Αιχμάλωτη Σκέψη

Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος, Δικηγόρος

Η Σώτη Τριανταφύλλου είναι γνωστή και επιτυχημένη συγγραφέας. Έχει, όμως, ένα ασυγχώρητο «ελάττωμα»: Απεχθάνεται την πολιτική ορθότητα και διαθέτει την εξαιρετική τόλμη να μάχεται δυναμικά και «μετά λόγου γνώσεως» για την υποστήριξη των απόψεών της. Η θαρραλέα στάση της ενοχλεί ιδιαίτερα τους εθισμένους στην χειραγώγηση της ανθρώπινης σκέψης και στην αναγκαστική υποταγή της στα κελεύσματα της δογματικής τους μονομανίας.

Έτσι, εξ αιτίας της διεισδυτικής ματιάς της στο φαινόμενο της πολυπολιτισμικότητας και των συνεπειών της στις δημοκρατικές κοινωνίες, βρίσκεται, κατόπιν μηνύσεως «ευαίσθητου» πολίτη, κατηγορούμενη, με βάση τον αμφιλεγόμενο αντιρατσιστικό νόμο 4285/2014, για υποκίνηση ισλαμοφοβικής βίας!!!

Μάλιστα! Παρ’ ότι η Σώτη Τριανταφύλλου δεν έχει γεννηθεί στη …Σαουδική Αραβία, εγκαλείται διότι έκανε το σφάλμα να «συλλογάται ελεύθερα», να μην φοβάται να διατυπώσει τις απόψεις της και να νομίζει ότι η «αιχμάλωτη σκέψη», που τόσο δραματικά μας περιέγραψε ο Τσέσλαβ Μίλος, ανήκε σε άλλους καιρούς και σε άλλους τόπους, έστω και αν τους λατρεύει η «πρώτη φορά» αριστερά….

Όμως, προβληματισμοί και ανησυχία για το φαινόμενο του ισλαμικού φονταμενταλισμού έχουν διατυπωθεί κατ’ επανάληψη. Αναφέρω ενδεικτικά ορισμένους εμπνευστές τους, έστω και με κίνδυνο να διεγείρω την «ευαισθησία» κάποιων….

Ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός επισημαίνει (Η Ισλαμική τρομοκρατία, 2016, σελ. 183): « Ο κατάλογος των τρομοκρατικών επιθέσεων συνεχώς μεγαλώνει και, κυρίως, η συχνότητα αυξάνει εντυπωσιακά. Όλα δείχνουν ότι το φαινόμενο θα ενταθεί το επόμενο διάστημα… Εάν οι επιθέσεις συνεχισθούν θα δημιουργήσουν ένα εφιαλτικό κλίμα μαζικής ανασφάλειας, το οποίο εκ των πραγμάτων θα διαταράξει την καθημερινότητα και θα λειτουργήσει σαν καταλύτης για την συρρίκνωση των δημοκρατικών ελευθεριών».

Ο πρώην υπουργός Ανδρέας Ανδριανόπουλος προειδοποιεί (Η οργή του Ισλάμ και οι φανατικοί της Τζιχάντ, 2015, σελ. 149): Κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί πως στο κοντινό μέλλον το ακραίο Ισλάμ δεν θα αποτελεί πρόβλημα και για την ελληνική κοινωνία. Όταν επιστρέψουν λ.χ. Αλβανοί μαχητές που σήμερα συμμετέχουν στον στρατό του χαλιφάτου στη Συρία – και περάσουν με κάποιο τρόπο στην Ελλάδα, αν ριζοσπαστικοποιηθεί ακόμη περισσότερο η κυβέρνηση Ερντογάν στην Τουρκία και εξαπολύσει ακραία στοιχεία σε Ρόδο και Θράκη, αν τελικά ιδρυθεί ισλαμικό τέμενος στην Αθήνα και, παράλληλα, πολιτιστικό κέντρο, προπαγανδίζοντας τις εξαλλοσύνες των Ουαχάμπις και των Σαλαφιστών, ο κίνδυνος τότε θα είναι μεγάλος. Οι ισλαμιστές είναι εδώ. Δεν χωράνε πλέον αστειότητες και ερασιτεχνισμοί».

Ο καθηγητής Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Γεράσιμος Μακρής διασαφηνίζει (Ισλάμ, πεποιθήσεις, πρακτικές και τάσεις, 2011, σελ. 317): «Όπως και να το ερμηνεύσουμε, το jihad ενέχει την έννοια του καθήκοντος και της υποχρέωσης τόσο σε κοινωνικό επίπεδο, όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Πηγάζοντας από τη δογματικά εκπεφρασμένη θέση ότι η ισλαμική παράδοση οφείλει να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, η μάχη εναντίον των απίστων με σκοπό τον προσηλυτισμό τους, την υποταγή ή τον αφανισμό τους, είναι ιερό καθήκον της μουσουλμανικής κοινότητας. Υπό αυτή την έννοια, το jihad δεν αποτελεί ατομικό καθήκον για κάθε μουσουλμάνο ξεχωριστά, αλλά καθήκον ολόκληρης της κοινωνίας».

Ερώτημα: Θα αφήσουμε κάποιους να αιχμαλωτίσουν την σκέψη μας και την ζωή μας;