Η απλοϊκότητα του ιστορικού υλισμού
Γράφει ο Νίκος Λυγερός
Ο ιστορικός υλισμός απλοποιεί κατά βούληση τόσο την ιστορία και μεγιστοποιεί με ακραίο τρόπο την δράση της οικονομίας. Με αυτήν την προσέγγιση προσπαθούν οι φανατικοί του ιστορικού υλισμού να του δώσουν ένα προφητικό χαρακτήρα, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει πια κανένα στοιχείο επιστημονικό και δεν περνά βέβαια τα κριτήρια της διαψευσιμότητας του K. Popper.
Άλλη μια απλοϊκή προσέγγιση αφορά στις τάξεις που θα επιτρέψει παρερμηνείες. Σε αυτό το πλαίσιο βλέπουμε ότι η ανάλυση είναι τεχνητή και έχει στόχο να αυτοπροφητεύσει την πορεία της για να δικαιολογήσει τις πράξεις της πέρα από το κλασικό σχήμα της θέσης, αντίθεσης και σύνθεσης. Θέλει μόνο να οδηγήσει σε μία νέα κοινωνία που επανενώνεται αφού έχει περάσει από σκληρές αντιπαραθέσεις.
Όλοι όμως καταλαβαίνουμε ότι είναι ένας τρόπος να δικαιωθούν και οι πιο απαράδεκτες πράξεις που οδήγησαν ακόμα και σε γενοκτονίες. Έτσι η απλοϊκότητα μίας θεωρίας μετατράπηκε σε καταλυτικό στοιχείο για την κατασκευή εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας με το πρόσχημα της δημιουργίας μιας τεχνητής κοινωνίας.
