Γιατί τόση βιασύνη για τη Β’ Αθηνών;

Γράφει ο Σπαρτιάτης

Γιατί τόση βιασύνη για τη Β’ Αθηνών;
Καταρχάς κανείς δε μπορεί να κατηγορήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη για ασυνέπεια σχετικά με το σπάσιμο της Β’ Αθηνών. Είναι αλήθεια ότι το υποστηρίζει πολλά χρόνια τώρα, σταθερά. Θα περίμενε βέβαια κανείς σκληρότερη γραμμή ως προς τη συσχέτιση του θέματος με την ψήφο των αποδήμων, και όχι να αρκεστεί η ΝΔ σε μια αόριστη δέσμευση του Σκουρλετη (δεν πιστεύω να αμφισβητεί κανείς τη συνέπεια του υπουργού;;;;), σε κάθε περίπτωση όμως η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν ήταν κόντρα σε ό, τι πιστεύει.

Θα ήμαστε όμως τουλάχιστον αγαθιαρηδες, αν όχι τυφλοί, αν δε συνδεαμε την επιλογή του με τις τεράστιες εσωκομματικές δυνατότητες που του ανοίγει. Κι εξηγούμαι.

Η κρισιμότητα της ψήφου της ΝΔ επί του ζητήματος είχε να κάνει με τη συγκέντρωση των 200 ψήφων, δηλαδή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας των 2/3, προκειμένου να εφαρμοστεί η κατάτμηση των μεγάλων περιφερειών ήδη από τις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν. Το δίλημμα ουσιαστικά για τον Κυριάκο δεν ήταν αν θα γίνει η κατάτμηση, αλλά το πότε θα γίνει. Και κυρίως, αν θα είχαν οι βουλευτές χρόνο να προετοιμαστούν.

Επιτρέψτε μου να θεωρώ ότι αν ο Κυριάκος εκλεγόταν ακόμα με σταυρό και δεν είχε την υποψηφιότητα σε τρεις περιφέρειες σαν πρόεδρος σίγουρα δε θα βιαζόταν τόσο πολύ να εφαρμοστεί η κατάτμηση. Θα μπορούσε να περιμένει και για τις επόμενες εκλογές.

Τώρα όμως, με την αιφνιδιαστική αυτή κίνηση, που κατά κοινή ομολογία ήταν ελάχιστα αναμενόμενη, πέτυχε να βάλει όλους τους εσωκομματικούς παράγοντες Β’ Αθηνών και Αττικής στην ίδια δύσκολη θέση που αποφεύγει να βρεθεί ο ίδιος.
Οι βουλευτές της Β’ Αθηνών εκ των πραγμάτων είχαν μια θέση αυξημένης ισχύος στο κόμμα σε σχέση με τους συναδέρφους τους, λόγω των ψήφων που συγκέντρωναν για να εκλεγούν. Ειδικά οι πρώτοι, που συγκεντρώνουν δεκάδες χιλιάδες σταυρούς, αυτομάτως αναβαθμίζονται σε κεντρικά στελέχη και θεωρούνται υποψήφιοι για ηγετικές θέσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που ήταν εδώ και χρόνια πρώτος στη Β’ Αθηνών. Χαρακτηριστικό επίσης ότι από τους 4 υποψήφιους στις τελευταίες εκλογές οι 3 ήταν της Β. Κι ότι οι τρεις πρώτοι ιεραρχικά στο κόμμα σήμερα, πρόεδρος και δύο αντιπρόεδροι, είναι και οι τρεις της Β’ Αθηνών!.

Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς ότι από τη διάσπαση της Β’ Αθηνών οι μεγάλοι χαμένοι θα είναι οι βουλευτές με τους περισσότερους σταυρούς. Που εκ των πραγμάτων θα δουν την απήχησή τους να υποπολλαπλασιάζεται. Και μεγάλοι κερδισμένοι οι βουλευτές Α’ Αθηνών, που θα δουν τη θέση τους να αναβαθμίζεται χωρίς αντίστοιχη αύξηση των σταυρών τους.

Πέραν όμως των ανωτέρω, η κατάτμηση της Β’ Αθηνών προκαλεί πλήρη ανατροπή των σχεδίων για το σύνολο των βουλευτών της. Οι μηχανισμοί και οι συμμαχίες που είχαν διαμορφώσει πρέπει να σχεδιαστούν από την αρχή. Άδωνις Γεωργιάδης, Νίκος Δένδιας, Κωστής Χατζηδάκης, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, Ευάγγελος Μεϊμαράκης, Γεράσιμος Γιακουμάτος, Γιώργος Κουμουτσάκος, Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, Σοφία Βούλτεψη και Άννα Καραμανλή πρέπει να επιλέξουν. Βόρεια, Νότια ή Δυτικά;
Δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Καταρχάς με το σπάσιμο ακυρώνονται εν τοις πράγμασι οι περισσότερες συμμαχίες που είχαν διαμορφωθεί. Οι λεγόμενες «δισταυρίες», «τρισταυρίες» κοκ κατά κανόνα γίνονται με γεωγραφικά κριτήρια, ώστε να αποσπάσει ο ένας υποψήφιος τις ψήφους του άλλου σε μια περιοχή που έχει λιγότερη απήχηση.

Όπως αντιλαμβάνεστε αυτό δεν έχει κανένα νόημα μετά τη γεωγραφική κατάτμηση. Δεν υπάρχει πλέον κοινό εκλογικό σώμα. Κάθε βουλευτής πρέπει να αξιολογήσει σε ποια περιφέρεια έχει τη μεγαλύτερη απήχηση, να σταματήσει να υπολογίζει σε ψήφους τόσο δικές του εκτός της περιφέρειας όσο και των συνεργαζομένων βουλευτών και να επιδιώξει άλλες συμμαχίες, εντός της περιφέρειας του.

Επιπροσθέτως, με το σπάσιμο της Β διαλύονται αυτομάτως όσες συμμαχίες βασίζονταν σε τετρασταυρίες. Αυτό στην πράξη θα περιορίσει αισθητά το φαινόμενο να προωθούνται από υποψηφίους βουλευτές στελέχη του πολιτικού τους γραφείου, και γενικότερα δικοί τους άνθρωποι, και να εκλέγονται με πλήρως δανεικούς σταυρούς. Όταν οι σταυροί που μπορούν να μπουν είναι 3, ίσως και 2, είναι δύσκολο τη μια θέση να την καταλάβει κάποιος που ουσιαστικά δεν έχει να συνεισφέρει και βασίζεται στους άλλους. Οι υπολογισμοί λοιπόν κάποιων βουλευτών να βάλουν τους δικούς τους στη Βουλή μάλλον ανατρέπονται.

Γίνεται αντιληπτό ότι το σύνολο των βουλευτών θα αντιμετωπίσει μείωση της απήχησης του. Για κάποιους όμως η κατάτμηση μπορεί να έχει πολύ μεγαλύτερες συνέπειες.

Το μεγαλύτερο κίνδυνο μέχρι στιγμής φαίνεται να αντιμετωπίζει ο Άδωνις Γεωργιάδης. Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ στόχευε στην πρωτιά της Β’ Αθηνών, είχε προχωρήσει σε σημαντική διεύρυνση του μηχανισμού του στην περιφέρεια εκλέγοντας δικούς του ανθρώπους σε τοπικές και νομαρχιακές οργανώσεις, ενώ υπήρχαν ήδη σκέψεις για συνεργασία-προώθηση άλλων υποψηφίων. Επιπλέον ήταν από τους βουλευτές που έτσι κι αλλιώς είχαν υψηλή απήχηση στο σύνολο της Β. Όποια περιφέρεια και να διαλέξει θα αφήσει το μεγαλύτερο ποσοστό της απήχησης του πίσω, όπως και ένα μέρος του μηχανισμού του. Αν δε επιβεβαιωθούν οι φήμες που τον θέλουν να κατεβαίνει στο Δυτικό Τομέα, κατά την προσφιλή τακτική του κόμματος να τον στέλνει στις δύσκολες αποστολές, τότε αφενός οι σταυροί του σε απόλυτο αριθμό κινδυνεύουν να πέσουν επικίνδυνα, αφετέρου θα χάσει εκ των πραγμάτων την πρωτιά, δεδομένου ότι στην ίδια περιφέρεια φέρεται να κατεβαίνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης (που σαν πρόεδρος παίρνει σταυρό από όλα τα ψηφοδέλτια του κόμματος). Η δε απομάκρυνσή του από τις άλλες δύο περιφέρειες αφήνει ανοικτό το δρόμο σε εσωκομματικούς του ανταγωνιστές να καταλάβουν την πρωτιά εκεί. Ο ίδιος πάντως φέρεται να θέλει το Βόρειο Τομέα.

Δεύτερος χαμένος θα είναι ο Νίκος Δένδιας. Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του κόμματος είχε κατακτήσει την πρωτιά στις προηγούμενες εκλογές καθώς έλαβε μεγάλη στήριξη τόσο από ανθρώπους του Αντώνη Σαμαρά, ως υπουργός της κυβέρνησης, όσο και από καραμανλικούς που τον στήριξαν ελλείψει αλλού δικού τους μεγάλου ονόματος. Στην προσπάθεια του να διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα ο πρώην υπουργός είχε χτίσει συμμαχίες με στελέχη και οργανώσεις, τόσο στο κόμμα όσο και στην ΟΝΝΕΔ, στο σύνολο της Β. Τώρα φαίνεται ότι θα επιλέξει το Νότιο Τομέα, όπου υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια εκλογής, όμως ο ανταγωνισμός εκεί αναμένεται ιδιαίτερα υψηλός κι οι πιθανότητες του για την πρώτη θέση μειώνονται.

Περίεργη θα είναι και η θέση του Γιώργου Κουμουτσάκου, που έχοντας εκλεγεί μόλις μια φορά με σταυρό δεν έχει καθαρή εικόνα της απήχησης του. Διαθέτει ωστόσο ισχυρά ερείσματα στον κομματικό μηχανισμό. Για αυτόν φαίνεται ότι θα προτιμηθει η σιγουριά του Βόρειου Τομέα.

Μικρότερο πρόβλημα φαίνεται ότι θα αντιμετωπίσει ο έτερος αντιπρόεδρος Κωστής Χατζηδάκης, που φαίνεται να καταλήγει στα βόρεια. Η συνολική του απήχηση βέβαια θα μειωθεί, ειδικά όμως αν ο Άδωνις Γεωργιάδης σταλεί στα δυτικά ο Χατζηδάκης θα είναι μεγάλο φαβορί για την πρώτη θέση.

Αντίστοιχη θα μπορούσε να είναι κι η θέση του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, η απήχηση του οποίου πάντα ήταν περισσότερο εστιασμένη στο νότιο τομέα, όπου και θα παραμείνει. Υπό άλλες συνθήκες θα θεωρείτο δεδομένη η πρώτη θέση, όπως θα δούμε όμως παρακάτω άγνωστο παραμένει πόσο θα επηρεαστεί η κατάσταση από τις νέες υποψηφιότητες στην περιοχή, που δε θα είναι λίγες.

Ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης όλα δείχνουν πως δε θα μπει στη μάχη του σταυρού. Κρίνεται ότι ως πρώην πρόεδρος καλό είναι να μη μπει στη διαδικασία να μετρηθεί, καθώς αν είναι πρώτος πολλοί θα το ερμηνεύσουν ως εσωκομματική αμφισβήτηση του Κυριάκου, αν πάλι δεν είναι πρώτος και τον ξεπεράσουν άλλοι υποψήφιοι υπάρχει ο κίνδυνος της δυσαρέσκειας του που αναγκάστηκε να μπει στη διαδικασία. Για αυτό το πιθανότερο είναι να βρεθεί στο Επικρατείας, ως σύμβολο της κομματικής ενότητας.

Για τους υπόλοιπους νυν βουλευτές της Β, δηλαδή Καραμανλή, Βούλτεψη, Γιακουμάτο και Ασημακοπούλου, τα πράγματα δεν έχουν ξεκαθαρίσει και η περιφέρεια που τελικά θα πάνε εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την αντίστοιχη που θα πάνε οι υπόλοιποι. Ο Γιακουμάτος μπορεί να θεωρείται δεδομένος για Δυτικό Τομέα και η Βούλτεψη για Νότιο.

Πέρα όμως από τα προβλήματα και τους πονοκεφάλους που προκαλεί στους πρωτοκλασάτους της Β η κατάτμηση, υπάρχει ακόμα ένα θετικό για την ηγεσία του κόμματος. Η απομόνωση του νότιου τομέα, όπου υπάρχει ισχυρό έρεισμα του μητσοτακισμού, αλλά και του βόρειου, όπου υπάρχει ισχυρή βάση και μηχανισμός, σε συνδυασμό με την απόσυρση κάποιων πρωτοκλασάτων από αυτούς ανοίγει αυτομάτως χώρο για νέες υποψηφιότητες και αυξάνει τις δυνατότητες εκλογής με στήριξη από «τα κεντρικά». Υποψήφιοι που η ηγετική ομάδα δύσκολα θα προωθούσε στη χαώδη Β Αθηνών θα τρέξουν πολύ ευκολότερα στα βόρεια ή τα νότια.

Έτσι στις επόμενες εκλογές όπως όλα δείχνουν θα δούμε υποψηφίους όπως το Βασίλη Ξυπολητα στα βόρεια ή το Βασίλη Σπανάκι στα νότια. Η Νίκη Κεραμέως θα επιδιώξει την εκλογή της στον γαλάζιο Βόρειο Τομέα κι όχι στη χαώδη Β. Ο ελπιδοφόρος Κώστας Κυρανάκης, που κατά πολλούς κατέρχεται ως ο υποψήφιος των νέων, θα εκλεγεί πολύ ευκολότερα στα νότια. Το ίδιο κι ο προερχόμενος από την Ένωση Κέντρου Γιάννης Καλλιανός. Ενώ με ενδιαφέρον αναμένεται η περιφέρεια όπου θα σταλεί ο Σάκης Ιωαννίδης, που παίζει ανάμεσα σε βόρεια και νότια και με δεδομένη τη στήριξή του τόσο από τον ισχυρό μηχανισμό της Ντόρας Μπακογιάννη όσο και από καραμανλικούς θεωρείται από τα φαβορί για τις πρώτες θέσεις. Για αυτό και οι υποψήφιοι κάθε περιφέρειας μάλλον θα προτιμούσαν να τον δουν στην άλλη.

Τέλος, η απομόνωση βόρειου και νότιου τομέα βάζει γερά στο παιχνίδι τους αυτοδιοικητικούς, που έχουν μια καλή ευκαιρία να διεκδικήσουν μια από τις πρώτες θέσεις στο δικό τους χώρο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο νυν δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου Διονύσης Χατζηδάκης, που αν τελικά αποφασίσει να κατέβει θα διεκδικήσει δυναμικά την πρωτιά στα νότια. Με τον ίδιο τρόπο σκέφτονται και άλλοι τοπικοί άρχοντες, χωρίς ακόμα να έχει εκδηλωθεί περαιτέρω κάποιος. Ίσως δε αυτή η πρωτοβουλία να κάνει και ορισμένους αυτοδιοικητικούς που εκδήλωσαν πρόθεση για την αυτοδιοίκηση να το ξανασκεφτούν.

Όπως γίνεται λοιπόν αντιληπτό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρήκε ευκαιρία όχι μόνο να εφαρμόσει μια πολιτική που ανέκαθεν στήριζε, αλλά και να φέρει σε δύσκολη θέση τους δυνητικούς του αντιπάλους. Το σπάσιμο της Β διευκολύνει την εκλογή δικών του υποψηφίων, μειώνει την απήχηση ανταγωνιστών του, αλλά και δίνει την ευκαιρία στους πιο κοντινούς του να βγουν κερδισμένοι, ή έστω λιγότερο χαμένοι. Το σίγουρο είναι ότι οι επόμενες εκλογές θα είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Κι αν υπάρχει οποιοδήποτε ενδεχόμενο να γίνουν το φθινόπωρο, ως ακούγεται, πριν προλάβουν να προσαρμοστούν οι υποψήφιοι, θα γελάσουμε πολύ.

ΥΓ. Όταν κάποια πρόσωπα έχουν απήχηση, κι αυτό φαίνεται, όσοι προσπαθούν να τους μειώσουν πλαγίως δεν τους βγαίνει πάντα σε καλό. Και ο πολιτικός που βγαίνει μπροστά στις μάχες και συγκρούεται με τον αντίπαλο, κι όχι με την υπόλοιπη παράταξη, συνήθως ανταμείβεται.