Καλλιτέχνης της υποκρισίας!
Γράφει ο Βασίλης Βακάλης
Από τις στήλες του «Π.Λ.» (1878/8-4-2023, 1) ο κ. Ν. Υφαντής επεσήμανε την ασυνέπεια λόγων και έργων του Αλβανού πρωθυπουργού Ράμα όσον αφορά την πολιτική του απέναντι στους Βορειοηπειρώτες. Ήρθε στην Αθήνα ο Ράμα για να τα εγκαίνια Έκθεσης έργων «τέχνης» του και είχε τόσα καλά λόγια να μας πει, που παρ’ ολίγον να πιστέψουμε ότι πρόκειται για ένα γείτονα ιδανικό, που σέβεται την ελληνοαλβανική φιλία και – προ παντός – τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου και δεν απεργάζεται το κακό της Ελλάδας εν συνεννοήσει με τον Ισλαμοφασίστα Ερντογάν και ότι δεν κάνει πλάτες στην Τουρκία με τη γνωστή κωλυσιεργία για τη ρύθμιση των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ της Αλβανίας και της Ελλάδας κλπ., κλπ.
Μερικές μέρες αργότερα δημοσιεύματα παρουσίαζαν στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό τις μεθοδεύσεις του καθεστώτος Ράμα για την αρπαγή περιουσίας, η οποία ανήκει σε Μονή της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Βορείου Ηπείρου με στόχο να ικανοποιηθούν οικονομικά φίλοι του Ε. Ράμα, ανιδιοτελώς φυσικά για τον ίδιο τον Ράμα! Τέτοια διάψευση των «καλών» λόγων του Ράμα στην Αθήνα και τέτοια επιβεβαίωση των επισημάνσεων του κ. Υφαντή σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα είχαμε καιρό να δούμε.
Δύσκολα θα βρει κανείς άνθρωπο που να πιστεύει στη φιλία του Ράμα προς την Ελλάδα. Αντίθετα, είναι κοινώς αποδεκτό ότι ο άνθρωπος αυτός μισεί τους Έλληνες – Ελλαδίτες και Βορειοηπειρώτες – παρά την τεράστια βοήθεια που πήρε και που αναμένει από την Ελλάδα. Πώς ερμηνεύεται αυτή η αντίφαση μεταξύ λόγων και έργων Ράμα για τους Έλληνες; Αν και ο Ράμα είναι έκγονο του Ε. Χότζα δυσκολεύεται κανείς να απαντήσει, όπως δυσκολεύεται να αποδεχθεί ότι τα έργα «τέχνης» του που εκτέθηκαν στην Αθήνα είναι πράγματι έργα τέχνης. Και μόνον το ότι αυτά «φιλοτεχνούνται» κατά τη διάρκεια συνεργασιών ή τηλεφωνικών συνεντεύξεων του Ράμα – όπως ο ίδιος μας είπε – με άλλους ηγέτες, φανερώνει κάπως την αισθητική… αξία και την ποιότητά τους.
Άλλοι ηγέτες κάνουν άλλα πράγματα όταν συνομιλούν με ομολόγους τους, αυτός τουλάχιστον θέλει να είναι άνθρωπος της κουλτούρας και να μας κάνει μετόχους των προϊόντων του εγκεφάλου του. Ως προς το τι εκφράζουν αυτά τα κατά Ράμα και συγκατάβαση της Ελληνικής Πολιτείας έργα «τέχνης» νομίζω ότι μόνο η γνωστή συγκεκριμένη επιστήμη για την περίπτωση του Ράμα θα μπορούσε να μας διαφωτίσει. Βοηθητική στην ερμηνεία των «καλλιτεχνημάτων» του ίσως είναι μια καταγραφή, η οποία υπάρχει στο Βιβλίο επισκεπτών της Έκθεσης – ναι, είχε και τέτοιο η Έκθεση – την οποία πριν λίγες μέρες έθεσε υπ’ όψη μου Υπάλληλος, που συμμετείχε στη διοργάνωση της Έκθεσης και την παραθέτω στη συνέχεια: «Θερμότατα συγχαρητήρια για την Έκθεση αυτή, στην οποία παρουσιάζονται έργα υψηλής αισθητικής ικανά να μελετηθούν και από ψυχίατρο και από την ψυχιατρική επιστήμη, η οποία θα αποφανθεί για το τι σπουδαία έμπνευση – και για την ποιότητα της έμπνευσης – που προκαλεί ο μπάφος. 31-VI-23»!
Αν ο συντάκτης της συγκεκριμένης καταγραφής είναι βέβηλος και… άξεστος προβοκάτορας ή όχι, ας το κρίνουν οι αναγνώστες. Αν όμως κρίνει κανείς από τον αριθμό των ελάχιστων σχολίων, που είναι καταγραμμένα στο Βιβλίο Επισκεπτών της Έκθεσης βγάζει το συμπέρασμα ότι ούτε και οι χιλιάδες συμπατριώτες του Ράμα, που ζουν στην Αθήνα δεν καταδέχθηκαν να θαυμάσουν το καλλιτεχνικό ταλέντο του Πρωθυπουργού τους. Να είναι άραγε ο Ράμα καλλιτέχνης της υποκρισίας!