ΣΥΡΙΖΑ-ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: Μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε !
Γράφει ο Στέφανος Νικολαΐδης, Φοιτητής Ιστορικού – Αρχαιολογικού
Αν κάποιος θέλει να πιστεύει στη Δημοκρατία, αν κάποιος θέλει να λέγεται πολίτης μίας ελεύθερης χώρας και μέρος ενός λαού που απεχθάνεται τον φασισμό και τους εκπροσώπους του, οφείλει στον εαυτό του πρωτίστως και στην ίδια την κοινωνία ύστερα να καταδικάζει τη βία σε κάθε της έκφανση. Είτε ως μέσο επίλυσης διαφορών είτε ως εργαλείο επιβολής της γνώμης του ενός ή των ολίγων είτε ευρύτερα ως τρόπο σκέψης και ζωής. Επομένως, είτε η βία έχει μαύρη είτε κόκκινη απόχρωση, θα πρέπει αυτή να προκαλεί την ίδια αποστροφή. Σε αντίθετη περίπτωση, η κοινωνία μας μετατρέπεται σε ζούγκλα.
Τουλάχιστον αυτά τα γενναία και συνάμα αυτονόητα θεμελιώδη στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν Λαό Δημοκρατίας και όχι έναν όχλο είχε δηλώσει πριν μερικά χρόνια ο Σύμβουλος του τότε Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ο Χρύσανθος ο Λαζαρίδης. Αποτελούν δηλαδή λόγια ενός ανθρώπου που προέρχεται από την Αριστερά, με αναντίρρητα και αδιαμφισβήτητα λαϊκά δημοκρατικά φρονήματα.
Έκτοτε, αντί ο Ελληνικός Λαός να παραμερίσει τις όποιες λεπτομέρειες και τις όποιες ιδεολογικές διαφορές των μερών του και να ενωθεί στην κοινή καταδίκη και στην κοινή αποστροφή της βίας, συνέβη το αμίμητο: όποιος Έλληνας επιλέγει να σκέφτεται και να δρα έτσι στοχοποιείται από τους φορείς της μίας κόκκινης βίας ως δήθεν «φορέας της άλλης μαύρης βίας», ενώ στην πραγματικότητα καταδικάζει και τη μαύρη και την κόκκινη.
Αναρωτιέμαι όμως, είναι αλήθεια φασίστας όποιος αποτάσσεται και τη μαύρη και την κόκκινη βία, αλλά είναι δημοκράτης όποιος καταδικάζει μόνο τη μαύρη και ξεπλένει την κόκκινη; Είναι δηλαδή φασίστας όποιος προκρίνει τον διάλογο και τον γόνιμο αντίλογο έναντι πάντων, αλλά είναι δημοκράτης όποιος ζυγίζει τη βία και μετρά με τον διαβήτη το αίμα σε καλό και κακό; Είναι δηλαδή φασίστας ακροδεξιός όποιος απεχθάνεται τα άκρα και επιδιώκει τη μεσότητα;
Αυτά μας λένε κάποιοι που ακούν για την περίφημη αυτή θεωρία των δύο άκρων, ότι είμαστε ακροδεξιοί όλοι εμείς που την ασπαζόμαστε… Άρα κατά τη λογική αυτή ήταν ακροδεξιός κι ο μέγας Έλληνας φιλόσοφος, ο Αριστοτέλης; Διότι όλοι όσοι τον έχουν διαβάσει γνωρίζουν για τη έννοια των άκρων, την υπερβολή και την έλλειψη, και το πόσο πολύ πλήττουν την έννοια κάθε λογής Αρετής (άρα και της Δημοκρατίας) που συνιστά το κέντρο και τη μεσότητα. Άλλωστε η Αλήθεια, σύμφωνα και με τον Σταγειρίτη φιλόσοφο, πάντα σχεδόν στη μέση δεν βρίσκεται; Πάντα τα άκρα δεν την υποσκάπτουν; Πάντα τα άκρα δεν τη λασπώνουν;
Θα μου πείτε, είναι ίδια τα άκρα; Είναι δηλαδή ίδια η υπερβολή με την έλλειψη; Είναι ίδιο το άσπρο με το μαύρο; Είναι ίδιο το θράσος με τη δειλία; Είναι ίδιο το πιστόλι με το μαχαίρι; Όχι φυσικά, όμως υπηρετούν πάντα τον ίδιο σκοπό… Το άσπρο και το μαύρο αποκρύπτουν τις άλλες μέσες αποχρώσεις, το θράσος και η δειλία υποδαυλίζουν την ανδρεία, η υπερβολή και η έλλειψη οδηγούν στην ύβρη και στην καταβαράθρωση του μέτρου, το πιστόλι και το μαχαίρι αφαιρούν το θείο δώρο της ζωής… Με λίγα λόγια, τα δύο άκρα έχουν εντελώς αντίθετη μορφή για τον ίδιο ακριβώς όμως σκοπό, την ύβρη. Και μάλιστα, ουκ ολίγες φορές με τα ίδια μέσα.
Σας ρωτώ λοιπόν, έτσι δεν συμβαίνει και στη σύγχρονη πολιτική ζωή του τόπου μας; Πόσες φορές δεν έχουμε δει τα άκρα με διαφορετικές μορφές, με διαφορετικού χρώματος μάσκες μεν, αλλά με πανομοιότυπο σκοπό και μέσα, να ταυτίζονται και να συγχωνεύονται στον κοινό τους αγώνα ενάντια στο μέτρο, απέναντι στη μεταρρυθμιστική μεσότητα του Κέντρου;
Πόσες φορές δεν έχουμε δει τις ανίερες συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής να μολύνουν τη Δημοκρατία μας; Πόσες φορές δεν τους έχουμε δει ως «λόμπι της δραχμής» αγκαλιά στην Πλατεία των Αγανακτισμένων να τραγουδάνε για το κάψιμο της Βουλής; Πόσες φορές δεν τους έχουμε δει να διαλύουν και να ματαιώνουν παρελάσεις, πόσες φορές δεν τους έχουμε δει να ξεπλένουν και να επιδοκιμάζουν τα γιαουρτώματα, τα λεκτικά λιντσαρίσματα και τις μούτζες στους επισήμους;
Μήπως ο Ελληνικός Λαός δεν θυμάται τις ίσες αποστάσεις του Τσίπρα την εποχή που μέρα παρά μέρα καιγόταν η Αθήνα και ο Αντώνης Σαμαράς κυνηγούσε τους νεοναζί υπόδικους δολοφόνους του Παύλου Φύσσα; Μήπως ο Ελληνικός Λαός δεν θυμάται την ανίερη συμπόρευση του ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή το 2014 για την ανατροπή της τότε νόμιμης Κυβέρνησης; Μήπως ο λαός έχει ξεχάσει τη συμπόρευση των δύο στο Δημοψήφισμα της ντροπής του 2015;
Μαζί δεν πορεύτηκαν στην αλλαγή του εκλογικού νόμου το καλοκαίρι του 2016, όταν όλοι οι Έλληνες άκουσαν τον Πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση να πανηγυρίζει από το ραδιόφωνο «έχουμε 197 βουλευτές»… Οι Χρυσαυγίτες βουλευτές δεν λειτουργούν τόσες φορές στην υπηρεσία της Κυβέρνησης με το να αλλάζουν διαρκώς την ατζέντα, όπως με το επεισόδιο Κασιδιάρη και Δένδια τη μέρα ψήφισης του 4ου Μνημονίου στη Βουλή; Ή φέτος την ημέρα της πρότασης μομφής στην Κυβέρνηση για τη Συμφωνία των Πρεσπών που ξεπουλάει τη Μακεδονία μας όταν ο Μπαρμπαρούσης κάλεσε σε ανατροπή του πολιτεύματος μέσω συλλαλητηρίων, ώστε να ταυτισθεί η λαϊκή οργή με την Ακροδεξιά; Και φυσικά σε αντάλλαγμα για τούτη του την υπηρεσία, ενώ η Αστυνομία είχε εντολή να τον αναζητήσει σε ολάκερη την Αιτωλοακαρνανία, εκείνος βρισκόταν στο σπίτι του στα Βριλήσσια…
Όλα τα παραπάνω αποτελούν άραγε συμπτώσεις; Κανένας σοβαρός άνθρωπος που ασχολείται με την Πολιτική δεν μπορεί να πιστεύει στις συμπτώσεις.. Τέτοια γεγονότα και τέτοιες όχι ενδείξεις αλλά αποδείξεις μόνο τη μεσότητα και το κέντρο βλάπτουν, ενώ παράλληλα μόνο τα άκρα και το μίσος για τον άλλον θωρακίζουν. Και σε καμία άλλη χώρα του κόσμου τα άκρα δεν θωρακίζονται συμπτωματικά. Για κάθε αποτέλεσμα πάντα υπάρχει και ένα αίτιο που το προκαλεί…
Απεναντίας, τέτοια γεγονότα και τέτοιες τοποθετήσεις δημιουργούν άλλους συνειρμούς που τροφοδοτούνε όχι μόνο ακραίους πολιτικούς χώρους, αλλά και άλλους πολιτισμούς και άλλα καθεστώτα μακριά πολύ από την Αστική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Τροφοδοτούν πολιτισμούς και καθεστώτα που αναδύονταν και εγκαθιδρύονταν στη Λατινική Αμερική, καθεστώτα που ξαναζωντανεύουν το φάντασμα του Κόλλια, καθεστώτα των Άουσβιτς και των σταλινικών κολαστηρίων των γκουλάγκ…
Ευτυχώς όμως για τη Δημοκρατία μας, θα απολογηθείτε! Θέλετε δεν θέλετε, όσους ανασχηματισμούς και να καταστρώσετε με τα διάφορα φαντάσματα του πολύ βρώμικου παρελθόντος, όσα σόου και να στήσετε στο αίμα των απανθρακωμένων, στο τέλος θα απολογηθείτε! Θα απολογηθείτε διότι δεν σεβαστήκατε τους θεσμούς και τις επιταγές της Δημοκρατίας που ορκιστήκατε να υπερασπιστείτε. Θα απολογηθείτε διότι συνεργάζεστε μέχρι και με άτομα που τα χαρακτηρίζει ο αντιδημοκρατικός κυνισμός και η ετοιμότητα να συνδιαλλαγούν και με το διάβολο για να κρατηθούν στην εξουσία. Και το χειρότερο, θα απολογηθείτε διότι γίνατε συνεργοί μίας εγκληματικής συμμορίας, γίνατε συνομιλητές ατόμων που ακούνε τη λέξη «δημοκρατία» και τραβούν το πιστόλι τους!
Όσο για τους νεοναζί, αν διαλέγετε να είστε μία καλή αντιπολίτευση, ποιος σας φταίει; Ελπίζω πάντως να μην κάνετε αντιπολίτευση σαν αυτή που κάνατε στον Τσίπρα: πορεία από τη Σταδίου, πέρασμα στο Σύνταγμα μόνο και μόνο για να βρίσετε τον Σαμαρά που σας κυνήγησε και μετά από μία εβδομάδα να κλείνεστε στην Ολομέλεια παρέα με τους Υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίζετε παρέα την καταδίκη του για τη Novartis… Ούτε να σηκώνετε μόνο μία μίνι Ελληνική σημαιούλα ως δήθεν Μακεδονομάχοι, 5 συνθηματάκια και μετά σπίτια σας.. Ελπίζω τώρα στην Κεντροδεξιά να κάνετε κανονική αντιπολίτευση…
Όλοι έχουν καταλάβει ότι το βρώμικο 2014 συμπράξατε όλοι με τον Τσίπρα για να αρπάξει την εξουσία και ότι τώρα η γραμμή της ίσης απόστασης είναι ουσιαστική σύμπραξη στη συνέχιση του Μνημονίου!
Δυστυχώς όμως για σας με τους αγκυλωτούς σταυρούς, η Αθήνα δεν ξανακαίγεται από τους ακροαριστεροδεξιούς κουκουλοφόρους! Κρεμάλες δεν ξαναστήνονται στο Σύνταγμα, ούτε έγκυες ξαναδολοφονούνται σε τράπεζες… Γιατί ο Λαός είναι Λαός, δεν είναι όχλος με άναρθρες κραυγές.. Ο κόσμος επιλέγει τη μεσότητα κι όχι τα άκρα…
