Δεν ήμουν καλή μαθήτρια, αλλά στο σπίτι σκιζόμουν στο διάβασμα!..

Γράφει η  Κούλα Τζαλμακλή-Χατζηγιάννη  με…ΚΑΛΗ ΠΡΟΘΕΣΗ       

Αμέτρητες είναι οι φορές που διάβασα το δικό μου, ένα και μοναδικό, βιβλίο… Εκείνο που έχει σαν τίτλο «Στα Γιάννινα σας γκιζερώ, του περασμένου αιώνα»! (Όσο κι αν θέλω να κάνω τον νταή, τα χρονάκια μου με προδίνουν… και ζητώ συγχώρεση από τα παιδιά που πιάνουν τα γραφτά μου στα χέρια τους και τα φέρνουν στην εφημερίδα μας για διάβασμα)…

Λοιπόν παιδιά μου σας ξομολογιούμαι: Το διαβάζω και πάλι τώρα… Το διαβάζω γιατί με ανταμώνει με τους φευγάτους δικούς μου… τους βρίσκω εκεί μέσα όλους.

Καμαρώνω που εγώ η Αγγελική – Κλειώ, θυγάτηρ πρωτότοκος του Χαρίλαου Τζαλμακλή – παμπάλαιου Γιαννιώτη… και της Ανδρονίκης Βογά, γεννημένης στο Καπέσοβο Ζαγορίου… έγινα συγγραφέας!..
Παιδιά μου… παρακαλούσα κάθε χρόνο… «να μείνω»!

Από τις τελευταίες των τελευταίων μαθητριών ήμαν… ποτέ δεν σήκωσα χέρι να πω μάθημα, αλλά κι αν με σήκωναν οι καθηγητές… τους έλεγα ένα: «δεν ξέρω… δεν διάβασα…».

Άκουγα με προσοχή ό,τι έλεγαν… κι έγραφα την καλύτερη έκθεση!..

Αλλά… αλλά στο σπίτι σκιζόμουν στο διάβασμα της «Μάσχας» (ποιος να την θυμάται…). Ξεκοκάλιζα τα υπέροχα περιοδικά της εβδομάδας, όπως «Οικογένεια», «Μπουκέτο», «Θεατή» και τόσα άλλα όμορφα περιοδικά με πλούσια και διδαχτική ύλη…

Τα κουβαλούσε ο πατερούλης μου από το πρακτορείο του Τσούρνου, εκεί στο «ΙΛΙΟΝ ΠΑΛΛΑΣ». Από δε την Αθήνα, παράγγελνε όλους τους μεγάλους συγγραφείς… Τολστόι και Ουγκώ… και… και… Κι η μάνα μας είχε μορφωμένη φαμίλια κι ήξερε όλους τους συγγραφείς… και διάβαζε στην αναλφάβητη μανούλα κι αδερφή της… τους μεγάλους συγγραφείς.

Παιδιά μου, δεν κομπάζω… καμαρώνω που, στους παππούδες κι από πατέρα κι από μάνα, υπήρχαν βιβλία. Δεν είσαι φτωχός όταν έχεις βιβλία γύρω σου… δεν είσαι μόνος.

Κι ο γιος μου, μ’ ευχαριστούσε που υπήρχαν βιβλία γύρω του από τότε που ήταν μωρό και τον έβαζα να βλέπει τις εικόνες και να μου λέει τι είναι κι ακόμα δεν μιλούσε… Τούδειχνα την εικόνα και τον ρωτούσα τι ήταν… αφού πρώτα για μία φορά τούχα διαβάσει τι ήταν το κάθε τι… Μόλις τον είχαμε βαφτίσει, έντεκα μηνών ήταν… «Τ’ ειν’ αυτό Γιωργάκη;». «Κάλαβααας» ήταν ο κάβουρας… «Τ’ ειν’ αυτό Γιωργάκη;» «Πουτούλααα» ήταν η πεταλούδα…
Δεν κομπάζω παιδιά μου… θυμάμαι κι είμαι ευτυχισμένη που ζω ακόμα και μ’ αγαπούν οι δικοί μου.

Κουράζεσαι μου λεν… μη ξαναγράφεις. Και πώς θα είμαι ζωντανή; Μη πλέκεις αν σε κουράζει… Και πώς θα είμαι ζωντανή; Μη βρίζεις για ό,τι δεν σου αρέσει στην τηλεόραση, μου λεν… Και πώς να μη βρίζω… δεν τόχασα ακόμα.
Θέλω να τρώω νοστιμιές και γλυκά, κακό είναι;

Διαβάζω σ’ επανάληψη την Αγγλίδα Ροζαμούν Πίτσερ… Είναι σχολαστικιά… αλλά αυτό είναι το «Μεγάλη»!..

Θα σας κούρασα;.. Μη με διαβάζετε… Για όλα υπάρχουν λύσεις…

Ένα σας λέω: Διαβάστε, δεν θάστε μόνοι, εσάς των μοναχικών τα λέω…

Σας ασπάζομαι…

https://proinoslogos.gr/

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.