Εθνική ομοψυχία

Γράφει ο Αγκιτάτορας

Όποτε ο εκάστοτε Έλληνας πρωθυπουργός εκπροσωπεί τη χώρα στο εξωτερικό, όλοι θα έπρεπε να ερχόμαστε οι κινήσεις του να εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα. Ιδιαίτερα στα θέματα εξωτερικής πολιτικής το ζητούμενο οφείλει πάντοτε να είναι η κρυστάλλινη και ιστορικά τεκμηριωμένη προβολή τους και η αξιοποίηση των συγκυριών ώστε να αναβαθμίζεται ο ρόλος της χώρας στη διεθνή διπλωματική σκακιέρα.

Κάθε ψύχραιμος, και δίχως μικροκομματικές παρωπίδες, παρατηρητής, αναγνωρίζει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά στην παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ. Τα οφέλη είναι προφανή σε μια περίοδο που η γεωπολιτική αναδιάταξη λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, θέτουν νέες προκλήσεις για όλους.

Η Ελλάδα επιβεβαιώνει τη θέση της ως στρατηγικού δυτικού εταίρου, χωρίς τις τουρκικές παλινωδίες. Ταυτόχρονα, ανακτά τον ενεργειακή θέση της, ως κόμβος μεταφοράς αλλά κι ως δυνητικός πάροχος, με ότι σημαίνει αυτό για την ενίσχυση του ρόλου της στην ευρύτερη περιοχή. Οι οικονομικές της αντοχές και η σταθεροποίηση του επενδυτικού περιβάλλοντος, την καθιστούν ελκυστικό προορισμό διεθνών κεφαλαίων.

Το να κάνεις κριτική σε αυτά τα δεδομένα, με όρους μικροπολιτικής όπως ότι το… Κίεβο δεν είναι Μεσολόγγι, ενώ η αναφορά αφορούσε τη Μαροούπολη ή η απορία του γιατί δεν αναφέρθηκε η λέξη Τουρκία, ενώ αυτή η επικοινωνιακή κριτική μειώνει της αξία του αντικειμένου του λόγου αποπροσωποποιώντας το, δεν είναι μικρόψυχο. Είναι κυρίως απέναντι στο συμφέρον της χώρας.

Αν και κατά πόσο όλες οι θετικές προβλέψεις θα επιβεβαιωθούν κι αν στην πράξη θα υπερασπιστούμε πλήρως τα κυριαρχικά δικαιώματα ή θα προκύψουν αναπάντεχες πολιτικές στροφές, είναι κάτι που θα δείξει το μέλλον και τότε καθένας θα δικαιούται να κάνει τις επισημάνσεις του. Έως τότε, τούτες οι στιγμές, είναι στιγμές εθνικής περηφάνιας και κάθε Έλληνας οφείλει να συγχαρεί τον πρωθυπουργό για τη στάση του.