Το Τρίτο Λάθος (Κωνσταντίνος Μανίκας): Μια αληθινή συγγραφική αποκάλυψη

Γράφει ο Γιάννης Κίτσος, Οικονομολόγος – Σύμβουλος χρηματοοικονομικού και στρατηγικού σχεδιασμού

Το τρίτο λάθος… ποιο να είναι άραγε το τρίτο αυτό λάθος, αναρωτιέται κανείς βλέποντας για πρώτη φορά τον τίτλο του νέου μυθιστορήματος του αγαπημένου φίλου Κωνσταντίνου Μανίκα. Έχοντας πρόσφατα ολοκληρώσει το διάβασμα της προηγούμενης συγγραφικής του προσπάθειας, “Στην Ψυχή του Ηγεμόνα“, μετά τον σημερινό πολιτικό αναρωτιέται κανείς ποιος μπορεί να είναι ο επόμενος τον οποίο θα επιχειρήσει να καθίσει με μαεστρία στην πολυθρόνα του ψυχολόγου.

Σειρά έχει ο υπεράνθρωπος. Όχι όμως ο φιλοσοφικός του Νίτσε, ούτε και ο θεολογικός του χριστιανισμού. Σειρά έχει ο σημερινός υπεράνθρωπος, μια άθλια απομίμηση τους, ένα λυπηρό τους κακέκτυπο…

Σειρά έχει η έμφυτη ανάγκη μας για το παραμύθι… Όπως πολύ εύστοχα το αποτυπώνει ο ίδιος ο συγγραφέας, «… Η θυμική διάθεση να καταγράψεις τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις πράξεων και συναισθημάτων, δεν καταλήγει πάντα σε μια θριαμβική σύμπλευση με το λογικό επεξεργαστή. Έτσι μια κατανοητή, προφορικά δοσμένη ιστορία χάνει τον αυθορμητισμό της όταν γοητευμένη από τα καλολογικά στοιχεία και τις λογοτεχνικές ασάφειες αγκομαχάει για να ανακτήσει έστω κι ένα μέρος από την πρωτοτυπία της αλήθειας…».

Το παραμύθι, λοιπόν… Ακριβώς αυτό το παραμύθι που οδήγησε τον άνθρωπο στην σημερινή του «υπεράνθρωπη» κρίση… Οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πολιτισμική, ηθική, ευρύτερη κρίση.

Έχοντας διαβάσει και τα δυο του έργα μπορώ να πω με βεβαιότητα πλέον ότι ο Κωνσταντίνος καταφέρνει να καταγράψει τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις πράξεων και συναισθημάτων με λυρισμό αντάξιο των μεγάλων Eλλήνων μυθοπλαστών της αποκαλούμενης γενιάς του 30’. Αποτελεί για εμένα πραγματικά μια αληθινή συγγραφική αποκάλυψη, μια όαση μέσα στο σημερινό συρφετό των παραμυθάδων!