Τα χρόνια είναι γαλόνια
Γράφει η Έλενα-Ρεβέκκα Στάιου
Κυριακή βράδυ και βλέπω Δέσποινα Βανδή και CharlotShow Και είναι ένας κύριος εκεί, που δεν τον ξέρω/θυμάμαι, και λέει μια φράση: «Τα χρόνια είναι γαλόνια». Και συμπληρώνει η Βάνα Μπάρμπα που κάθεται πιο δίπλα, ότι κάπου-κάπου πρέπει να κάνουμε μια παύση και να κοιτάμε, να μελετάμε το παρελθόν, γιατί από αυτό μαθαίνουμε.
Οι εμπειρίες της ζωής μας είναι αυτές που μας διαμορφώνουν σαν ανθρώπους. Τα βιώματά μας, οι εμπειρίες μας, οι καταστάσεις που έχουμε ζήσει, οι δυσκολίες και οι ευτυχισμένες στιγμές μας έχουν θωρακίσει, μας έχουν δυναμώσει, μας έχουν προετοιμάσει για ανάλογες καταστάσεις που θα έρθουν στο μέλλον.
Δεν έχει σημασία πόσο χρονών είναι κάποιος. Έτσι και αλλιώς πλέον ζούμε στην εποχή που μια μέρα χωράει έναν μήνα, τόσα πολλά και συμπυκνωμένα συμβαίνουν σε ελάχιστο χρόνο. Το θέμα είναι όμως πόσο μαθαίνουμε από αυτά που παθαίνουμε. Πόσο τελικά παρατηρούμε τι συμβαίνει γύρω μας και κρατάμε όσα είναι ενδιαφέροντα ή μπορούν να μας φανούν χρήσιμα.
Η σύντομη απάντηση είναι, μάλλον, «τίποτα». Και το βλέπω στα πιο απλά και καθημερινά πράγματα. Δείτε το πολύ συχνό να σας διορθώνει κάποιος σε κάτι, όπως εγώ διορθώνω πχ. τους φοιτητές μου και την επόμενη φορά κάνουν (πολλές φορές) το ίδιο λάθος. Ή που γράφουν τις εργασίες τους μισές καθώς δεν θυμούνται τι διάβασαν στην εκφώνηση (και δεν έκαναν τον κόπο να την ξαναδιαβάσουν). Αυτό είναι το ελάχιστο προφανώς, απλό και καθημερινό, που συμβαίνει σε όλους και στην τελική δεν έχει και καμιά σοβαρή επίδραση στη ζωή μας μακροπρόθεσμα.
Ζούμε την ιστορία την ώρα που γράφεται και δεν νομίζω ότι το συνειδητοποιούμε. Αλλά να μου πεις, ποιος το συνειδητοποιεί εκείνη την ώρα; Κανείς, μετά το καταλαβαίνουμε…
Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχει μειωθεί η προσοχή που δίνουμε, ο χρόνος που δίνουμε στο να παρατηρήσουμε κάτι. Και αυτό είναι από τα χειρότερα που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας. Γιατί; Γιατί πολύ απλά, η ιστορία κάνει κύκλους, και είναι σίγουρο ότι θα συναντήσουμε ξανά μια ίδια περίσταση. Όμως εμείς δεν θα ξέρουμε τι να κάνουμε, γιατί πολύ απλά δεν μάθαμε από την προηγούμενη φορά. Γι’ αυτό και εξακολουθούμε και πέφτουμε στις ίδιες παγίδες, κάνουμε τα ίδια λάθη.
Πρέπει να είμαστε παρατηρητικοί, να κρατάμε τα σημαντικά που βλέπουμε να διαδραματίζονται γύρω μας, να βλέπουμε πώς αντιδρούμε εμείς και η κοινωνία γύρω μας.
Ζούμε την ιστορία την ώρα που γράφεται και δεν νομίζω ότι το συνειδητοποιούμε. Αλλά να μου πεις, ποιος το συνειδητοποιεί εκείνη την ώρα; Κανείς, μετά το καταλαβαίνουμε.
Το άλλο εξαιρετικά θετικό της εποχής μας είναι τα social media και το διαδίκτυο. Γιατί; Γιατί πολύ απλά όλοι θαμπώνονται από την εύκολη δημοσιότητα και τον δημόσιο λόγο αλλά ξεχνάνε ότι τα γραπτά μένουν. Δείτε τι γράφεται γύρω σας, δείτε πώς αντιδρούν οι φίλοι σας και οι «φίλοι» σας σε καταστάσεις και αυτό θα σας φανερώσει με τι ανθρώπους έχετε να κάνετε. Και μην πείτε ότι κάνει λάθος το ένστικτό σας γιατί τίποτα δεν γράφεται κατά λάθος. Αν κάτι όντως γραφτεί από άγνοια, θα διορθωθεί. Αν κάνουν την πάπια, πολύ απλά το πιστεύουν. Και αυτό θα σας δώσει μια αίσθηση για το τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι στη δύσκολη (ή στην εύκολη) στιγμή. Κι αυτό εμπειρία είναι, προσθέτει γνώση, προσθέτει δύναμη στην ασπίδα σας για να μην πληγωθείτε από ανάλογες συμπεριφορές στο μέλλον.
Το λέω συνέχεια. Μάτια και αυτιά ανοιχτά. Δεν είναι stalking. Δεν είναι ότι παραφυλάτε στη γωνία κάποιον να κάνει ένα λάθος. Είναι απλά ένστικτο αυτοσυντήρησης, παρατηρείτε για να προστατευθείτε και να προστατέψετε σε ένα μέλλον που, είναι φανερό πλέον ότι, είναι απρόβλεπτο.
