Σεβασμός στη διαφορετικότητα, σεβασμός όμως και στη κανονικότητα!

Γράφει ο Παναγιώτης Καρβέλης, Οικονομολόγος, MSc, MBA

Επιλέγω να ξεκινήσω την αρθρογραφία μου στο LastPoint γράφοντας για ένα επίκαιρο ζήτημα αυτό της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Αρχίζοντας από το προφανές είναι ατομικό δικαίωμα και προσωπική επιλογή του καθενός εάν θα είναι ετεροφυλόφιλος ή ομοφυλόφιλος και φυσικά έχει νομικά δικαιώματα στο ζήτημα αυτό. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος για τον όποιο ήμουν υπέρ στο δικαίωμα των ομοφυλόφιλων ζευγαριών στο σύμφωνο συμβίωσης κάτι το οποίο είναι αλήθεια με έφερε σε σύγκρουση με αρκετούς στο χώρο της δεξιάς μέσα από τον οποίο και προέρχομαι. Ναι λοιπόν στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην αυτοδιάθεση καθενός ομοφυλόφιλου να υπογράφει ένα σύμφωνο με το οποίο θα αναγνωρίζει κάποιον άλλο ως σύντροφο του διευθετώντας μια σειρά από νομικά, κληρονομικά και άλλα ζητήματα.

Όμως αυτό το ζήτημα είναι εντελώς διαφορετικό από το να εκφυλιστεί ο θεσμός της οικογένειας όπως εμείς τουλάχιστον τον γνωρίζουμε εδώ στην Ελλάδα και να δώσουμε δικαίωμα σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια να υιοθετούν και να μεγαλώνουν παιδιά. Εκτός από το προφανές ότι ένα παιδί χρειάζεται το πατρικό και το μητρικό πρότυπο ας επιχειρήσουμε να φανταστούμε τη σύγχυση που θα επικρατήσει στο μυαλό ενός μικρού παιδιού που θα βλέπει να το μεγαλώνουν δύο μπαμπάδες ή δύο μαμάδες. Ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε το “bullying” το οποίο θα υποστεί αυτό το παιδί από τους συμμαθητές του στο σχολείο και τις αρνητικές επιδράσεις στη ψυχολογία του. Άλλωστε ας αναρωτηθούμε κάποιος ο οποίος δεν έχει αποφασίσει για το φύλο του πόσο κατάλληλος είναι για να μεγαλώσει ένα παιδί.

Σήμερα ολοένα και περισσότερα παιδιά καταλήγουν σε ιδρύματα επειδή οι γονείς τους δεν μπορούν να τα ζήσουν θύματα και αυτοί της μεγάλης ύφεσης της οικονομίας. Επειδή το «προλαμβάνειν» είναι καλύτερο του «θεραπεύειν» θεωρώ πως υποχρέωση της πολιτείας θα ήταν να δίνει οικονομικά και φορολογικά κίνητρα και να επιδοτεί τη δημιουργία οικογένειας. Τη δημιουργία αυτής της κανονικής οικογένειας με το πατέρα και τη μάνα, οικογένειες από τις οποίες προερχόμαστε όλοι. Η προσοχή μας επομένως πρέπει να δοθεί στο να μειωθεί ο αριθμός των παιδιών που μεγαλώνουν σε ιδρύματα και όχι στο πως θα δώσουμε τα παιδιά αυτά σε δήθεν οικογένειες μετατρέποντας τα σε αντικείμενο ενός πειράματος.

Ναι λοιπόν στο ανθρώπινο δικαίωμα των ομοφυλόφιλων να επιλέγουν ελεύθερα το σύντροφο τους και να κατοχυρώνουν νομικά το δικαίωμα αυτό. Όχι όμως στη δημιουργία «μαϊμού» οικογενειών από δύο άτομα του ιδίου φύλου και στην υιοθεσία παιδιών καθώς αυτό είναι πέρα και πάνω από τη φύση του ανθρώπου.

Σεβασμός στη διαφορετικότητα, σεβασμός όμως και στη κανονικότητα!