Τον καλό στο τέλος τον λένε και …
Γράφει ο Δημήτρης Μαρκόπουλος, Δημοσιογράφος
ΟΚ. Το πιάσαμε το υπονοούμενο. Η Ελλάδα είναι ένα Κράτος που το Δίκαιο κυριαρχεί. Η ήρεμη ευρωπαϊκή χώρα που επιστρέφει τον περίεργο αυτό τυπάκο που εισήλθε με “μπουλντόζα” στα εδάφη της. Η διπλωματία μας είναι ψύχραιμη κι άλλα τέτοια ωραία και καλά.
Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν ενώ:
– 2 στελέχη των ενόπλων δυνάμεων μας βρίσκονται σε ομηρεία στις τουρκικές φυλακές
– Ένα τουρκικό πολεμικό πλοίο επιχείρησε διεμβολισμό ελληνικού
Και σαν να μην έφθαναν τα παραπάνω, μαθαίνουμε πως ένα εμπορικό τουρκικό πλοίο …τράκαρε με δική μας κανονιοφόρο! Δηλαδή ακόμα και τα εμπορικά τους πλοία προκαλούν το πολεμικό μας ναυτικό.
Οπωσδήποτε κανείς δεν θέλει να ξεκινήσει ένας πόλεμος. Πολύ περισσότερο όταν στην κυβέρνηση έχουμε πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα και υπουργό Άμυνας τον Πάνο Καμμένο.
Μπρρρ. Σχεδόν σαν εφιάλτης ακούγεται κάτι τέτοιο.
Όμως κι αυτή η φοβικότητα ως προς την αντιμετώπιση των γεγονότων είναι που δίνει στους Τούρκους δικαιώματα. Είναι που οδηγεί σε de facto αλλαγή τους στάτους στο ανατολικό Αιγαίο. Αν θυμάμαι καλά μόλις έπεσε το αεροσκάφος μας άρον άρον οι Τούρκοι έσπευσαν να πουν ότι “δεν το έριξαν αυτοί”. Η στάση τους έδειξε πως στους τσαμπουκάδες είναι πρώτοι, όμως και οι ίδιοι δεν είναι έτοιμοι για κάτι παραπάνω πέραν των κουτσαβακικού χαρακτήρα ενεργειών τους.
Αντί όμως η Ελλάδα να δείξει ετοιμότητα και πραγματική, όχι ντεμέκ τύπου Καμμένου, πυγμή, αφήνει τα πολεμικά της πλοία να εξευτελίζονται από εμπορικά πλοία της γείτονος. Αντί να προβεί σε δυναμικές αναχαιτίσεις, απλά φωνάζει κάτι περί 1821, όμως στο τέλος κάνουμε την …κότα. Με ένα τέτοιο δόγμα – αχταρμά όμως επί της ουσίας αυτό που γίνεται είναι να περνάει των Τούρκων.
Να γκριζάρει ή πιο σωστά να …μαυρίζει το Αιγαίο και ουσιαστικά να μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο.
