“Σας εξορκίζουμε, κύριε Πρωθυπουργέ, κάντε κάτι!!!..”

“Σας εξορκίζουμε, κύριε Πρωθυπουργέ, κάντε κάτι!!!..”

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)

Το μυστικό για να μπορείς να κοιμάσαι με ήσυχη τη συνείδηση ότι έκανες το καθήκον σου απέναντι στο λαό που κυβερνάς, είναι να βάζεις τον εαυτό σου στη θέση του και να λειτουργείς προκαταβολικά, με γνώμονα αυτά που θα ζητούσες εσύ απ’ τον δικό σου κυβερνήτη.

Απ’ τη θέση ενός απροστάτευτου, που περιμένει να σωθεί από εκείνον σε μια ακραία κατάσταση. Μετά από μια φυσική καταστροφή, λόγου χάρη, ή μια εξωτερική απειλή, που μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο. Πόλεμο με τον προαιώνιο εχθρό σου (Τουρκία) ή μ’ έναν άλλον ”αόρατο”, απείρως πιο επικίνδυνο, όπως ο ”Covid 19”.

Στη θέση προστάτη-προστατευόμενου βρίσκονται σήμερα, συγκυριακά, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο ελληνικός λαός, που του ανέθεσε προ 9μηνου τη διακυβέρνηση της χώρας.

Έργο βαρύ και υπεύθυνο, έργο που τον καλεί να κινηθεί σήμερα δυναμικά και να ενισχύσει ουσιαστικά και άμεσα το Εθνικό Σύστημα Υγείας στον αγώνα προάσπισης της υγείας των πολιτών απ’ τον πιο ύπουλο εχθρό του 21ου αιώνα, τον ”Covid 19”. Τον θανατηφόρο ιό μιας θανατηφόρας πανδημίας, που δε βρίσκεται πλέον ante portas, αλλά μέσα στη χώρα και τα σπίτια μας.

– Είμαστε σε πόλεμο μ’ έναν εχθρό ”αόρατο”, αλλά όχι ανίκητο και η προτεραιότητά μας είναι να σώσουμε ζωές…, είχε πει, μεταξύ άλλων, ο πρωθυπουργός σ’ ένα απ’ τα διαγγέλματά του.

Σ’ έναν πόλεμο όμως υπάρχουν έκτακτες συνθήκες που απαιτούν συσπείρωση και εγρήγορση βάσει σχεδίου. Πάνω απ’ όλα όμως απαιτούν μέτρα στήριξης των φορέων της δημόσιας υγείας, η οποία επιστρατεύεται σε θέση μάχης.

Στην περίπτωση που αντιμετωπίζουμε σήμερα, οι πολεμιστές στα χαρακώματα κατά του”Covid 19” είναι οι γιατροί και οι νοσηλευτές του ΕΣΥ, οι οποίοι βάζουν σε κίνδυνο καθημερινά τη ζωή τους, για να σώσουν τους προσβληθέντες απ’ τον ιό συνανθρώπους τους.

Οι ώρες, ως εκ τούτου, είναι ιδιαίτερα κρίσιμες και απαιτούν ενισχύσεις σε υλικό και προσωπικό, για να καλυφθούν οι στοιχειώδεις ελλείψεις των νοσοκομείων μας, όσο η παγκόσμια κοινότητα των γιατρών αγωνίζεται να βρει το εμβόλιο κατά της επικίνδυνης νόσου.

– Μπροστά σε μια ανθρωπιστική καταστροφή δεν θα σκεφτούμε τις οικονομικές μας δεσμεύσεις, δεν θα υπολογίσουμε τους αριθμούς. Θα κάνουμε το παν για να σώσουμε ζωές… Μπροστά στο να χάσω ανθρώπους που μπορώ να σώσω, δεν μ’ ενδιαφέρουν τα δισεκατομμύρια. Αυτά θα τα ξαναφτιάξουμε. Τους ανθρώπους δεν μπορούμε να τους φέρουμε πίσω…, είχε πει ο πρωθυπουργός στον ”στρατηγό” της μάχης κατά του κορονεϊού κ. Τσιόδρα, όταν ο τελευταίος πήγε να τον ενημερώσει για την πορεία της καμπύλης υγείας των νοσούντων και νοσηλευομένων.

Κι αν μη τι άλλο η θέση αυτή είναι εξόχως ουμανιστική και άξια συγχαρητηρίων, πέραν του ότι εμπεριέχει και υψηλού επιπέδου πολιτικό περιεχόμενο. Γιατί σηματοδοτεί την επιλογή του για την επόμενη μέρα της ανεύρεσης του σωτήριου φαρμάκου, που θα χαραχτεί στην μνήμη μας σαν το τέλος μιας εποχής και η απαρχή κάποιας άλλης.

Θα χαραχτεί στη μνήμη μας σαν η προ ”Covid…” και μετά απ’ αυτόν εποχή, κατ’ αναλογία με εκείνην της προ Χιροσίμα και μετά απ’ αυτήν, όπως εντυπώθηκε στη συνείδηση των ανθρώπων με μια ορισμένη θρησκευτική οπτική για την ιστορία (Αύγουστος 1845, 75 χρόνια από τη ρίψη στη Χιροσίμα της πρώτης ατομικής βόμβας).

Ας επανέλθουμε όμως στα της επιδημίας, που αντιμετωπίζεται εν μέσω της θύελλας των ελληνοτουρκικών, με δεδομένη την κρίση στον Έβρο και τις διεκδικήσεις του Ερντογάν σε Αιγαίο και Κύπρο.

Στον Έβρο ο πρωθυπουργός πήρε με τόλμη τις σκληρές αποφάσεις που περιμέναμε σαν συνέχεια της μεταναστευτικής πολιτικής Σαμαρά και του ”ΟΧΙ” που είπε εκείνος μπροστά στον κίνδυνο εποικισμού της πατρίδας μας από χιλιάδες λαθρομετανάστες, οι οποίοι κατέφθαναν κατά κύματα με εντολή της Άγκυρας, για να περάσουν ως βάρβαρα στίφη τα σύνορά μας, που είναι και σύνορα της Ευρώπης.

Μετά την νίκη της πολιτικής του στην ελληνοτουρκική μεθόριο, που πιστοποιείται απ’ την απόφαση του Ερντογάν να ”αδειάσει” από πρόσφυγες και μετανάστες τον Έβρο ηττημένος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εντέλλεται από τον λαό να κινηθεί στην κατεύθυνση εξεύρεσης λύσης στο θέμα της στήριξης των δημοσίων φορέων Υγείας και του προσωπικού τους.

Η κάλυψη των μαχητών της πρώτης γραμμής (γιατρών και νοσηλευτών) με ”όπλα” αυτοπροστασίας τους, για να μπορούν να ριχτούν με αυταπάρνηση στον αγώνα σωτηρίας των ασθενών τους χωρίς να κινδυνεύουν να κολλήσουν οι ίδιοι, είναι απαιτητή εδώ και τώρα ως χρέος της συντεταγμένης πολιτείας απέναντι στους φορείς της ελπίδας που πασχίζουν για την επιβίωση του λαού μας.

Γι’ αυτό ”η επαναπροκήρυξη των 4.000 θέσεων που ακυρώθηκαν, η αύξηση των κρεβατιών στις ΜΕΘ, η επιτάχυνση της ανάληψης των καθηκόντων των 2.000 νοσηλευτών που δεν έχουν αναλάβει ακόμα υπηρεσία, η ενσωμάτωση όλων των Κέντρων Υγείας αστικού και αγροτικού τύπου, όπως και των περιφερειακών ιατρείων και ΤΟΜΥ στον συνολικό σχεδιασμό του υπουργείου Υγείας και η επέκταση της υποχρεωτικής σύμβασης του ΕΟΠΥΥ με τις ιδιωτικές ΜΕΘ” είναι μέτρα επείγοντα που πρέπει να εξεταστούν ιεραρχικά άμεσα απ’ τον καθ’ ύλην υπεύθυνο της δημόσιας Υγείας.

Ενδεικτικό παράδειγμα που επιβεβαιώνει το αληθές του λόγου μου είναι η κραυγή αγωνίας που εξέπεμψε (εκ μέρους του πατέρα της) – απ’ την προσωπική της σελίδα στο facebook – η κόρη ενός γιατρού, ο οποίος είναι ”επιστρατευμένος” σ’ ένα απ’ τα νοσοκομεία αναφοράς για τον κορονοϊό (το Γ.Ν.Θ. ”Γ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ”, Θεσσαλονίκης):

”Ο πατέρας μου δεν έχει Facebook. Είναι ο διευθυντής Β’ ΜΕΘ Παπανικολάου. Θα ήθελε να ακουστεί το παρακάτω: ‘Δεν έχουμε μάσκες!!! Μπαίνουν μέσα στους θαλάμους ελάχιστοι γιατροί και νοσηλευτές. Το μέλλον αβέβαιο και μάλλον τραγικό. Δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τους ασθενείς’ Χειροκροτάμε τους υγειονομικούς τους οποίους στέλνουμε στη μάχη χωρίς όπλα. Έκκληση σε όποιον ακούει. Το ηθικό είναι χαμηλό και χρειαζόμαστε ουσιαστική βοήθεια. Κράτος, πολίτες, όποιος μπορεί να σκεφτεί πώς μπορούμε να παράγουμε μάσκες ή ότι άλλο μπορούμε να κάνουμε να βοηθήσουμε…”

– Είμαστε ακόμα μέσα στη μάχη, για να μην πω στην αρχή της, είπε πρόσφατα – μεταξύ άλλων – ο Εθνικός Διοικητής Πολιτικής Προστασίας, Σωτήρης Τσιόδρας.

Και έτσι είναι, αλλά για να μην πάει χαμένη η μάχη αυτή, για να μην πάει χαμένη η προσπάθεια της κυβέρνησης να προστατέψει τον απειλούμενο απ’ τον θανατηφόρο ιό λαό μας, πρέπει να ανταποκριθεί στην κραυγή αγωνίας των λειτουργών της δημόσιας Υγείας, που έχουν ανάγκη – έστω και την ύστατη ώρα – να εφοδιαστούν με ιατρικά αναλώσιμα για την περίσταση.

Να εφοδιαστούν με ιατροτεχνολογικό υλικό που θα προστατέψει τους ίδιους και τους εθελοντές της Υγείας απ’ τους τους προσβεβλημένους απ’ τον κορονοϊό ασθενείς τους. Είναι κρίσιμες οι στιγμές και δε συγχωρούνται πλέον οι ανεπάρκειες, τα λάθη και οι στρεβλώσεις που πάντα εμφιλοχωρούσαν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας δημιουργώντας κλίμα νοσηρότητας.

”Είμαστε σε πόλεμο”, είπε ο πρωθυπουργός κι αυτός ο πόλεμος μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες για την επιβίωση των κατοίκων αυτής της χώρας, όσο επιμηκύνεται η πανδημία κι εμείς δεν αποφασίζουμε να κόψουμε απ’ τη ρίζα τις υγειονομικές αστοχίες και παθογένειες του ΕΣΥ, που απειλούν να διαλύσουν αυτό μαζί με την χώρα.

Σ’ αυτόν τον πόλεμο, όπως και σε κάθε εθνικό υπεράσπισης της πατρίδας μας, είμαστε στο ”εμείς” κι όχι στο ”εγώ”. Είμαστε όλοι μαζί εναντίον του κοινού εχθρού, ακόμα κι αν… ”δεν αντέχουμε ο ένας το χνώτο του άλλου”, κοινώς αν διαφωνούμε ιδεολογικά και πολιτικά.

Είμαστε στο ”εμείς” κι όχι στο ”εγώ!.., όπως έλεγε ο στρατηγός Μακρυγιάννης συμβουλευτικά, όταν ήταν να αντιμετωπίσουν οι Έλληνες τον προαιώνιο αντίπαλό τους. Το ίδιο ενωτικό σύνθημα θα έστελνε και σήμερα αν ζούσε, πιστεύω, βλέποντάς μας να τρωγόμαστε για λόγους πολιτικούς.

Κι αυτό το τελευταίο είναι ό,τι χειρότερο, γιατί παραβιάζει τον πρώτο κανόνα σ’ έναν πόλεμο. Τον κανόνα που λέει ότι δεν αμφισβητείς τον ”αρχηγό” σου την ώρα της μάχης. Δεν αμφισβητείς ούτε τον ”στρατηγό” ( τον Σωτήρη Τσιόδρα, εν προκειμένω, στη μάχη κατά του κορονοϊού ) και δεν τα βάζεις με τους ”στρατιώτες” (νοσοκόμους, γιατρούς, υπαλλήλους), αν δεν είσαι ικανοποιημένος.

Την ώρα της μάχης δε σπέρνεις διχόνοια και θεωρίες συνομωσίας. Πολεμάς στην πρώτη γραμμή με ψυχή, έστω κι αν είναι αυτή η γραμμή το ”Μένουμε Σπίτι”, όταν έχεις ενημερωθεί ότι το ”έξω απ’ αυτό” εγκυμονεί κινδύνους, με πρώτο απ’ όλους τον ”αόρατο εχθρό” Covid 19 [αν και είναι ορατός, πλέον, αφού γνωρίζουμε το γονιδίωμά του, το RNA του].

Τον εχθρό που καιροφυλακτεί και μεταδίδεται γρήγορα, αστραπιαία θερίζοντας ζωές ανθρώπων ανεξάρτητα απ’ την ηλικία τους. Γι’ αυτό σας λέω ότι πρέπει να είμαστε όλοι μαζί. Ότι πρέπει να μην πυροβολούμε αυτούς που θέλουν να μας προφυλάξουν, αλλά αντίθετα να τους στηρίξουμε και, εν ανάγκη να απαιτήσουμε να εντείνουν περαιτέρω την εγρήγορσή τους στο καθήκον με το οποίο είναι επιφορτισμένοι.

Να απευθυνθούμε ακόμα και στον ίδιο τον πρωθυπουργό για να ρίξει όλο το βάρος της μέριμνάς του στην αποκατάσταση του ευάλωτου συστήματος Υγείας και των ηρωικών λειτουργών του, που ζητούν με κραυγή αγωνίας ιατρικά αναλώσιμα (χειρουργικές μάσκες, γάντια, μάσκες αναπνευστήρων) και ιατροτεχνολογικό υλικό καλώντας τον σε δραματικούς τόνους:

– Σας εξορκίζουμε, κύριε Πρωθυπουργέ, κάντε κάτι!!!.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.