25 Ιανουαρίου – Ημέρα πένθους
Γράφει ο Νικόλας Γιάννου, Φοιτητής Θεολογίας
25 Ιανουαρίου
Μια ημερομηνία που πριν 5 χρόνια δε θα τη θυμόμασταν αν δεν είχαμε κάποιον γνωστό μας ή φίλο με το όνομα Γρηγόρης (25/1 τιμούμε την μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου). Ήταν μια τυπική γενικά ημέρα στις πρώτες αυτές μετά τις γιορτές εβδομάδες που όταν την βλέπαμε στο ημερολόγιο μας δεν νιώθαμε κάτι ιδιαίτερο.
Πλέον όμως δεν είναι έτσι.
Η 25η Ιανουαρίου την τελευταία πενταετία συνδυάστηκε με δύο γεγονότα τα οποία απέβησαν μοιραία για την Ελλάδα, σε οικονομικό, πολιτικό, θεσμικό αλλά κυρίως εθνικό επίπεδο.
Θα μπορούσε να πει μάλιστα και ο ιστορικός του μέλλοντος πως η ημέρα αυτή σηματοδότησε και την αρχή (2015) αλλά και το τέλος (2019) μια καταστροφής η οποία κατά τραγική ειρωνεία συνέπεσε κατ’ ακρίβεια μισή δεκαετία μετά.
Η αρχή της καταστροφής ήταν στις 25 Ιανουαρίου του 2015. Όταν η κυβέρνηση Σαμαρά οδηγήθηκε σε εκλογές εξαιτίας της συνταγματικής εκτροπής που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, επιλέγοντας να μην ψηφίσει Πρόεδρο Δημοκρατίας και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές στο σημείο ακριβώς που ήδη είχε διαπιστωθεί ανάκαμψη της οικονομίας και η Ελλάδα κατά γενική ομολογία παγκοσμίως ήταν έτοιμη να βγει από τα μνημόνια οριστικά και να κοιτάξει με αισιοδοξία το μέλλον.
Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου οι πολίτες δεν πίστεψαν σε αυτήν την επιλογή αλλά προτίμησαν να δώσουν το τιμόνι της χώρας σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή στον Τσίπρα, τον Βαρουφάκη, την Κωνσταντοπούλου, τον Λαφαζάνη…
Από την ημέρα αυτή ξεκίνησε μια παρωδία από την ελληνική κυβέρνηση με θεατές όλον τον πλανήτη και θύματα τους Έλληνες. Για να αποφύγουν τα μέτρα ύψους 1 δις που θα έφερνε η προηγούμενη κυβέρνηση, πραγματοποίησαν μια διαπραγμάτευση (ο Θεός να την κάνει) 6 μηνών, διεξήγαγαν ένα διχαστικό και αχρείαστο δημοψήφισμα στο οποίο έλαβαν θέση εναντίον της συμφωνίας με τους δανειστές, με τελικό αποτέλεσμα… να φέρουν νέο μνημόνιο 86 δις έχοντας στην πορεία καταστρέψει την οικονομία και την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.
Ακολούθησαν άλλα 4 δύσκολα χρόνια. Χρόνια στα οποία οι θεσμοί δοκιμάστηκαν, η εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας μας τέθηκε σε κίνδυνο αρκετές φορές (τηλεοπτικές άδειες, σκευωρία Novartis), η «ταξική πολιτική» που άσκησε κατά δήλωση του ο Υπουργός Οικονομικών στην Οικονομία γονάτισε την αγορά και η διαφθορά γνώρισε πρωτόγνωρη άνθηση για περίοδο κρίσης, ενώ η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους πολιτικούς τους έφτασε στο ναδίρ καθώς το ψέμα έγινε καθημερινότητα επί των ημερών της κυβέρνησης της αριστεράς.
Ενώ όμως αυτή η θητεία έφτανε στο τέλος της, ενώ όλα έδειχναν πως όλα αυτά θα αποτελούν σε λίγο μια κακή ανάμνηση έγινε το μοιραίο.
Στις 25 Ιανουαρίου του 2019, 4 ακριβώς χρόνια μετά την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, ψηφίστηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο η συμφωνία των Πρεσπών.
Η παραχώρηση ονόματος, εθνότητας, γλώσσας, ιστορίας και τόσων άλλων εθνικών κτημάτων στους Σκοπιανούς με μηδενικά ανταλλάγματα ήταν μια πράξη βαθιάς εθνικής μειοδοσίας που σε καμία περίπτωση δεν γίνεται να ξεχαστεί, να περάσει.
Το παιχνίδι αυτό της μοίρας θα μας στοιχειώνει όλους κάθε χρόνο όταν θα βλέπουμε στο ημερολόγιο μας «25 Ιανουαρίου». Θα αποτελεί όμως και δίδαγμα. Το μάθημα που οφείλουμε να πάρουμε από το πάθημα είναι πως με την ψήφο δεν παίζουμε, δεν είναι ένα αστειάκι. Μια επιπόλαια ενέργεια την Κυριακή των εκλογών μπορεί να αποβεί μοιραία για τις ζωές μας, τα πορτοφόλια μας, αλλά κυρίως για το έθνος μας.
Διότι η οικονομία τώρα φτιάχνει. Οι θεσμοί λειτουργούν, η αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό επανήλθε. Η Μακεδονία όμως; Δεν διορθώνονται πάντα όλες οι… αστοχίες. Ας ελπίζουμε πάντως για το καλύτερο και ότι πλέον μάθαμε και δεν θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.
