Από το “Χόρα” στο “Ορούτς Ρέις” – 46 χρόνια ελληνοτουρκικής διένεξης

Ελλάδα και Τουρκία δεν απόλαυσαν ποτέ μακρά περίοδο καλών σχέσεων. Ανέκαθεν οι σχέσεις τους σκιάζονταν από εντάσεις, θερμά επεισόδια και πολέμους. Για ακόμα μία φορά βρέθηκαν στα πρόθυρα σύγκρουσης, μετά την έκδοση τουρκικής Navtex για έρευνες νότια του Καστελλόριζου.

Γράφει η Νεφέλη Λυγερού

Η Άγκυρα είχε εμφανιστεί έτοιμη να στείλει το Ορούτς Ρέις για έρευνες στη δυνητική ελληνική υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ (δεν έχει οριοθετηθεί με συμφωνίες) μαζί με πολεμικά πλοία, ενώ η Αθήνα είχε απαντήσει, κινητοποιώντας το Πολεμικό Ναυτικό, το οποίο αναπτύχθηκε σε θέσεις μάχης. Η διεξαγωγή ερευνητικής δραστηριότητας εντός της δυνητικής ελληνικής ΑΟΖ, αποτελεί παραβίαση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Δεν πρόκειται για μία νέα διαμάχη.

Αντιθέτως, φτάνει πίσω στη δεκαετία του 1970. Η Τουρκία από όταν άρχισαν οι εργασίες της προπαρασκευαστικής Διάσκεψης για το Δίκαιο της Θάλασσας (1970-73) και κατά την διάρκεια των εργασιών της κύριας Διάσκεψης (1973-1982), επεδίωξε με συστηματικό τρόπο να παγιώσει αυτό που σήμερα αποκαλεί “Γαλάζια Πατρίδα”. Αρνούμενη αυθαίρετα ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ σφετερίζεται μεγάλες θαλάσσιες εκτάσεις, που σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ανήκουν στη δικαιοδοσία της Ελλάδας.

Η Άγκυρα έχει κατά καιρούς χορηγήσει άδειες στην κρατική εταιρεία πετρελαίου ΤΡΑΟ για διεξαγωγή ερευνών στην ελληνική υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ, αρχικά στο Αιγαίο και μετά στην Ανατολική Μεσόγειο. Μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974, άνοιξε διάπλατα το δεύτερο μέτωπο μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, το Αιγαίο. Η Τουρκία σταδιακά αλλά σταθερά έχτισε αυτό που η ίδια αποκαλεί διμερείς διαφορές, βαφτίζοντας έτσι τις μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις της.

Διαβάστε περισσότερα στο SLPress