Ανείπωτη αναισθησία…
Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Η δήλωση περί “ανείπωτης θλίψης” είναι η νέα πρόκληση της Δούρου σε συγγενείς και φἰλους των θυμάτων στο Μάτι. Πότε άραγε ένιωσε την ανείπωτη θλίψη; Μετά «την στραβή που της έκατσε στην βάρδια της”; Μετά την εμφάνισή της, ως βουβή τηλεπερσόνα, στη μεσονύχτια εκπομπή του πρωθυπουργού, ο οποίος ζητούσε, εναγωνίως, να πληροφορηθεί από τον μετεωρολόγο “πού θα φυσάει ο άνεμος αύριο”, ενώ οι νεκροί μεταφέρονταν στους νεκροθαλάμους των νοσοκομείων; Η την τρίτη μέρα που εμφανίστηκε στον Κρανίου τόπο βλέποντας τα επίχειρα της ανικανότητας της;
Η ανείπωτη θλίψη της δεν την οδήγησε στην παραίτηση, όπως θα έκανε ένας άνθρωπος που αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Συνεχίζει στο ρόλο της περφερειάρχου, οδυνηρά ανεύθυνη, σαν περαστική…
Τουλάχιστον για το Μάτι ανακοίνωσε την ανείπωτη θλίψη της. Για τη Μάνδρα, που πνίγηκαν εικοσιτέσσερεις νέοι άνθρωποι δεν είπε τι ένιωσε. Πήγε την τρίτη μέρα, μετά την καταστροφή, για ένα τέταρτο, συνοδεύοντας τον πρωθυπουργό που βιαζόταν να επιβιβαστεί στο πρωθυπουργικό αεροπλάνο, στη Ελευσίνα. Κοιτούσαν μαζί, από ψηλά και από απόσταση τριών χιλιομέτρων, το βουνό της λάσπης κι έφυγαν σαν κλέφτες. Δεν τόλησαν να κατεβούν στον δρόμο, να δουν την δυστυχία των πολιτών.
Ωστόσο, η “ανείπωτη “ θλίψη δεν εμπόδισε την κ. Δούρου να απαντήσει στην Φώφη Γεννηματά κατά τρόπο ανοίκειο, καταφεύγοντας στο γενεαλογικό της δένδρο. Αλλά προς τι η αναφορά της κ. Δούρου στον αστυνομικό πατέρα της, στη νοικοκυρἀ μητέρα της και στον Γιώργο Γεννηματά, επειδή η πρόεδρος του Κινηματος Αλλαγής ζήτησε την παραίτησή της; Η Γεννηματά με το ήθος της, την εντιμότητά της, την εργατικότητά της, τον πατριωτισμό της, τιμά τον πατέρα της. Ενώ ο οικτρός αντιπερισπασμός της κ. Δούρου είναι η απόδειξη ότι αντιλαμβάνεται την πολιτική με ύφος Πολάκη.
Η διαδοχή του Τσίπρα στον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τον πρώτο στόχο της κ. Δούρου από την πρώτη μέρα της εκλογής της και όχι η επίλυση των προβλημάτων της Περιφέρειας της. Πήρε στο λαιμό της εκατόν είκοσι αθώους κι έμειναν εκατοντάδες οικογένειες άστεγες, χωρίς περιουσία. Όμως η κ. Δούρου -της ανείπωτης θλιψης- ακόμη και τώρα δεν έχει συναίσθηση της βαριάς της ευθύνης και βγάζει γλώσσα.
Άραγε, η ανείπωτη θλίψη την εμποδίζει να καταλάβει τις κατηγορίες που της απηγγέλθηκαν; Πόσο θράσος χρειάζεται να ρίχνει τις δικές της ευθύνες στους “προηγούμενους” λές και δεν διάβασε στο δεινό κατηγορητήριο ότι με ένα τηλεφὠνημα, με ένα μήνυμα, με μια ανακοίνωση στην τηλεόραση, μπορούσαν να είχαν σωθεί πολλοί άνθρωποι.
Η κ. Δούρου μας ενημέρωσε με ανακοίνωσή της ότι στην Περιφέρεια εργάζονται με ευαισθησία. Κρίμα που η δική της αναισθησία μετριέται με εκατόν εικοσιτέσσερεις νεκρούς.
Ε.Τ, Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019
