Ελληνοτουρκικά μέσω… Συρίας

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, σύμβουλος επιχειρήσεων – συγγραφέας

Όπως και να το δούμε, η κάπως αιφνίδια επικράτηση των αντικαθεστωτικών δυνάμεων στη Συρία προκαλεί κάποια έκπληξη. Μετά από χρόνια συγκρούσεων τίποτε δεν έδειχνε, το τελευταίο διάστημα, την επέλαση, την οριστική νίκη και τον διωγμό του Άσαντ.

Τώρα όλοι ψάχνουν τους πρόσκαιρα ή μακροπρόθεσμοα γεωπολιτικούς νικητές από αυτή την ανατροπή και φυσικά οι πάντες αναρωτιούνται τη ακολουθεί την πτώση του καθεστώτος Άσαντ κι αν η αρχική αισιοδοξία και η ελπίδα του συριακού λαού θα επιβεβαιωθεί με την εγκαθίδρυση ενός κοσμικού κράτους δικαιοσύνης και ανεξιθρησκείας.

Σίγουρα στους άμεσα νικητές βρίσκεται το Ισραήλ. “Ξεφορτώθηκε” έναν αντίπαλο με σαφή επιρροή από το Ιράν και αισθάνεται πιο ασφαλές προς το παρόν. Η Τουρκία, που με μεγάλη ευκολία για να μην πω αφέλεια βιαζόμαστε να την κατατάσσουμε διαρκώς στους διπλωματικά… απομονωμένους, βλέπει να ισχυροποιείται ο ρόλος της στην περιοχή και προς το παρόν να προσβλέπει σε μια ευνοϊκή για την ίδια τακτοποίηση του κουρδικού ζητήματος. Και οι ΗΠΑ επενδύουν, για μια ακόμη φορά, στην εξαφάνιση ηγεσιών φιλικών προς τη Ρωσία, αφήνοντας για το μέλλον τον όποιο στρατηγικό επανασχεδιαμό για τις ευρύτερες ισορροπίες.

Οσον αφορά, πάλι, το μέλλον της συριακής κοινωνίας, είναι τουλάχιστον αστείο να δείχνουμε βεβαιότητα για τις αγαστές προθέσεις μιας τζιχαντιστικής τρομοκρατικής ομάδας. Το ποσό ικανή είναι να στήσει ένα κράτος με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και τα εθνικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά διαφορετικών ομάδων, θα φανεί σύντομα αλλά η εμπειρία από ανάλογες περιπτώσεις του παρελθόντος δεν επιτρέπουν και μεγάλη αισιοδοξία. Ίσως η πορεία των πραγμάτων ακολουθήσει ροή αντίστοιχη με αυτή της Αραβικής Άνοιξης που κατέληξε σε νέα εξέγερση και έλευση πιο φιλικών προς τη Δύση ηγετών.

Το ζητούμενο για την Ελλάδα είναι να μην δημιουργηθεί στην Τουρκία η αίσθηση της υπεροχής και μέσα από τις αντιφάσεις και τα αντικρουόμενα συμφέροντα στη Συρία, της γεννηθεί η διάθεση για μια πιο επιθετική στάση και επιθυμία… τακτοποίησης όσο το δυνατόν πιο πολλών από τα ανοικτά μέτωπα που διαθέτει. Κι αυτό δεν αποκλείει την τάση για νέα ένταση στο Αιγαίο, ώστε να στηθεί ένα σκηνικό συμβιβασμού για το… ευρύτερο καλό. Πιθανότατα αυτός να αφορά κι ένα πακέτο λύσης για το Κυπριακό. Αντέχει η Ελλάδα μία τέτοια πίεση και κατά πόσο προλαβαίνει να οικοδομήσει τη δική της απάντηση και την επανατοποθέτηση στο γεωστρατηγική χάρτη.