Το «ξύγκι» που χρειάζεται η Αριστερά

Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος

Η γνωστή δημοσιογράφος στα «ΝΕΑ» Πέπη Ραγκούση σχολίασε την παρέλαση των ταγμάτων του Κουτσούμπα μπροστά στην αμερικανική πρεσβεία, ανήμερα της «επετείου» του Πολυτεχνείου, με ανάρτησή της στο facebook: «Τριάντα χρόνια εκτός πραγματικότητας, τώρα και εκτός κοινωνίας». Η αντιδήμαρχος Αθηναίων Αλεξία Έβερτ, πρόσθεσε την δική της ανάρτηση: «Πρέπει να μάθουμε να συμβιώνουμε με κατσαρίδες και τρωκτικά. Έτσι είναι, έτσι ήταν, έτσι θα ναι».

Θα μπορούσε να προσθέσει «και με αράχνες και νυκτερίδες»… Τι άλλο θα μπορούσε να πει κανείς, για να χαρακτηρίσει, μεταφορικά και παραστατικά, την πολιτική πράξη που επέλεξε το ΚΚΕ για να τονίσει την προκλητική αντικοινωνικότητά του και την αλαζονική περιφρόνηση του νόμου, την εποχή της πανδημίας; Και γιατί ενοχλήθηκε τόσο πολύ ένα κόμμα το οποίο παραμένει προσκολλημένο σε «αγκιτάτσιες», που αποπνέουν την μούχλα του σκοτεινού παρελθόντος και επιμένει να νομίζει ότι εκφράζει τον λαό, εμμένοντας στον αθεράπευτο ιδεολογικό παλιμπαιδισμό του; Που νομίζει ότι νομιμοποιείται να ροκανίζει ως τρωκτικό την προσπάθεια της πολιτείας να αντιμετωπίσει μια παγκόσμια φονική πανδημία και επιβάλλει στα καλοκουρδισμένα στρατιωτάκια – οπαδούς του να δείξουν την υποταγή τους στο κόμμα και την τεράστια απόσταση που τους χωρίζει από την κοινωνία: Μια κοινωνία, που, όπως όλη η οικουμένη, πλήττεται από τον κορονοϊό και όχι από την «αντίδραση», όπως νομίζει ο Κουτσούμπας;

Και γιατί κάποιος πολίτης, επώνυμος ή ανώνυμος, που διαφωνεί με τις πρακτικές του ΚΚΕ, δεν δικαιούται να διατυπώνει, έστω και με «ακραίο» τρόπο (αν θεωρήσουμε ακραίους τους χαρακτηρισμούς που προδήλως αναφέρονται στην πολιτική του κόμματος και όχι στα πρόσωπα των οπαδών του…) την αντίθεσή του, ενώ το ΚΚΕ διατηρεί το «αναφαίρετο» δικαίωμα να χαρακτηρίζει «προβοκάτορα», «ταγματασφαλίτη» ή «φασίστα», όποιον δεν συμφωνεί με τις απόψεις του;

Την τάξη φρόντισε να αποκαταστήσει ο Ρουβίκωνας, με την αναγραφή «μηνύματος» έξω από το σπίτι της Αλεξίας Έβερτ: «Τρωκτικά και κατσαρίδες είστε εσύ και το συνάφι σου», αναφέρει ο αυτοανακηρυγμένος προστάτης της αριστερής «αυθεντίας» και «νομιμότητας» και διαπρύσιος τιμητής κάθε «παραστρατημένου» που φαντάζεται ότι μπορεί να αποφύγει την «δημοκρατική» αντίδραση των ανώνυμων αποβρασμάτων, που διαχέουν την επαναστατική αγριάδα τους, καλά κρυμμένοι κάτω από τις κουκούλες τους… Έτσι, για να πάρουν την απάντησή τους, όσοι νομίζουν ότι, στην Ελλάδα, μπορούν να τα βάζουν με την ιερή αγελάδα της μεταπολίτευσης: την άσπιλη, άμωμη και αμόλυντη αριστερά… Την αριστερά που όχι μόνον νομίζει ότι δικαιούται να υπονομεύει την δημοκρατία, τους θεσμούς και την έννομη τάξη και να παίζει ακόμη και με την υγεία των πολιτών, αλλά, επι πλέον, νομιμοποιείται και να απαιτεί την εξόντωση εκείνων που «αμάρτησαν» σε βάρος της…

Την προσκύνησε την ιερή αγελάδα ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης, σπεύδοντας να «καρατομήσει» την Αλεξία Έβερτ από την θέση του αντιδημάρχου, όπως περιχαρής πανηγύρισε όλος ο αριστερός συρφετός… Αυτός που θεωρεί νόμιμο δικαίωμά του να λοιδορεί και να συκοφαντεί τους υπαρκτούς και ανύπαρκτους «εχθρούς» του, αλλά αρνείται, με οργή και αγανάκτηση, την οποιαδήποτε κριτική της δικής του συμπεριφοράς και των δικών του πρακτικών…

Ας μου επιτρέψει ο Δήμαρχος Αθηναίων να διαφωνήσω πλήρως με την σπουδή του, την οποία βέβαια αποδέχθηκε με ενθουσιασμό σύμπασα η αριστερά, ακριβώς διότι αρέσκεται στην φοβική και «δουλική» υποταγή των αντιπάλων της. Αρέσκεται να τους δημιουργεί συμπλέγματα ενοχής και να νοιώθει την ικανοποίηση ότι τρέμουν την αντίδραση της και σπεύδουν, άβουλοι, ξέπνοοι και «ηττημένοι», να ευθυγραμμισθούν με τις αξιώσεις της, χωρίς συναίσθηση προσωπικής αξιοπρέπειας και ελευθερίας. Έβηξαν ο Ηλιόπουλος και ο Σοφιανός και «κρυολόγησε» ο Μπακογιάννης … Έλεος πια με την ευθιξία της αριστεράς, που ουδέποτε περιόρισε το υβρεολόγιό της όχι μόνον για τους αντιπάλους της, αλλά και για τους δικούς της που «λοξοδρόμησαν» από την ορθοδοξία της…

Και ας μου επιτρέψει και η Αλεξία Έβερτ να διαφωνήσω με την μεταγενέστερη δήλωσή της, παρ’ ότι δικαιολογώ την επιθυμία της για διευκρινίσεις, όταν, κατά την συνήθη πρακτική της, η αριστερά επιχειρεί «να βγάλει από την μύγα, ξύγκι», απαραίτητο, προφανώς, για να λαδώνει τις σκουριές που κατατρώγουν τις ιδέες της… Η αριστερά οφείλει να καταλάβει ότι οι κανόνες είναι για όλους ίδιοι… Και επειδή η ίδια δεν προτίθεται να το καταλάβει, τουλάχιστον ας το καταλάβουμε, στο βαθμό που πρέπει, εμείς οι υπόλοιποι… Για να απαλλαγούμε από ανόητες ενοχές και γελοίες ευαισθησίες, που, απλώς, υπηρετούν το θράσος της και την εξουσιαστική της μονομανία…