Ιδού η Ρόδος

Γράφει ο Σπαρτιάτης

Όπως φαίνεται από το δικαστικό ρεπορτάζ, και δε διαψεύδεται από τους εμπλεκομένους αλλά μάλλον επιβεβαιώνεται σιωπηρά, ο Γιάννης Στουρνάρας κατέθεσε ενώπιον του αρμοδίου εισαγγελέα για τη φερόμενη ηχογράφηση του από τον Παύλο Πολάκη, και η κατάθεση του φέρεται να ήταν καταπέλτης κατά του υπουργού. 

Φυσικά η έρευνα δε θα σταματήσει εδώ, ούτε κλείνει ποτέ ποινική δικογραφία με μια μόνο μαρτυρία. Από τη στιγμή όμως που ενεπλάκη το όνομα υπουργού η δικογραφία οφείλει αμελλητί να διαβιβαστεί στη Βουλή, όπως προβλέπει το Σύνταγμα. Και σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν αυτό δε γίνει άμεσα όπως ορίζει το Σύνταγμα, πλέον δε μπορεί να αποφευχθεί. Και στην ψηφοφορία για τη σύσταση ή μη προανακριτικής επιτροπής, όταν έρθει, θα κληθεί η κυβερνητική πλειοψηφία να επιλέξει αν θα καλύψει τον υπουργό της και αν θα του εξασφαλίσει την προστασία του, επαράτου κατά τα άλλα, άρθρου 86 του Συντάγματος, που τόσο θέλει να αναθεωρήσει.

Καταρχάς είναι το ζήτημα του χρόνου. Πότε θα επιλέξει η κυβέρνηση να φέρει τη συζήτηση. Είναι φανερό ότι το θέμα που προέκυψε με το δάνειο του Πολάκη και τη φερόμενη διάπραξη κακουργήματος από τον Υπουργό χάλασε τα επικοινωνιακά σχέδια του Τσίπρα. Αντί για άνοιγμα στην κεντροαριστερά η κυβέρνηση βρέθηκε σε κόντρα με τον κεντρικό τραπεζίτη, να απολογείται για απειλές και ηχογραφήσεις. Αντί να επικεντρώνει στην οικονομία επιχειρηματολογεί γιατί έλαβε υπουργός της καταναλωτικό δάνειο. Και αντί να περνάει προς τα έξω την αίσθηση ότι αναθεωρεί το Σύνταγμα φαίνεται να οχυρώνεται πίσω από τις διατάξεις που κατηγορούσε.

Βάσει των ανωτέρω το λογικό είναι ο Αλέξης Τσίπρας να θέλει να τελειώσει γρήγορα αυτή η ιστορία, λογικά με την ψηφοφορία για την προανακριτική, προκειμένου να αποφύγει ένα άβολο θέμα στην ατζέντα όσο πλησιάζουμε στις κάλπες του Μαΐου. Όσο δηλαδή είναι στο χέρι του, δεδομένου ότι εξαρτάται και από τη βούληση του εισαγγελέα, ο πρωθυπουργός ίσως επιθυμεί να φέρει τη σχετική ψηφοφορία όσο πιο άμεσα γίνεται, ευελπιστώντας να εξαφανιστεί το θέμα από την επικαιρότητα.

Από αυτή την άποψη, οι φήμες και τα δημοσιεύματα που μιλούν για δυσαρέσκεια του Τσίπρα προς τον υπουργό του για την αντίδρασή του στα δημοσιεύματα, και κυρίως για την προσθήκη ενός μείζονος ζητήματος νομιμότητας δίπλα στο ηθικό ή μη της λήψης του δανείου, ενδέχεται να έχουν βάση.

Εδώ όμως τίθεται το δεύτερο, και σημαντικότερο ζήτημα. Η στάση της κυβερνητικής πλειοψηφίας στην ψηφοφορία. Να παραπέμψουν τον υπουργό ή να αρνηθούν τη σύσταση επιτροπής;

Από τη μια ο Τσίπρας θα ήθελε να διαφοροποιηθεί η κυβέρνηση του από τη συμπεριφορά του υπουργού, που δε συνάδει με το νέο μεταρρυθμιστικό προφίλ που προσπαθεί να εμπεδώσει για το ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον, όσο κακές κι αν είναι οι σχέσεις της κυβέρνησης με το Γιάννη Στουρνάρα ο πρωθυπουργός ξέρει ότι αν θέλει να έχει επιτυχία το οικονομικό του αφήγημα τον χρειάζεται. Ίσως θα ήταν και μια ευκαιρία να απαλλαγεί από τον τοξικό υπουργό του, μετά την απαλλαγή και από τον Καμμένο.

Από την άλλη όμως, δεν είναι τόσο εύκολο να απαλλαγείς από τον Πολάκη. Για πολλούς λόγους. Πρώτον, όπως όλοι οι κυβερνητικοί, ιδίως όσοι κατά καιρούς ανέλαβαν τη βρώμικη δουλειά, ο Παύλος ξέρει πολλά. Και ήδη έχεις έναν Καμμένο να υπονοεί πράγματα, δε σε παίρνει να έχεις δεύτερο. Έπειτα ο Πολάκης, μαζί με άλλους 150, συνιστά την 151η ψήφο της κυβέρνησης στη Βουλή, και τον έχει ανάγκη η κυβέρνηση για να παραμένει. Συνεπώς μπορεί να εκβιάζει όχι μόνο ως υπουργός, αλλά και όπως όλοι οι υπόλοιποι βουλευτές. Τέλος, ο Πολάκης παραμένει εξαιρετικά δημοφιλής στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει βέβαια και πολλές αντιπάθειες, όπως φάνηκε από την πρόσφατη επίθεση εναντίον του από φιλικά ΜΜΕ. Είναι όμως προσφιλής και γνωστός στο κομματικό ακροατήριο.

Και υπάρχει ακόμα ένα δεδομένο. Ότι ο Πολάκης δε θέλει για κανένα λόγο να διερευνηθεί. Όπως δεν το ήθελε και όλες τις προηγούμενες φορές. Τυχόν παραπομπή του θα προκαλέσει σύγκρουση με την κυβέρνηση, και ο απρόβλεπτος χαρακτήρας του μπορεί να δημιουργήσει κινδύνους.

Βάσει αυτών, το πιθανότερο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να καλύψει τον υπουργό του, και είναι νωρίς να μιλήσουμε για ενδεχόμενες διαρροές. Άλλωστε μέχρι σήμερα ή κυβέρνηση δεν έχει δεχθεί τη διερεύνηση για κανένα στέλεχος της και κανένα από τα πεπραγμένα της. Το άνοιγμα στην κεντροαριστερά δε φαίνεται ιδιαίτερα σημαντικός λόγος για να γίνει το αντίθετο. Άσε που ενδεχόμενη λειτουργία εξεταστικής ή προανακριτικής επιτροπής τελικά θα δώσει το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο. Αντί να ξεχαστεί το θέμα θα δοθεί η ευκαιρία στην αντιπολίτευση να κάνει show με μάρτυρες, ερωτήσεις κοκ, και να διατηρεί το θέμα στην ατζέντα.

Όλα τα παραπάνω συνιστούν φυσικά καλούς λόγους να μη βιαστεί η κυβέρνηση να κινήσει τη διαδικασία. Αν ήταν εφικτό να το αποφύγει μέχρι το Μάιο, αν όχι μέχρι το τέλος της θητείας της, ίσως το θέμα θαβόταν απλά από την επικαιρότητα.

Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση θα δείξει άλλη μια φορά το μέγεθος της υποκρισίας της. Θα δείξει ότι όλη η σπουδή της για την αναθεώρηση του άρθρου 86 είναι προσχηματική, και ότι ακόμα και αυτή η τόσο πολέμια της διάταξης την έχει ανάγκη για να προστατέψει τους δικούς της. Και από όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις δεν υπήρξε άλλη να την εκμεταλλεύτηκε τόσο πολύ. Μάλλον νομίζει ότι η αναθεώρηση του άρθρου που θέλει να κάνει θα αφορά αποκλειστικά τους υπουργούς των άλλων κυβερνήσεων, της κακιάς Δεξιάς. Άλλωστε το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς έχει πλέον αποκτήσει χαρακτήρα υπερσυνταγματικό. Είναι κάτι ανώτερο των νόμων, του Συντάγματος και των λοιπών γελοιοτήτων της μπουρζουαζίας.

Όλα δείχνουν ότι θα προστεθεί ακόμα μια υπόθεση στο μακροσκελή κατάλογο των προς διερεύνηση σκανδάλων που θα έχει στη διάθεσή της η επόμενη κυβέρνηση. Και αυτό είναι κάτι που στη ΝΔ πρέπει να το εμπεδώσουν. Αν θέλουν να έχουν τη δυνατότητα να κυβερνήσουν ήσυχοι, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πρέπει να διερευνηθούν για όλα. Για όλα τα σκάνδαλα, όλα τα κακώς κείμενα που προέκυψαν κατά τη διακυβέρνηση τους. Όλες τις παραβάσεις των νόμων και του Συντάγματος, όλες τις οικονομικές ατασθαλίες. Να βγουν όλα όσα έκαναν στη φόρα. Και στην οικονομία, και στα εθνικά θέματα, και στην παιδεία, και στην ασφάλεια, και στο λαθρομεταναστευτικό και παντού. Να ανακαλυφθούν όλα όσα κρύβουν, και να διερευνηθούν όσα τώρα αρνούνται να αγγίξουν.

Έχουν κάνει πολλά και εμπλέκονται πολλοί, δε μπορούν να το αρνηθούν πλέον. Πολάκηδες, Βαξεβάνηδες, Πετσίτηδες, Καμμένοι και πάση φύσεως κυβερνητικοί, διαφορετικών αξιωμάτων και βαθμίδων, πρέπει να βρεθούν στο εδώλιο και να αποκαλυφθούν όσα έκαναν. Όχι για να μπορέσει να κυβερνήσει η επόμενη κυβέρνηση, και να επιτελέσει το έργο της. Αλλά για να αφεθεί η Δικαιοσύνη, επιτέλους, να επιτελέσει το ρόλο της. Για μια πενταετία σχεδόν εμποδίστηκε και καθοδηγήθηκε όσο ποτέ από την κυβέρνηση. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αφεθεί να τους ερευνήσει. Να έχει την πολιτική κάλυψη. Και η επόμενη κυβέρνηση οφείλει να της τη δώσει. Ας αφήσει τα φαντάσματα του παρελθόντος να αντιμετωπίσουν το παρελθόν που έφτιαξαν, όσο η επόμενη κυβέρνηση θα φροντίζει για το μέλλον.