Η μικρή Όλγα πέθανε αβοήθητη στη μέγγενη μιας γκαραζόπορτας ή στην μέγγενη μιας κοινωνίας;
Γράφει ο Dr Γιώργος Γιαννούσης, Ψυχοθεραπευτής, Οικογενειακός θεραπευτής
Πολλές φορές στην διάρκεια του βίου ενός ανθρώπου συμβαίνουν κάποια πολύ σημαντικά γεγονότα -σε προσωπικό, συλλογικό ή ευρύτερο επίπεδο- που αλλάζουν το νόημα των πραγμάτων. Γεγονότα με καταλυτική επίδραση στην σωματική υγεία, στον ψυχισμό, στους κοινωνικούς, οικονομικούς, συναισθηματικούς και πολιτισμικούς πόρους.
Ξεκινώ με μια υποσημείωση, κάθε γεγονός έχει τη δική γενεαλογία, μικρή ή μεγάλη, έχει δηλαδή μια διεργασία στο χρόνο, οπότε η κάθε στιγμή στην οποία καταγράφεται ένα γεγονός κουβαλά ένα φορτίο νοημάτων. Υπάρχει ένα νοηματικό πλαίσιο πριν το γεγονός, η ισχύς του οποίου δύναται να το μεταλλάξει προς άλλα νοήματα. Το πριν και το μετά ενός γεγονότος έχει ιδιαίτερη αξία και στην διεργασία της αυτογνωσίας. Για λαούς ειδικά όπως οι Έλληνες, όπου σε ιστορικούς χρόνους έχουν καταγραφεί σημαντικά γεγονότα, τα οποία είναι σε διαρκή ροή, η επανοηματοδότησή τους καθίσταται διαρκώς αναγκαία.
Υπό αυτή την έννοια κατανοούμε πως ό,τι συμβαίνει δεν είναι απλά ένα γεγονός, αλλά ένα διαρκώς τροφοδοτούμενο νόημα σκέψεων, συναισθημάτων και πράξεων. Είναι συμπυκνωμένα συμβάντα και καταλύτες όσων επισυμβαίνουν στο ψυχικό και συλλογικό μας όργανο και καθορίζουν την ύπαρξη και την συνύπαρξή μας με τους άλλους.
Έγραψα αυτό το κείμενο λίγες μέρες μετά την είδηση και γιατί αρχικά σοκαρίστηκα και γιατί έχω ακόμη την ψευδαίσθηση και την ελπίδα ότι εμείς εδώ στην λεγόμενη επαρχία, οι «επαρχιώτες» είμαστε λιγάκι καλύτεροι ρε γαμώτο, πως ναι έχουμε κολλήσει το μικρόβιο της ατομικότητας, αλλά αν δούμε έναν άνθρωπο πεσμένο στο δρόμο θα συντρέξουμε να δούμε τι συμβαίνει. Πόσο μάλλον αν κάποιος κινδυνεύει άμεσα ή πολύ περισσότερο αν αυτός ο κάποιος είναι παιδί. Γιατί όταν χάνεται ένα παιδί, χάνεται και μια δυνατότητα να γίνουμε ανθρωπινότεροι.
Ευτυχώς όμως ακόμη υπάρχουν άνθρωποι, άνθρωποι που σώζουν ζωές ανθρώπων που διακινδυνεύουν την ζωή τους προσφεύγοντας στο άγνωστο για μια καλύτερη ζωή, άνθρωποι με καλοσύνη και αγάπη για τον συνάνθρωπό τους, όλοι εκείνοι που επιλέγουν να είναι καλοί από επιλογή κι όχι από φόβο…
Η δική μου ανάγκη είναι όλους αυτούς να τους μνημονεύουμε πιο συχνά ως εμπροσθο-φύλακες μιας ηθικής κοινωνίας.
