Ρεσιτάλ επαγγελματισμού και παλλαϊκή συμμετοχή κατά του SARS-CoV-2

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)

Η αλήθεια είναι ότι εμείς οι Έλληνες κουβαλάμε στο εθνικό DNA μας, πέρα από τα προσόντα που είναι διάσημα ανά τον κόσμο, και κάποια αρνητικά σύνδρομα τα οποία σκιάζουν ενίοτε τις διαχρονικές αρετές μας.

Ένα απ’ αυτά που επιβίωσε ιστορικά και έχει μεταλλαχθεί σε σύγχρονο μείγμα κανονιστικού ρατσισμού με μπόλικη δόση υποτίμησης και αμφισβήτησης του αντιπάλου, μεγιστοποιείται κατακόρυφα στην περίπτωση των πολιτικών και των κομμάτων τους, φτάνοντας σε επίπεδα εχθρότητας και υποχθόνιου φθόνου.

Σε περίπτωση μάλιστα που αυτοί είναι γόνοι ”αμφιλεγόμενων” πολιτικών οικογενειών, οι δυνατότητες να υπερκεράσουν τα εμπόδια των προκαταλήψεων και της καχυποψίας για τις ικανότητές τους είναι περιορισμένες, αν δεν φροντίσουν έγκαιρα να αναδείξουν τα ηγετικά τους χαρακτηριστικά και να πείσουν την πλειονότητα των ψηφοφόρων να τους ψηφίσει γι’ αυτά κι όχι για το βαρύ επώνυμό τους.

”Θύμα” ιδεολογικοπολιτικού συνδρόμου που συγκέντρωσε πάνω του βέλη καχυποψίας, προκατάληψης και υποτίμησης εξ αρχής έπεσε κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είχε δώσει κι εκείνος πατήματα για αμφισβήτηση κάποιων λανθασμένων επιλογών (σε πρόσωπα) και αποφάσεών του γύρω απ’ την Εξωτερική πολιτική (διασπορά μεταναστών ανά την Ελλάδα, αποδοχή και επικρότηση της ”συμφωνίας των Πρεσπών” [την οποία θεωρούσε ”εθνικά ασύμφορη” ως αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης], απόφαση για παραπομπή στη Χάγη των ελληνοτουρκικών διαφορών)…

Υπό την οπτική όμως των τωρινών δεδομένων (της όξυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων δια του μεταναστευτικού, των διεκδικήσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο και της επέλασης του κορωνοϊού), όλα τα προγενέστερα ήρθαν σε δεύτερη μοίρα, χωρίς να περάσουν ωστόσο στη λήθη, τη λησμονιά, τουλάχιστον όσον αφορά τα εθνικά ουσιώδη.

Με το πνεύμα αυτό – και μετά την επιτυχή έκβαση των πραγμάτων στον Έβρο – κρίνουμε ως θετικό το 9/μηνο διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, καθώς ο ίδιος δείχνει να παραδειγματίζεται απ’ τα λάθη των προκατόχων του και τα δικά του και να αποφεύγει τις κόκκινες σημαίες του κόσμου, μαζί με τις παγίδες λαϊκισμού της αντιπολίτευσης.

Απ’ την επικράτησή του, εξάλλου, στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ (Ιανουάριο του 2016 ) είχε αρχίσει να αναπτύσσει αργά αλλά σταθερά τις ηγετικές του δεξιότητες και να διευρύνει το ηγετικό του προφίλ, προσαρμόζοντάς το στις φιλελεύθερες ιδέες του και το υιοθετημένο εξαρχής πρότυπο ηγεσίας, αυτό του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Απ’ την πρώτη στιγμή ανάληψης των καθηκόντων του, ο πρωθυπουργός φρόντισε να κλείσει τα στόματα εκείνων που τον υποτιμούσαν με δράσεις αριστοτεχνικές, υπευθυνότητα και πολιτική ωριμότητα. Φρόντισε και φροντίζει ακόμα να ακούει και να υιοθετεί άμεσα ή έμμεσα προτάσεις των πολιτικών αντιπάλων του, όταν τις θεωρεί λογικές και επωφελείς για το κράτος και την κοινωνία.

Για του λόγου το αληθές, υλοποίησε κάποιες προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση της πανδημίας, πράγμα που του το αναγνώρισε η Αξιωματική αντιπολίτευση (19/3/’20). Η δε απόφασή του να ζητήσει απ’ τους βουλευτές του κόμματός του την καταβολή του 50% της αποζημίωσης που εισπράττουν για ενίσχυση του ταμείου κατά του κορονοϊού είναι μια αντανάκλαση της πρότασης του γιατρού Γιώργου Φραγκίδη του ΚΙΝΑΛ για περικοπή μισθών βουλευτών και ευρωβουλευτών του κόμματος, με σκοπό την ενίσχυση των μονάδων εντατικής θεραπείας του ΕΣΥ.

Πρόταση που έγινε δεκτή απ’ την Πρόεδρο του κόμματος κ. Γεννηματά και κοινοποιήθηκε αρμοδίως απ’ τον Βασίλη Κεγκέρογλου, για να αξιοποιηθεί απ’ τον πρωθυπουργό, αφού – σύμφωνα με υπολογισμούς του ΚΙΝΑΛ – το ποσό που θα συγκεντρωθεί σε ένα μόνο μήνα θα είναι 60-70.000 και μ’ αυτό μπορεί να καλυφθεί πλήρως ο εξοπλισμός 5 ΜΕΘ”!..

Όπερ σημαίνει ότι με τις περικοπές κατά 50 τοις εκατό στους μισθούς των βουλευτών της ΝΔ (όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός), το ποσό που θα συγκεντρωθεί θα είναι πολύ μεγαλύτερο και θα έχει μεγαλύτερο… εκτόπισμα σε χρησιμότητα (κλίνες των ΜΕΘ) ανά την Ελλάδα.

Τώρα θα μου πείτε, θα λυθεί το βασικό πρόβλημα του ΕΣΥ – που έχει διογκωθεί ιδιαίτερα λόγω της φοβερής πανδημίας – με το μέτρο αυτό; Όχι, φυσικά. Αλλά είναι δήγμα γραφής της κυβέρνησης και ένα μικρό πετραδάκι στην όλη προσπάθεια ανάταξης στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια φροντίδα Υγείας.

Κι ας μην μιλούν κάποιοι αποδεδειγμένα λαϊκιστές για… λαϊκισμό Μητσοτάκη, γιατί σίγουρα δε γίνεται σε ύποπτο πολιτικά χρόνο ούτε θα κριθεί απ’ αυτό η τύχη της ΝΔ στις μελλοντικές εκλογές. Θα κριθεί απ’ την αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας και, προπάντων, απ’ την αντιμετώπιση των κυρίαρχων (εθνικών) προβλημάτων μας: αυτό της εξάπλωσης του θανατηφόρου ιού και το άλλο των κακών σχέσών μας με την Τουρκία, σε διασύνδεση με το μεταναστευτικό.

Το μεταναστευτικό, την αχίλλειο πτέρνα της Ελλάδας που εργαλειοποίησε οργιαστικά ο Ερντογάν με τη στρατηγική επιχείρησή του στον Έβρο, όπου έστειλε προ των Πυλών μας χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες, στην προσπάθειά του να παραβιάσει τα σύνορά μας και να μας φέρει προ τετελεσμένων γεγονότων. Προ της αναθεώρησης δηλαδή της Συνθήκης της Λωζάνης την οποία προσδοκά να πετύχει, για να κάνει πραγματικότητα το όνειρο της ”Γαλάζιας Πατρίδας” του σε βάρος της δικιάς μας…

Το κακό βέβαια είναι ότι τα δόλια σχέδια του Ερντογάν οδηγήθηκαν σε κορύφωση με την έναρξη της μάστιγας του ”λοιμού” του 21ου αιώνα, του SARS-CoV-2 (όπως λέγεται πλέον ο Covid 19), που πιστοποίησε την αδυναμία του ανθρώπου απέναντι στις φυσικές καταστροφές και τις πανδημίες.

Ωστόσο ”Η Αρχή άνδρα δείκνυσι” – όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι – και ο Πρωθυπουργός τους επιβεβαίωσε μέχρι στιγμής με τον καλύτερο τρόπο, αν εξαιρέσει κανείς τα φάλτσα του στην προ κορονεϊού… εποχή, που προσομοιάζει με εκείνην την π.Χ (προ Χιροσίμα) και μΧ (μετά Χιροσίμα), ως προς την σφοδρότητα της επίθεσης και τον αριθμό των θυμάτων.

Στην περίπτωση ειδικά της ασύμμετρης απειλής του κορονοϊού, τόσο ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Βασίλης Κικίλιας με τον εξαίρετο εκπρόσωπο του υπουργείου του λοιμωξιολόγο Σωτήρη Τσιόδρα, όσο – και προπάντων – ο Κυριάκος Μητσοτάκης δίνουν ρεσιτάλ επαγγελματισμού, που συνδυάζει την εργατικότητα και την υπευθυνότητα με τη συναισθηματική νοημοσύνη.

Ειδικά ο πρωθυπουργός αποδεικνύει και στους πιο δύσπιστους ακόμα πόσο τυχερή είναι μες στην ατυχία της αρνητικής συγκυρίας του μεταναστευτικού και της τουρκικής απειλής η Ελλάδα (για να μην υπολογίσω την εύθραυστη λόγω μνημονίων Οικονομία μας, που δέχεται τώρα – λόγω κορονοϊού – νέο πλήγμα), να τον έχει τιμονιέρη στην καταστροφική καταιγίδα της φοβερής πανδημίας.

Μόνο που, για να πετύχει να φέρει σε αίσιο τέλος το έργο του, δεν αρκούν μόνο η ηγετική του καθοδήγηση, ο οργανωτισμός, η σοβαρότητα, η εργατικότητα και η επιλογή στο πλευρό του των καλύτερων ειδικών, με κυματοθραύστη της πανδημίας τους ηρωικούς γιατρούς και νοσηλευτές μας, που κάνουν να δείχνει το κράτος και το σύστημα Υγείας του λειτουργικό, οργανωμένο και αλληλέγγυο στον αγώνα για επιβίωση του πληθυσμού.

Δεν αρκούν όλα αυτά. Δεν αρκεί το ρεσιτάλ επαγγελματισμού του πρωθυπουργού και των λειτουργών της δημόσιας Υγείας, γιατί υπάρχουν άλλες δυο βασικές προϋποθέσεις για να βγει απ’ το τούνελ θανάτου η Ελλάδα με όσο το δυνατόν λιγότερα θύματα.

Η πρώτη απ’ τις προϋποθέσεις αφορά την αύξηση του αριθμού των ΜΕΘ ανά την Ελλάδα και του αριθμού των μονίμων γιατρών που καλούνται να τις στελεχώσουν, γιατί το υπάρχον προσωπικό δεν αρκεί και, επιπλέον, έχει καταπονηθεί απ’ την αρρώστια και την κόπωση.

Συμπληρωματικά σε αυτά επείγει και ο εφοδιασμός των ”ειδικών νοσοκομείων” με αναπνευστήρες και άλλα αναλώσιμα υγειονομικά υλικά (μάσκες-γάντια), για να προστατευθούν οι γιατροί κι οι νοσηλευτές των αρρώστων.

Η δεύτερη προϋπόθεση είναι η παλλαϊκή συμμετοχή στον αγώνα κατά του SARS-CoV-2. Η συνειδητοποίηση δηλαδή των ευθυνών του λαού σαν σύνολο και του κάθε πολίτη ξεχωριστά, ο οποίος καλείται να αποδείξει με τον αυτοπεριορισμό του στο σπίτι όχι τη δικαίωση του πρωθυπουργού για τον επαγγελματισμό του, αλλά τον σεβασμό και την αλληλεγγύη του στις ευπαθείς ομάδες του τόπου που απειλούνται άμεσα απ’ την πανδημία αυτή.

Τον σεβασμό και την αλληλεγγύη του στους χρόνια πάσχοντες, τους νοσηλευόμενους, τους τελούντες υπό περιορισμό και τους ηλικιωμένους, αν και – με τα τελευταία ιατρικά δεδομένα – δε φαίνεται απρόσβλητη καμιά ηλικιακή ομάδα, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών και των νέων, των γιατρών και των νοσηλευτών, που δίνουν καθημερινά προσωπικό και οικογενειακό αγώνα, για να κρατήσουν στα πόδια της την Ελλάδα και υγιείς τους κατοίκους της…

Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)