις επιδόσεις τους και είμαι βέβαιος ότι ούτε οι ίδιοι , ούτε οι οικογένειές τους θα αισθάνονται μειονεκτικά, γιατί κατανοούν συνήθως την αντιπαράθεση όπου κάποιοι τους χρησιμοποιούν, ως αντικείμενο για ίδιον όφελος.