Γυμνοί και ξυπόλητοι στο δρόμο για τη ‘”συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου…

Γράφει η ”Κρινιώ Καλογερίδου” (Βούλα Ηλιάδου),  Συγγραφέας

Το ότι ζούμε σε μια ”ανήσυχη” γειτονιά που δε μας αφήνει ούτε ανάσα να πάρουμε με τις διεκδικήσεις της σε βάρος των προαιώνιων κεκτημένων μας, είναι δεδομένο. Απ’ την εποχή ακόμα του Μεταξά και του Βενιζέλου πασχίζουμε να τα βρούμε με τους Τούρκους, αλλά – απ’ ό,τι φαίνεται – αυτοί έχουν κηρύξει ανένδοτο με τη λογική και τη δημιουργία κλίματος φιλίας.

Πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι φταίμε κι εμείς σ’ αυτό. Μάλιστα, φταίμε κι εμείς!.. Γιατί τόσα χρόνια τώρα τους δίνουμε γήπεδο, για να παίξουν. Δεν υπήρξε ποτέ ούτε υπάρχει και σήμερα, δυστυχώς, καμιά πρόθεση απ’ τη μεριά μας να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα στη ρίζα του. Το μόνο που ξέραμε και ξέρουμε να κάνουμε είναι να υποχωρούμε, να τους χαρακτηρίζουμε ”νευρικούς” και να συνεχίζουμε…

Αλλά πώς να υψώσουμε φωνή διαμαρτυρίας με εξουσίες μικρού αναστήματος, φοβικές και δουλοπρεπείς έναντι των Τούρκων; Πάρτε παράδειγμα το πώς συμπεριφέρθηκε ο ΥΠΕΞ μας στα Ίμια (Πάγκαλος 1996: τη σημαία την πήρε ο αέρας…) ή ο ΥΠΕΞ μας το 2003, Γιώργος Παπανδρέου…

Ήταν υπουργός Εξωτερικών τότε της κυβέρνησης Σημίτη και, ενώ ”είχε μια χρυσή ευκαιρία να προβεί σε μια ‘κίνηση ματ’, δεν την αξιοποίησε, παρά την άφησε να χαθεί σκανδαλωδώς”, όπως εξομολογήθηκε σε συνέντευξή του ο τότε ομόλογός του της Κύπρου Ν. Ρολάνδης.

Γιατί το ‘κανε αυτό; Απλούστατο!.. Γιατί φοβήθηκε!!!.. Στις 17 Φεβρουαρίου του 2003, συγκεκριμένα, υπογράφηκε μια συμφωνία μεταξύ Αιγύπτου και Κύπρου για μελλοντική εκμετάλλευση των δυνητικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου (υδρογονανθράκων) στην ΑΟΖ της Μεγαλονήσου.

Με το που το έμαθε αυτό ο τότε ΥΠΕΞ μας (Γιώργος Παπανδρέου) – από φόβο να μην ενοχληθούν οι Τούρκοι ( που είχαν Πρόεδρο τον Αμπντουλάχ Γκιούλ και πρωθυπουργό τον Ταγίπ Ερντογάν), ”ζήτησε απ’ τη Λευκωσία, στη συμφωνία οριοθέτησης που θα έκανε με την Αίγυπτο, να μετακινηθεί 5 ναυτικά μίλια ανατολικότερα η οριοθέτηση στο δυτικό άκρο, πράγμα που έγινε.”

Γιατί ζήτησε κάτι τέτοιο ο τότε υπουργός Εξωτερικών μας; Γιατί, αν δεν το ζητούσε, θα ενοχλούνταν οι Τούρκοι επειδή η συμφωνία Αιγύπτου-Κύπρου θα απεδείκνυε την αλήθεια: ότι, δηλαδή, το Καστελόριζο έχει υφαλοκρηπίδα. Κοινώς διαθέτει ΑΟΖ… Κι αυτό, αν και υπουργός της Ελλάδας, δεν το επιθυμούσε ο ΓΑΠ, για να μην προκαλέσει την μήνιν του Ερντογάν…

Για όλα αυτά φυσικά τα πολύ σοβαρά, ως τραγικά, της Εξωτερικής πολιτικής μας υπάρχουν ντοκουμέντα αναμφισβήτητα, όπως τα πρακτικά συνεδριάσεων στο γραφείο του τότε Γενικού Εισαγγελέα Κύπρου, όπου συσκέφθηκαν και συναποφάσισαν Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι υπό τον Κύπριο υπουργό Εξωτερικών κ. Ρολάνδη για το τι θα κάνουν με τους Αιγύπτιους και την οριοθέτηση της κυπριακής ΑΟΖ.

Εκ των υστέρων, όπως αποδείχθηκε, δεν έκαναν τίποτα οι Κύπριοι, λόγω της έμφοβης παρέμβασης της Αθήνας… Αυτήν την ταπεινωτική για τη χώρα μας στάση έναντι της Τουρκίας είναι καιρός όμως να τη σταματήσουμε εδώ και τώρα, αν θέλουμε να λεγόμαστε Έλληνες.

Θα πρέπει δηλαδή να πάψουμε να αντιμετωπίζουμε τους Τούρκους με την ουρά στα σκέλια, σαν ηττημένοι σε μάχη, και να δημιουργήσουμε συνθήκες στα σύνορά μας που να αποτρέπουν την Τουρκία να μας δίνει ”σφαλιάρες” όποτε της καπνίσει.

Να δημιουργήσουμε σοβαρές συμμαχίες, που – πέρα από πολιτικές ή στρατηγικές – να είναι δεσμευτικές, ώστε να έχουμε την άμεση στήριξή τους σε ώρα ανάγκης. Κάτι αντίστοιχο, δηλαδή, με αυτό που έκανε το Ισραήλ και έγινε υπολογίσιμη δύναμη της Ανατολικής Μεσογείου, παρά την μικρή πληθυσμιακή και μορφολογική αντιπροσώπευσή του.

Στη φάση πάντως που είμαστε τώρα, δεν μπορούμε να θεωρούμε δεδομένο κανέναν απ’ τους συμμάχους μας σε περίπτωση στρατιωτικής εμπλοκής μας με την Τουρκία, γιατί οι περισσότεροι (Ευρωπαίοι και Αμερικανοί) είναι μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Ελλάδα και η Τουρκία. Οπότε το λογικό είναι να μην ανακατευτούν σε πόλεμο μεταξύ εταίρων της ίδιας Συμμαχίας.

Έπειτα προέκυψε κάτι καινούριο με το Ισραήλ, αιφνιδιαστικό και δυσάρεστο. Αναφέρομαι, συγκεκριμένα, στην επαναθεώρηση των σχέσεών του με την Τουρκία, απ’ τη στιγμή που είναι διατεθειμένο να συζητήσει την πιθανότητα δημιουργίας αγωγού φυσικού αερίου, ο οποίος θα περνάει απ’ το τουρκικό έδαφος.

Και είναι φως φανάρι γιατί το κάνει αυτό το Ισραήλ τη δεδομένη στιγμή. Γιατί έχει προηγηθεί η συμφωνία της Τουρκίας με τη Λιβύη για τις θαλάσσιες ζώνες, οπότε λογικό είναι να χρειαστεί να διαπραγματευτεί μαζί της για τον αγωγό East Med που προβλέπεται να συνδέσει την Ευρώπη με τα κοιτάσματα φυσικού αερίου του Ισραήλ.

Ήδη Ισραηλινοί αξιωματούχοι, όπως αναφέρεται στον Τύπο, ομολόγησαν ότι ”είναι ανοιχτοί (εάν οι Τούρκοι είναι σοβαροί) στην πρότασή τους για την κατασκευή αγωγού που θα διοχετεύει το ισραηλινό φυσικό αέριο μέσω Τουρκίας στην Ευρώπη”…

Σημειωτέον ότι ο αγωγός αυτός των Ισραηλινών δε θα αντικαταστήσει σε καμιά περίπτωση τον Ευρωμεσογειακό, που σχεδιάστηκε συμμετοχικά, με τη σύμπραξη του Ισραήλ, της Ελλάδας και της Κύπρου.

Οι τελευταίες εξελίξεις γύρω απ’ τον ισραηλινό αγωγό έχουν ταρακουνήσει, όπως ήταν επόμενο, την ελληνική κυβέρνηση και ειδικότερα το υπουργείο Εξωτερικών, γιατί καθιστά αβέβαιη τη στάση του Ισραήλ στο πλευρό μας, παρά τα όσα συνυπογράψαμε μαζί του για την περίπτωση στρατιωτικής εμπλοκής μας με την Τουρκία…

Άρα η συμφωνία (”Μνημόνιο Συνεργασίας”) του Ερντογάν με τον Σάρρατζ, μας βγάζει ζημιωμένους πέρα για πέρα. Κι εδώ, ακριβώς, φαίνεται το ασήμαντο εκτόπισμά μας στη διεθνή σκηνή, παρά τη σπουδαία γεωπολιτική θέση που έχουμε, την οποία όμως δε φρόντισαν να εκμεταλλευτούν και να αξιοποιήσουν οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες μας…

Ας εξετάσουμε τώρα τη στάση της συμμάχου Αιγύπτου απέναντί μας, για να δούμε τουλάχιστον αν μπορούμε να στηριχτούμε σ’ αυτήν σε ώρα ανάγκης. Με μια πρώτη ματιά διαπιστώνουμε ότι το τοπίο είναι ομιχλώδες. Κι αυτό γιατί η Αίγυπτος δεν είναι ο φίλος μας Σίσι και η κυβέρνησή του.

Υπάρχει το ”βαθύ” αιγυπτιακό κράτος πίσω απ’ αυτόν, που θα αποφασίσει αν στοιχηθεί μαζί μας σε μια σύγκρουση με την Τουρκία. Η ”προϊστορία” βέβαια τους θέλει να πολεμούν στο πλευρό της, αλλά έκτοτε έχουν μεσολαβήσει πολλά. Στην πραγματικότητα, πάντως, η τάση του βαθέως αιγυπτιακού κράτους είναι φιλοτουρκική, όπως πάντα.

Πέραν αυτού, η κυβέρνηση Αλ Σίσι αρνήθηκε να οριοθετήσει ΑΟΖ με την Ελλάδα, γιατί θέλει κι αυτή κάποιες περιοχές στις οποίες θεωρεί ότι ”εδράζει” το γιγαντιαίο κοίτασμα Ζορ, που είχε ανακαλύψει η πολυεθνική ιταλική εταιρεία πετρελαίου ENI το 2015….

Όσο για τον ”θείο Σαμ” του Λευκού Οίκου, ας μην επαναλάβω τα ίδια που είπα στο άρθρο μου ”Ο Ντόναλντ δεν είναι ο ”θείος Σαμ”, για να τον εμπιστευόμαστε” (26/11/’19), αφού αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων η αφερεγγυότητά του (άφιλη στάση των ΗΠΑ έναντι των Κούρδων συμμάχων τους κατά την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στη Συρία).

Με τα δεδομένα αυτά, μας μένει μόνο η Γαλλία από τους συμμάχους μας και δεν ξέρω, ειλικρινά, αν και κατά πόσο αυτή είναι διατεθειμένη να διακινδυνεύσει για χάρη μας, απ’ τη στιγμή που σε τέτοιες περιπτώσεις φροντίζουν οι περισσότεροι να πάνε με τον πιο δυνατό…

Ως εκ τούτου, ούτως εχόντων των πραγμάτων (για να χρησιμοποιήσω μια προσφιλή στους δημοσιογράφους καθαρευουσιάνικη έκφραση), αυτός θα είναι πολύ πιθανόν ο λόγος που η Ντόρα Μπακογιάννη – ως πρώην ΥΠΕΞ της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή – αντιλήφθηκε πρώτη (παρά τα όσα αισιόδοξα λέει ο πρωθυπουργός αδελφός της περί συμμάχων και συμμαχιών) ότι θα μείνουμε την κρίσιμη στιγμή μόνοι.

Γι’ αυτό ήταν ”ανεκτική” και ”συμφιλιωτική” στην ιδέα της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου με την Τουρκία, κατά τη συνέντευξή της στο Action 24, όπου είπε μεταξύ άλλων τα παρακάτω:

– Η συνεκμετάλλευση είναι ο δρόμος της λογικής… Θεωρώ ότι η λέξη ”συνεκμετάλλευση” είναι αρκετά δαιμονοποιημένη…

– Όσα δε φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια, κυρία Ντόρα…, θα της απαντούσα εγώ. Δεν λέτε ότι δεν έχουμε τα ”κότσια” να διατηρήσουμε τα κεκτημένα μας και γι’ αυτό κάνουμε κάτι αντίστοιχο με την Κύπρο, η οποία ζητά να λυθεί το Κυπριακό επί τη βάσει της διζωνικής λύσης που απέρριπτε μέχρι πρότινος…

Έννοια σας και τα καταλάβαμε όλα πολύ καλά, κυρία Ντόρα. Καταλάβαμε, δυστυχώς, ότι η μειοδοτική πολιτική Τσίπρα έχει γίνει εθνική πολιτική στην νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη και αυτή θα μας αναγκάσει, αργά ή γρήγορα, να υποστούμε την ταπείνωση των Πρεσπών εις τον κύβο. Να περπατήσουμε, δηλαδή, γυμνοί και ξυπόλητοι στο δρόμο για τη ”συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου μας…