Το στραγάλι που δεν πρέπει να καταπιεί κανένας χαλβάς!
Ελλάδα και Τουρκία ως μέλη του ΝΑΤΟ στην υπάρχουσα συγκυρία καλούνται να ξεχάσουν τις διαφορές τους, να τις υποτιμήσουν, να τις μεταθέσουν στο μέλλον, σε ένα χρόνο που θα μπορεί να γίνει συζήτηση όλων των εκκρεμοτήτων
Γράφει ο Γιώργος Π. Οικονόμου
Και ξαφνικά δεν ξέρω αν το προσέξατε μέσα στον ορυμαγδό, είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα με τους γείτονες.
Τι ένθερμα και προεδρικά περαστικά στον Πρωθυπουργό που νοσεί από κορωνοϊό, τι χαλβά στραγαλάτο και με τη σωστή συνταγή, ζούμε μέρες ζεϊμπέκικων, ημέρες κουμπαριάς, ημέρες κουλουριού στη Σμύρνη.
Να το πάρουμε λίγο από την αρχή γιατί χάσαμε κάπου τον ειρμό και μάλλον πλέουμε στο συννεφάκι μας, με τις καλές και αγαθές σχέσεις με τους Τούρκους, που να δεις πως τους είχαμε παρεξηγήσει, είμαστε έτοιμοι να ξεχυθούμε στα λιβάδια υψηλών κρατήσεων στον τουρισμό και στις δύο πλευρές του Αιγαίου.
Ελλάδα και ως μέλη του ΝΑΤΟ στην υπάρχουσα συγκυρία καλούνται να ξεχάσουν τις διαφορές τους, να τις υποτιμήσουν, να τις μεταθέσουν στο μέλλον, σε ένα χρόνο που θα μπορεί να γίνει συζήτηση όλων των εκκρεμοτήτων.
Όσον αφορά την Ελλάδα είναι μία, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.
Όσον αφορά τον Ελληνισμό, είναι η κατοχή της μισής Κύπρου.
Είναι το στραγάλι που δεν πρέπει να καταπιεί κανένας χαλβάς!
Από εκεί και πέρα ας προσέξουμε ιδιαίτερα, γιατί η Τουρκία με το γνωστό της σιμουλτανέ και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ, παίζει και με Ρωσία και με Ουκρανία και με το ΝΑΤΟ και επιδιώκει να αναβαθμιστεί μέσω του πολέμου στην Ουκρανία.
Το έχει κάνει άλλωστε τόσες φορές, με τους πολέμους στο Ιράκ και τη Συρία, έχει πια τεχνογνωσία!
Δείχνοντας πνεύμα διαλόγου με την Ελλάδα, πάει να ξεπαγώσει και τα F-35, τα οποία θα χρησιμοποιήσει κατά της Ελλάδας, με περιποιημένες υπερπτήσεις εντός του FIR Αθηνών!
Στο χέρι μας είναι να μην παρασυρθούμε από την καλλιέργεια ενός κλίματος δήθεν φιλίας, που μακροπρόθεσμα θα το βρούμε μπροστά μας και πάλι ως εχθρική, επεκτατική, ή όπως είναι της μόδας τελευταία «αναθεωρητική» διάθεση.
Η εξωτερική πολιτική μας έναντι της Τουρκίας έχει ξεκάθαρους στόχους. Σε αυτούς οφείλουμε να μείνουμε προσηλωμένοι και να μη γλυκαινόμαστε από χαλβάδες και άλλα ανατολίτικα σορόπια.
“Όσον αφορά τον Ελληνισμό, είναι η κατοχή της μισής Κύπρου….”
Στην Κύπρο υπάρχουν δύο λαοί, όχι ένας. Δεν υπάρχουν “Κύπριοι” με την εθνική έννοια, δεν υπάρχει “Κυπριακό” έθνος. Ο όρος “Κύπριος” είναι τοπικός/γεωγραφικός, όχι εθνικός/εθνοτικός. Στην Κύπρο υπάρχουν δύο μεγάλα έθνη, Έλληνες και Τούρκοι, και κάποιες μικρές μειονότητες. Εθνοθρησκευτικές ή εθνικές μειονότητες όπως οι Αρμένιοι και οι Μαρωνίτες, θρησκευτικές μειονότητες όπως π.χ. οι Λατίνοι κ.α. Υπάρχει επίσης και μία ιδιαίτερη εθνοπολιτισμική ομάδα, οι Ρομά (κάποιοι από αυτούς είναι μουσουλμάνοι και κάποιοι χριστιανοί, ενταγμένοι στην τουρκοκυπριακή και την ελληνοκυπριακή κοινότητα αντίστοιχα). Γιατί θα πρέπει ντε και καλά Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι να ζουν μαζί; Οι Τουρκοκύπριοι δεν πρόκειται να ξαναγυρίσουν ως μειονότητα σε ένα κράτος κατά βάση Ελληνοκυπρίων. Αν η Κύπρος αφορά τον Ελληνισμό λοιπόν, άλλο τόσο αφορά και τον Τουρκισμό.