Το Ισραήλ στις κάλπες

Γράφει ο Αριέλ Λεκαδίτης, Ιστορικός

Την Τρίτη 9 Απριλίου θα ανοίξουν οι κάλπες για τους Ισραηλινούς πολίτες. Επιτέλους αυτή η μακροχρόνια προεκλογική περίοδος φτάνει στο τέλος της. Ο Μπίμπι θα διεκδικήσει για μια ακόμη φορά την πρωθυπουργία του κράτους και θέλει να γράψει ιστορία τόσο αυτός όσο και το κόμμα του διότι η εκλογή του ως πρωθυπουργού το κάνει να είναι ο μακροβιότερος πρωθυπουργός μετά τον Μπεν Γκουριόν.

Οι εκλογές αυτές είναι πολύ κρίσιμες για το Ισραήλ και θα μπορούσαμε να πούμε πως το αποτέλεσμα, θα κρίνει κατά πολύ τις εξελίξεις στην περιοχή. Ο Νετανιάου έχει δημιουργήσει μια σχέση με τον πρόεδρο Τράμπ όπου πραγματικά ούτε ο ίδιος θα το πίστευε αν κάποιος συνεργάτης του φορούσε τον μανδύα του μάντη Κάλχα και προέβλεπε το πολιτικό μέλλον του αρχηγού του Λικούντ.

Στην αντίπερα όχθη έχουμε την αριστερά η οποία βρίσκεται στο πολιτικό και κυβερνητικό περιθώριο και προσπαθεί να κερδίσει τις εκλογές και να σχηματίσει κυβέρνηση. Θα πρέπει ο αναγνώστης, ο οποίος σε γενικές γραμμές δεν γνωρίζει και τόσα πολλά πράγματα περί Ισραηλινής πολιτικής, να αντιληφθεί πως ο κύριος άξονας της προεκλογικής περιόδου δεν είναι τόσο η οικονομία αλλά τα θέματα ασφαλείας και άμυνας της χώρας.

Φυσικά και η οικονομία είναι στις πολιτικές ατζέντες των κομμάτων της Κνέσσετ , αλλά το αν ένα ακόμα βγει πρώτο το καθορίζει η στάση του στην ασφάλεια του Ισραηλινού πολίτη.

Τους τελευταίους 3 μήνες στο Ισραήλ πραγματοποιήθηκαν από Άραβες τρομοκράτες 501 τρομοκρατικές επιθέσεις. Η κατάσταση ολισθαίνει σε τέτοιο σημείο που ο εβραϊκός λαός βράζει και απαιτεί σκληρά μέτρα έναντι της τρομοκρατίας. Η αριστερά αντιμετωπίζει τις τρομοκρατικές επιθέσεις με σχέδιο πτήσης για να μην δυσαρεστήσει τη Χαμάς και την Παλαιστινιακή αρχή. Σκέφτεται πάρα πολύ αυτό που λέμε στην Ελλάδα «Και τι θα πει ο κόσμος;».
Με απλά λόγια, η αριστερά στο Ισραήλ υπολογίζει πολύ το πολιτικό κόστος αλλά όταν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές δεν είναι δυνατόν να σκεφτεί κάνεις το πολιτικό κόστος. Είναι ανεπίτρεπτο το Ισραηλινό κόμμα Μέρετς να στέλνει βουλευτές της Κνέσσετ να συλλυπηθούν οικογένειές Αράβων τρομοκρατών. Μπορώ να φανταστώ όμως, πως αυτή τη στιγμή ο αναγνώστης που είναι ο τελικός κριτής του κάθε κειμένου, κουνάει το κεφάλι του γιατί η κατάσταση που περιγράφω κάτι του θυμίζει. Είναι το τρίπτυχο, 17Ν-ΣΥΡΙΖΑ-ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ.

Η αριστερά στο Ισραήλ δεν έχει διστάσει να απειλήσει ανοιχτά τον Νετανιάου όταν αν χάσει τις εκλογές θα τον κλείσει φυλακή. Αν δεν είναι αυτό πολιτικός και εκλογικός εκβιασμός στα πρότυπα της Ιταλικής μαφίας τότε δεν μπορώ να φανταστώ τι είναι.

Σε αυτή την κατάσταση λοιπόν ο Νετανιάου προσπάθησε να συσπειρώσει ολη τη δεξιά στο Ισραήλ με μοναδικό σκοπό την απόκρουση της αριστεράς ύπουλης πολιτικής που θα έθετε το Ισραήλ να μπει σε περιπέτειες όπως εισήλθε η Ελλάδα με το λάθος που λέγεται Σύριζα.

Όλες οι πατριωτικές δεξιές δυνάμεις, μπορεί να ενώθηκαν, αλλά η αριστερά η οποία κατέχει νευραλγικές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό συνέχισε τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Αιχμή του δόρατος το ανώτατο δικαστήριο που απαγόρεψε σε Ισραηλινό υποψήφιο δεξιού κόμματος να κατέβει στις εκλογές επειδή ζητούσε πιο δραστικά μέτρα ενάντια της Αραβικής τρομοκρατίας και την ίδια ώρα επέτρεπε Άραβες να συμμετάσχουν στις εκλογές οι οποίοι έλεγαν χωρίς κανέναν δισταγμό πως σκοπός τους είναι η διάλυση του Ισραηλινού κράτους και η αντικατάσταση του από ένα Παλαιστινιακό κράτος.

Τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι έστω και με μια έδρα το Λικούντ το Νετανιάου θα κερδίσει. Προσωπικά πιστεύω πως χρειάζεται μια νίκη της δεξιάς στο Ισραήλ για να μπορέσει ο Μπίμπι να συνεχίσει την εποικοδομητική πολιτική τόσο στη Μεσόγαιο αλλά τόσο και στην περιοχή χωρίς να αρχίσουν σενάρια διώξεων σε εβραίους οι οποίοι κατοικούν στη Δυτική Όχθη και όπου οι αριστεροί θυσιάζουν προκειμένου να καλοπιάσουν τους Άραβες με αποτέλεσμα να μην πετυχαίνουν τίποτε απολύτως και να συνεχίζονται οι τρομοκρατικές επιθέσεις και αντί η κατάσταση να καλυτερεύει, να χειροτερεύει με το να θρηνούμε αθώες εβραϊκές ψυχές.

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι ο Μπίμπι θα κυβερνά για πάντα αλλά όσο η αριστερά ακροβατεί πατώντας στο σκοινί της ασφάλειας και της εθνικής κυριαρχίας του Ισραήλ τόσο ο εβραϊκός λαός θα εναντιώνεται σε πρώην αρχηγούς του Ισραηλινού στρατού, όπου ξαφνικά αποφάσισαν να διοικήσουν το κράτος και να δίνουν το χέρι ακόμα και σε αραβικά κόμματα προκειμένου να κερδίσουν εφήμερη εξουσία και να ικανοποιήσουν τα εθνομηδενιστικά τους σχέδια.