Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι και στο μεταναστευτικό

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου, Συγγραφέας

Η αλήθεια είναι ότι στην μικρή, σχετικά, ”δημοσιογραφική” μου πορεία στην αρθρογραφία, η οποία διαφοροποιείται απ’ την πεζογραφία (την οποία υπηρετώ) κατά τον βαθμό που διαφέρει η δημοσιογραφική αφήγηση απ’ την λογοτεχνική, έχω πιάσει τον εαυτό μου να αναθεωρεί αρχικές του σκέψεις και τοποθετήσεις και να προσαρμόζεται ανάλογα με τις πολιτικές εξελίξεις της επικαιρότητας.

Με αφορμή αυτήν την προσωπική εμπειρία, που δεν ξέφυγε ποτέ απ’ τα ευρύτερα όρια των πολιτικών ιδεών και θέσεών μου, άρχισα να κατανοώ μέχρις ενός σημείου τη δυνατότητα αλλαγής πολιτικών θέσεων, σκέψεων και τοποθετήσεων απέναντι στις εντός και εκτός ελληνικών συνόρων εξελίξεις.

Αρκεί βέβαια σ’ όλες αυτές τις διαφοροποιήσεις να υπάρχει – ως συνδετικός κρίκος – η ειλικρίνεια στις σχέσεις των πολιτικών με τους πολίτες και η παραδοχή εκ μέρους των πρώτων του γεγονότος ότι η πολιτική είναι κινούμενη άμμος, που τους καλεί να αναπροσαρμόσουν τις πολιτικές τους με βάση τα συγκυριακά δεδομένα.

Η ειλικρίνεια!!!.. Η απουσία ειλικρίνειας ήταν κυρίως αυτή που προδιέγραψε την πτώση της κυβέρνησης Τσίπρα και η παρουσία αυτής θα προκαθορίσει τη διατήρηση στην εξουσία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Μέχρι στιγμής πάντως η τελευταία δε φάνηκε ειλικρινής σε δύο κεφαλαιώδους σημασίας θέματα: σ’ αυτό της ”συμφωνίας των Πρεσπών” και στο ”προσφυγικό/μεταναστευτικό”.

Στο μεν πρώτο γιατί άφηνε να εννοηθεί, προ της 7ης Ιουλίου 2019, ότι θα προσπαθούσε να βελτιώσει τους ανιστόρητους όρους της περί γλώσσας και εθνότητας (αφού δε μπορούσε να ζητήσει την πλήρη ακύρωσή της), χωρίς να πετύχει τίποτα μετεκλογικά.

Στο δε δεύτερο, όχι μόνο έκανε στροφή 180 μοιρών από όσα υποσχόταν ο ίδιος, αλλά υιοθέτησε σχεδόν το πρόγραμμα του πολιτικού αντιπάλου του κ. Τσίπρα περί ”ανοιχτών συνόρων”, με αποτέλεσμα να έχουν φτάσει οι μεταναστευτικές ροές τις 40 χιλιάδες από τα μέσα του φετινού καλοκαιριού μέχρι τώρα (επί διακυβέρνησης ΝΔ).

Στους περισσότερους απ’ αυτούς έχει δοθεί ήδη πολιτικό άσυλο με συνοπτικές διαδικασίες και, με βάση τον νέο νόμο που θα εφαρμοστεί σε έξι μήνες, θα προωθηθούν – μοιρασμένοι ανά 20.000 – σε δυο φάσεις, απ’ τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου σε Κέντρα Φιλοξενίας στην ηπειρωτική Ελλάδα, αναλογικά ανά νομό.
Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι τους κάνουμε από παράνομους νόμιμους μετανάστες αποδεχόμενοι τα ψέματά τους και τις πρότερες παρανομίες τους. Σημαίνει ότι αποδεχόμαστε τα πλαστά τους ονόματα και ”καθαρίζουμε” τα ποινικά τους μητρώα, που είναι ενδεχομένως βεβαρημένα με αδικήματα παραβίασης του μισού Ποινικού Κώδικα.

Δίνουμε, μ’ άλλα λόγια, άφεση αμαρτιών σε ανθρώπους των οποίων την πραγματική ταυτότητα αγνοούμε. Σε ανθρώπους που θέλουμε να τους ενσωματώσουμε – κατά πώς έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και κατ’ ομολογία Κυριάκου και Ντόρας – στην δημοκρατική ελληνική κοινωνία, αν και γνωρίζουμε πως οι περισσότεροι απ’ αυτούς δεν έχουν ιδέα από δημοκρατία.

Θέλουμε να τους ενσωματώσουμε στην ελληνική κοινωνία διακινδυνεύοντας την κοινωνική και εθνική συνοχή μας, χωρίς προηγουμένως να ελέγξουμε τις πολυπολιτισμικές ”καταβολές” και τις διαφυλετικές τριβές τους, γιατί αν το κάνουμε,θα διαπιστώσουμε ότι οι πιο πολλοί εξ αυτών δεν ανταποκρίνονται στις προϋποθέσεις της ”στρατηγικής ενσωμάτωσης”, όπως την… ονειρεύεται ο ΚΜ και η αδελφή του.

Δεν έχουν, συνεπώς, καμιά σχέση με τις περιπτώσεις των έγχρωμων μεταναστών του παρελθόντος (όπως η οικογένεια του Γιάννη Αντεντοκούμπο, που επέλεξε την Ελλάδα για να εργαστεί, την αγάπησε και απέδειξε έμπρακτα τον αγάπη της αναδεικνύοντάς την δια των παιδιών της στον κόσμο).

Το ίδιο με την οικογένεια του Γιάννη έκαναν και χιλιάδες άλλοι οικονομικοί μετανάστες που εγκαταστάθηκαν κατά το παρελθόν νόμιμα στην πατρίδα μας, σεβάστηκαν την ιστορία της και τα σύμβολά της. Μετείχαν της ελληνικής παιδείας και το απέδειξαν ενσωματώνοντας την Ελληνικότητα (την κοινή ταυτότητα των Ελλήνων) στη θέση της πολυδιαφημισμένης απ’ τους διεθνιστές πολυπολιτισμικότητας.
Αναφορικά τώρα με την περίπτωση των σημερινών μεταναστών (που πρέπει να διαχωρίζονται από τους πρόσφυγες), κακώς συγκρίνονται αυτοί από μέλη της Αξιωματικής αντιπολίτευσης με τους δικούς μας του παρελθόντος, που έφυγαν στις δεκαετίες ’50 – ’70 μετανάστες στη Σουηδία, το Βέλγιο και τη Γερμανία.

Γιατί οι δικοί μας δεν πήγαν λαθραία εκεί, αλλά νόμιμα, μέσω ”Γραφείων Μεταναστεύσεως”. Σ’ αυτά αναφέρεται, άλλωστε, κι ο Θεσσαλονικιός ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης, όταν λέει:

”Στην οδό Αιγύπτου – πρώτη πάροδος δεξιά –
τώρα υψώνεται το μέγαρο της Τράπεζας Συναλλαγών
Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως…”*

Στη Θεσσαλονίκη, συγκεκριμένα, όπου κατέφθαναν απ’ τα χωριά της Βόρειας Ελλάδας εκατοντάδες γυναίκες και άντρες για να υποβάλουν αιτήσεις, υπήρχαν – σύμφωνα με μαρτυρίες – ουρές ατέλειωτες, που θύμιζαν διαδήλωση έξω απ’ το γερμανικό προξενείο, όπου περνούσε ο καθένας από συνέντευξη (την οποία έπαιρναν γερμανικές επιτροπές), για να πάρει τη βίζα, που θα του επέτρεπε να πάει στη Γερμανία να εργαστεί.. Το ίδιο συνέβαινε όπου αλλού υπήρχαν προξενικές αρχές.

Ως εκ τούτου, όταν έφευγαν για μετανάστες οι δικοί μας, έφευγαν με εγκεκριμένα χαρτιά γνωρίζοντας ήδη πού θα πάνε να εργαστούν. Αντίθετα, στην περίπτωση των σημερινών, δεν υπάρχει ίχνος νομιμότητας . Όλοι τους, είτε έρχονται από τη θάλασσα είτε από τον Έβρο, είναι παράνομοι και τους προωθούμε για εγκατάσταση με την κάρτα ασύλου στο χέρι, ενώ δεν ξέρουν πού θα μείνουν και πού θα εργαστούν, εφόσον το θέλουν φυσικά.

Γιατί, αφού τα χρήματα για την εγκατάστασή τους σε σπίτια είναι κατά 90 τοις εκατό εξασφαλισμένα από την ΕΕ και 10 τοις εκατό από την Ελλάδα, δεν έχουν ανάγκη να εργαστούν. Έτσι σκέπτονται οι περισσότεροι, που νοιάζονται μόνο για το πόσο επίδομα θα πάρουν και πού θα τακτοποιηθούν για τους έξι αυτούς μήνες, πριν αρχίσει να εφαρμόζεται ο νέος μεταναστευτικός νόμος της κυβέρνησης.

Ένας νόμος που θα επιφέρει καθοριστικές αλλαγές στον τρόπο παροχής ασύλου, όπως: 1. Μετακίνηση από τα νησιά στην ενδοχώρα των 40.000 προσφύγων/μεταναστών (απ’ το φετινό καλοκαίρι μέχρι σήμερα), σε δυο φάσεις, 2. Αυστηροποίηση της παροχής άδειας ασύλου ως προς τα κριτήρια που θα απαιτούνται. 3. Αυστηρότερους έλεγχους στο καθεστώς των ΜΚΟ και 4. Λειτουργία νέων προαναχωρησιακών κέντρων.

Με τα τέσσερα αυτά μέτρα η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να βάλει φρένο στον νόμο Ν.4531/2018 της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, εξαιτίας του οποίου δόθηκαν ανεξέλεγκτα πάνω από 800.000 ελληνικές ταυτότητες σε αλλοδαπούς. Κι αυτό, όπως αντιλαμβάνονται όλοι, ”είναι πιστόλι στο κρόταφο της Ελλάδας”, όπως είχα γράψει στο άρθρο μου: ”Το μεταναστευτικό είναι εδώ και βρυχάται” (30/03/2019).

”Γιατί – σε συνδυασμό με το προσφυγικό, το brain drain (διαφυγή εγκεφάλων στο εξωτερικό), την υπογεννητικότητα που μας απειλεί με αφανισμό και την υπεργεννητικότητα των μουσουλμάνων που διαβιούν στη χώρα μας και αυξάνονται και πληθύνονται – απειλεί την ίδια την ύπαρξή της!.. ‟

” Συνακόλουθα, διαμορφώνει τη δημογραφική δομή του πληθυσμού της και απειλεί κατά κάποιο τρόπο την ποιότητα ζωής του ελληνικού πληθυσμού, τα ήθη και τα έθιμά του, τη σύνθεση της διαστρωμάτωσής του, τη θρησκευτική του επιλογή (επίσημη θρησκεία του κράτους) και την εν γένει εικόνα που εκπέμπει η χώρα μας προς τα έξω”.
Όσο για τους ”Προοδευτικούς” που προβάλλουν ως αντεπιχείρημα στους αρνητές των ”ανοιχτών συνόρων” την συναισθηματικά φορτισμένη προσφυγική ιστορία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας που έφτασαν πρόσφυγες εδώ, θα πω δυο λόγια μόνο, για να το ξεκαθαρίσω μια και καλή, αφού το ανάλυσα εκτενέστερα στο άρθρο μου: ”Από το «Άρατε Πύλας» στις Πρέσπες στο έλεος των μεταναστών με τις ευλογίες των ξένων…” (3/10/’19)

– Οι πρόσφυγες της Μ. Ασίας που ήρθαν πριν 97 χρόνια εδώ, φίλοι της Αριστεράς / Κεντροαριστεράς, ήταν Έλληνες που εγκατέλειψαν βίαια τις εστίες τους και έφτασαν στη μητέρα πατρίδα κυνηγημένοι απ’ τους Τούρκους, τους Οθωμανούς. Επιπλέον, έπαιξαν ρόλο στυλοβάτη στην παραπαίουσα ακόμα απ’ τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο Ελλάδα. Δεν ήρθαν λαθραία, για να την εποικίσουν με το ζόρι και με πρόθεση να την προσαρμόσουν στα μέτρα τους…

Κι επειδή ακούω τελευταία κάποιους αφελείς να πιπιλίζουν την παλιά καραμέλα του ΣΥΡΙΖΑ για δυνατότητα επίλυσης του προβλήματος των ασφαλιστικών μας μέσω της εισροής παράνομων μεταναστών στη χώρα μας, να τους θυμίσω ότι αυτοί – ως παράνομοι – δεν πληρώνουν εισφορές, εκτός αν γίνουν νόμιμοι εργαζόμενοι, οπότε τα ”εργόσημά” τους πληρώνονται στα ασφαλιστικά ταμεία μας. Αλλά η τελευταία περίπτωση σπανίζει, γιατί οι περισσότεροι απ’ τους λαθρομετανάστες ”δουλεύουν μαύρα”…

Με δεδομένα τα παραπάνω, θα πρέπει να καταλήξουμε ότι είναι ανόητο και μη ρεαλιστικό να πιστεύουμε – ως Πολιτεία – ότι θα φέρουμε βόλτα τους λαθρομετανάστες που απ’ το 2015 συρρέουν μαζικά στην πατρίδα μας με ”προαγωγό” την Τουρκία κι ότι θα τους εντάξουμε κάποια στιγμή στην ελληνική κοινωνία, βάζοντας σε εφαρμογή το σχέδιο επιμειξιών που… ονειρεύονται κάποιοι σαν λύση για το δημογραφικό μας πρόβλημα.

Όμως οι άνθρωποι αυτοί, που έφτασαν στην Ελλάδα μέσω λαθροκυκλωμάτων τα οποία εξυπηρετεί (με το αζημίωτο) ο δόλιος γείτονά μας εξ Ανατολών, δε θέλουν να εγκατασταθούν μόνιμα και να εργαστούν στη χώρα μας, αλλά να τη χρησιμοποιήσουν σαν γέφυρα, να περάσουν transit από αυτήν, για να πάνε στη Βόρεια, πλούσια Ευρώπη. Μέχρι να τους δοθεί όμως αυτή η ευκαιρία, θα κάνουν αυτό που έχουν σχεδιάσει ήδη ατομικά και συλλογικά.

Θα παίρνουν τα επιδόματα του ελληνικού κράτους, θα μένουν σε σπίτια που τους νοικιάζει δωρεάν αυτό και, επειδή αγάλι-αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι και στο μεταναστευτικό, μην εκπλαγείτε να δείτε κάποια στιγμή να επιβάλουν τα ήθη και τα έθιμά τους – χωρίς να αποκλείω και τη θρησκεία τους – στην ”ερημωμένη” λόγω υπογεννητικότητας χώρα μας, την οποία έχουν βάλει σκοπό να εποικίσουν…

”Κρινιώ Καλογερίδου” (Βούλα Ηλιάδου)