Ευαισθησία και Αναισθησία

Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος, Δικηγόρος

Ασφαλώς και δεν περιμέναμε από τον πρωθυπουργό να θρηνήσει την δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα…

Το παλικάρι από την Βόρειο Ήπειρο  δεν είχε ποτέ παρελάσει σε “gay parade”, δεν είχε ληστέψει κοσμηματοπωλεία, δεν είχε αγωνιστικές περγαμηνές τύπου Κουφοντίνα και Ξηρού, δεν ήταν λαθρομετανάστης…

Δεν είχε δηλαδή τίποτε που να μπορεί να συγκινήσει τους «ευαίσθητους» ΣΥΡΙΖΑίους, για να κλάψουν το θάνατό του, να οργανώσουν πορείες διαμαρτυρίας, να ρίξουν μολότοφ και να ριχτούν στις οδομαχίες με την αστυνομία…

Αντιθέτως είχε πολλά και βαριά «ελαττώματα»…

Του άρεσε να κατασκευάζει με τα χέρια του σημαίες και να τις μοιράζει στα παιδιά της Βορείου Ηπείρου για να μεγαλώνουν ως Έλληνες, με την ψυχή τους γεμάτη Ελλάδα….

Του άρεσε να υψώνει τις σημαίες του για να θυμίζει ότι, εκεί στους Βουλιαράτες, το χωρίο του, είναι θαμμένοι Έλληνες ήρωες στρατιώτες που έγραψαν με το αίμα τους το ανυπέρβλητο ΟΧΙ του ’40…

Του άρεσε να ονειρεύεται ότι μια μέρα η Πατρίδα του θα ενωθεί με την μεγάλη Πατρίδα, την Ελλάδα….

Ήταν λοιπόν ένας επικίνδυνος «εγκληματίας»…

Βλέπετε, η σύντροφος του πρωθυπουργού δικαιούται να φαντάζεται την κατάληψη της εξουσίας, όπως την οραματίσθηκαν και την εφήρμοσαν ο Λένιν και ο Στάλιν…

Βλέπετε, ο ίδιος ο Τσίπρας δικαιούται να βροντοφωνάζει «ή εσείς ή εμείς» και «ή θα μας τελειώσουν ή θα τους τελειώσουμε»…

Βλέπετε, ο άξεστος γιδοβοσκός των Σφακίων δικαιούται να απαιτεί να στείλει του αντιπάλους του στις φυλακές για να κερδίσουν τις εκλογές…

Βλέπετε, ένας σύγχρονος σκοτεινός Ρασπούτιν δικαιούται να στήνει δίκες, να ετοιμάζει πογκρόμ για τους αντιπάλους της κυβέρνησης, να κατευθύνει μάρτυρες κουκουλοφόρους…

Βλέπετε, ο υπουργός Δικαιοσύνης δικαιούται να απαιτεί από την δικαστική εξουσία να συμβαδίζει με τις αξιώσεις της εκτελεστικής εξουσίας…

Βλέπετε, όλοι αυτοί είναι «δημοκράτες» και «προοδευτικοί» καθ’ ότι αριστεροί, που, ως γνωστόν, είναι υπεράνω των νόμων και των θεσμών, αφού ο λαός τους έχει αναθέσει εργολαβικά να υπηρετούν το «συμφέρον» του, όπως το καθορίζουν και το προσδιορίζουν οι αναχρονιστικές ιδεοληψίες τους, οι αραχνιασμένες εμμονές τους και  το άσβεστο μίσος που τους κληροδότησαν οι (φυσικοί ή ιδεολογικοί) πατεράδες τους, αυτοί που θέλησαν κάποτε να μετατρέψουν την Ελλάδα σε «λαϊκή δημοκρατία»…

Ας μην περιμένει λοιπόν λόγους παρηγορητικούς, για την δολοφονία του γιου της από τους δολοφόνους του Ράμα, τους απογόνους της εφιαλτικής «Σιγκουρίμι», η μάνα του Κωνσταντίνου Κατσίφα… Ο πόνος του Τσίπρα εξαντλήθηκε για τον θάνατο του «Ζακί»…

Η ευαισθησία του τελειώνει  στο περιθώριο, στους «αγωνιστές» των μολότοφ, στους Ρουβίκωνες και στους Κουφοντίνες…  Και όταν ο Ζάεφ του χαρίζει την γραβάτα του….

Από εκεί και πέρα αρχίζει η αναισθησία του…

Άλλωστε ο πρωθυπουργός μας, που είναι πια και υπουργός Εξωτερικών, έχει πολλές δουλείες… Να βοηθήσει τον Ζάεφ, μπας και χάσουμε την συμφωνία των Πρεσπών, να ικετεύσει τον Ερντογάν, να γονατίσει, μαζί με τον Τσακαλώτο,  παρακαλώντας μήπως και πάρουν κάτι παραπάνω και μοιράσουν προεκλογικές παροχές, να παρακαλέσει τους σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης να τον ανεχθούν, ενώ τους βρίζει και εξακολουθεί να υμνεί τον Κάστρο και τον Μαδούρο…

Η μάνα του Κωνσταντίνου Κατσίφα οφείλει να καταλάβει ότι, στον θαυμαστό κόσμο της αριστεράς, οι σταλινοφασίστες δικαιούνται να τιμούν και να υμνούν όποιον αυτοί αποφασίζουν να τιμούν ως «δημοκράτη» και «πατριώτη»… Όλοι οι άλλοι, που δεν τους αρέσουν, είναι «φασίστες», «προδότες», «γερμανοτσολιάδες»…. Είναι γνωστή η ιστορία, από την κατοχή μέχρι σήμερα…