«Κολασμένα» Όνειρα

Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος, δικηγόρος

Υπάρχουν κάποιοι αφελείς, που, υπό την πίεση της αριστερής προπαγάνδας, ασπάζονται, πλήρως και χωρίς περίσκεψη, την άποψη ότι, η αριστερά απεχθάνεται την άκρα δεξιά και βρίσκεται σε διαρκή αγωνιστική εγρήγορση για την αντιμετώπιση των φασιστικών ιδεών της. Θυμηθείτε πως ξεσηκώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν, προ μηνών, έγινε λόγος για την θεωρία των δύο άκρων, με αφορμή την δήλωση του Ν. Βούτση, «περιμένουμε να δούμε τι θα πει και η Χ.Α., στη Βουλή δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι» (Ιούνιος 2016).

Είχε ανακινηθεί, τότε, το θέμα του εκλογικού νόμου από την κυβέρνηση και στην συζήτηση, σχετικά με την δυνατότητα συγκέντρωσης των απαιτουμένων 200 ψήφων, για την άμεση εφαρμογή του νέου εκλογικού νόμου στις προσεχείς εκλογές, ο πρόεδρος της Βουλής είχε εκφράσει την προαναφερόμενη πρωτοποριακή άποψη. Δεν χρειάζεται, βέβαια, να υπογραμμίσουμε τι θα είχε συμβεί, αν αυτή την σκέψη την διετύπωνε κάποιος που δεν θα είχε το προνόμιο να ανήκει στον «προοδευτικό» χώρο, τον οποίο, ως γνωστόν, καταυγάζει με το αιώνιο φως της η άσπιλη και αμόλυντη αριστερά….

Αλλά, επειδή, κατά την σοφή λαϊκή παροιμία «το χρήμα και ο βήχας δεν κρύβονται», η αριστερά, με την αλαζονική αίσθηση του ηθικού πλεονεκτήματος, το οποίο η ίδια έχει απονείμει στον εαυτό της, δεν διστάζει, συχνά, να μας αποκαλύπτει τις μύχιες σκέψεις της, οι οποίες, με την σειρά τους, αποκρυπτογραφούν τις πραγματικές της προθέσεις.

Ιδού, λοιπόν,  πλήρης ιδεολογικοπολιτικού κυνισμού, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ (και δημοσιογράφος) Στέλιος Κούλογλου, σε πρόσφατη συνέντευξή του (ΣΚΑΙ, 17.03.2017):

«Μέχρι τώρα αναμέναμε τον Ομπάμα, ο Ομπάμα έδωσε κάτι, τελείωσε αυτή η ιστορία. Στη συνέχεια αναμενόταν πως ενδεχομένως στις ολλανδικές εκλογές αν έβγαινε ο ακροδεξιός, πιστεύω, θα τους ταρακουνούσε τους Ευρωπαίους να κλείσουν την αξιολόγηση. Η συνολική άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, εγώ ήλπιζα, πως θα συνέτιζε τους Ευρωπαίους για να κλείσουν ένα θέμα όπως το ελληνικό, που είναι μικρό. Ούτε αυτό έγινε. Άρα στο μέλλον δεν βλέπω να δημιουργούνται καλύτερες, ευνοϊκότερες προϋποθέσεις».

Τι θέλει να πει ο «ποιητής»;

1^ον ότι η αριστερή ψυχούλα του προσδοκούσε τη νίκη των ακροδεξιών στην Ολλανδία…

2^ον ότι η νίκη των ακροδεξιών στην Ολλανδία θα του προσέφερε την μεγίστη ηδονή να δει την Ευρώπη να ταρακουνιέται…

3^ον ότι το ταρακούνημα θα ήταν τόσο ισχυρό,  ώστε θα είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει πραγματικότητα το «κολασμένο» όνειρο του Αλέξη Τσίπρα: Η Ευρώπη έντρομη θα γονάτιζε μπροστά στον ΣΥΡΙΖΑ και, υπό τους ήχους των ζουρνάδων και των νταουλιών, θα υπέγραφε, σχεδόν παρακαλώντας, ο,τιδήποτε της υπαγόρευε ο μεγαλοφυής πρώην Κνίτης…

4^ον ότι προκειμένου να γίνουν πραγματικότητα οι φαντασιώσεις των Συριζαίων, δεν θα είχε σημασία αν η Ευρώπη γινόταν στάχτη και μπούρμπερη ! (εμείς ως γνωστόν βρισκόμαστε μακριά: κάπου ανάμεσα στην Κούβα του Κάστρο και στην Βενεζουέλα του Μαδούρο…)

Με απλά λόγια: «Φασίστας» ο Βίλντερς, αλλά αν έκανε την δουλειά του Τσίπρα, του Βούτση και του Κούλογλου, «προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός»;