Διυλίζοντας τον Σαμαρά, καταπίνοντας τον Τσίπρα

Ο φιλοκυβερνητικός Τύπος χθες προέβαλε στα πρωτοσέλιδά του τις επισημάνσεις του πρώην προέδρου της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά σε άρθρο του στην «Καθημερινή» για τις απαραίτητες μετεκλογικές συνεργασίες.

Καταρχάς προκαλεί θυμηδία το νέο λεκτικό εφεύρημα του Μεγάρου Μαξίμου για το «μέτωπο των προθύμων» που προσάπτει σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει άραγε πιο πρόθυμη κυβέρνηση από αυτή των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.;

Θα έβρισκαν ποτέ οι δανειστές και ο Σόιμπλε πρόθυμο πρωθυπουργό, όπως τον κ. Τσίπρα, που θα υπέγραφε την εκχώρηση της κρατικής περιουσίας στο υπερταμείο για 99 έτη, ως ενέχυρο σε περίπτωση πτώχευσης της χώρας; Υπάρχει πιο πρόθυμος υπουργός Οικονομικών από τον κ. Τσακαλώτο, που θα παραιτείτο εάν το αφορολόγητο όριο έπεφτε κάτω από τις 9.000 ευρώ και παραμένει στη θέση του ενώ δεσμεύθηκε για τη μείωσή του στα 5.600 ευρώ; Για αυτό καλό είναι οι «γραμμιτζήδες» του Μαξίμου να μην πολυχρησιμοποιούν τον όρο περί «προθύμων» γιατί μπορεί να παρεξηγηθεί και ο Τσίπρας.

Ας περάσουμε όμως στην ουσία της υπόθεσης. Από τον ζήλο της κυβέρνησης να αναδείξει τη θέση του κ. Σαμαρά ότι απαιτείται η συγκρότηση ενός κοινού μετώπου απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ προκύπτουν τρία βασικά συμπεράσματα:

Πρώτον, στο Μαξίμου ήδη έχουν πετάξει λευκή πετσέτα για το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών. Χρησιμοποίησαν Σκοπιανό, Novartis και ό,τι άλλο είχαν στο οπλοστάσιό τους αλλά η ενότητα της Ν.Δ. δεν κάμφθηκε. Αντιλαμβάνονται πλέον ότι το παιχνίδι δεν γυρνάει και προετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα κατασκευάζοντας το σενάριο της «δεξιάς παρένθεσης». Δηλαδή νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη στις κάλπες, που θέλουν να στήσουν όσο το δυνατόν αργότερα, και νέες εκλογές με απλή αναλογική τον Ιανουάριο του 2020 με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο,τι έκαναν δηλαδή το 2014, διαλύοντας την ανάκαμψη της οικονομίας, θέλουν να το επαναλάβουν το 2020. Μόνο που η Ιστορία τις περισσότερες φορές επαναλαμβάνεται σαν φάρσα.

Δεύτερον, βλέπουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να διεισδύσει στο κοινό της Κεντροαριστεράς, με το οποίο συνομιλεί άνετα, και θέλουν να κόψουν τις γέφυρες επικοινωνίας. Ομως είναι τουλάχιστον κωμικό να διυλίζουν την πιθανή μετεκλογική συνεργασία της Νέας Δημοκρατίας με το Κίνημα Αλλαγής οι «αριστεροί» και «προοδευτικοί» που κατάπιαν την κάμηλον της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Ακόμη πιο αστείο να εγκαλείται ο κ. Σαμαράς από κάποιους δήθεν δεξιούς, που κατά τα άλλα δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αγκαλιάζουν τους συριζαίους ελπίζοντας σε ξεροκόμματα εξουσίας.

Τρίτον, είναι σαφές ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. θα πρέπει να έχει κατά νου ότι την επομένη των εκλογών πρέπει να έχει μαζί του 180 έδρες. Οχι μόνο για να αλλάξει τον εκλογικό νόμο και να υπάρξει ομαλή εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ακυρώνοντας το σενάριο της «παρένθεσης», αλλά γιατί η οικονομία δεν θα μπορέσει να πάρει μπροστά σε συνθήκες αβεβαιότητας. Είτε η Ν.Δ. είναι αυτοδύναμη είτε όχι, ο μαγικός αριθμός είναι το 180 και όχι το 151.

Ο κ. Τσίπρας έχει ήδη υπονομεύσει την επόμενη κυβέρνηση υπογράφοντας επώδυνα μέτρα για τα επόμενα χρόνια αλλά θέλει να «μπαχαλοποιήσει» και την πολιτική ζωή προκειμένου να επιβιώσει κομματικά την επόμενη μέρα των εκλογών. Δεν θα του περάσει εάν η Ν.Δ. προτάξει το μέτωπο της λογικής και θέσει στο περιθώριο τους παραλογισμούς του Μαξίμου και των κρυφών συμμάχων του.

Πάνος Αμυράς – Διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ