Ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος σου στην κρίση; H πνευματική γενναιοδωρία
Υπάρχει μια πανέμορφη εικόνα στην ινδική πνευματική παράδοση που είναι ένα δέντρο, τόσο φορτωμένο από καρπούς, που τα κλαδιά του γέρνουν μέχρι το έδαφος. Οι άνθρωποι ευχαριστημένοι, τρέχουν να μαζέψουν τους καρπούς που το δέντρο προσφέρει γενναιόδωρα.
Αυτή η εικόνα συμβολίζει την πνευματική γενναιοδωρία. Όταν το πνεύμα ξεχειλίζει, τότε το πιο φυσικό είναι να μπορείτε να δώσετε εύκολα από τον εαυτό σας. Αυτό είναι η πνευματική γενναιοδωρία.
Πνευματική γενναιοδωρία
Στην τωρινή κρίση, μπορείτε να βρείτε ένα ρόλο που να δείχνει την πνευματική γενναιοδωρία. Πως θα διαλέξετε να το κάνετε, εξαρτάται από εσάς. Είμαστε όλοι αντιμέτωποι με μοναδικές προσωπικές συγκυρίες. Όμως το μαγικό κλειδί, είναι πως θα διευρύνουμε την ευαισθητοποίησή μας, και όχι πως θα την συρρικνώσουμε. Στο κέντρο όλης αυτής της ιδέας, υπάρχει η έννοια της “πνευματικής υποκρισίας”, που είναι η τάση να αποφεύγει κανείς να αντιμετωπίζει τις προσωπικές του δυσκολίες, χρησιμοποιώντας υποτίθεται πνευματικές πρακτικές, όπως η αποστασιοποίηση, η απραξία και η παρατήρηση.
Η πνευματική υποκριτική είναι ύπουλη γιατί μας δίνει την λάθος αίσθηση ότι κάνουμε το σωστό. Αν καθίσεις μόνος σε διαλογισμό, ενώ ο κόσμος γύρω σου διαλύεται, δεν είσαι σαν ένας γιόγκι στην σπηλιά του, ή σαν ένας μοναχός ζεν στο μοναστήρι του; Αυτό δεν εννοούσε και ο Χριστός όταν είπε “να ζεις στον κόσμο αλλά να μην ανήκεις σε αυτόν”;
Όχι, η τάση να απομονώνεις τον εαυτό σου και να γυρίζεις την πλάτη στην πραγματικότητα, είναι μια αντίδραση του εγώ. Το εγώ είναι που νιώθει ασφαλές ή ανασφαλές. Αντιμέτωπο με μια κρίση ψάχνει για μια ευκαιρία απόσπασης, προκειμένου να μην αισθάνεται τον φόβο που υπάρχει κάτω από την επιφάνεια. Η απομόνωση είναι σαν θάβουμε το κεφάλι μας στην άμμο. Όλα αυτά είναι ενδείξεις περιορισμένης ευαισθητοποίησης και συνειδητότητας.
Η εναλλακτική που είναι ένδειξη γνήσιας πνευματικότητας, είναι να εκφράσεις τον πυρήνα της ύπαρξής σου με αυτά που λες, σκέφτεσαι και κάνεις. Στην τωρινή κρίση, υπάρχουν τέσσερις εκφράσεις του πνεύματος που έρχονται απευθείας από την αγνή και αιώνια ύπαρξη μας. Όταν εκφράζετε οποιαδήποτε από αυτές τις ποιότητες, έχετε ανακαλύψει τον τρόπο να είστε γενναιόδωροι στο πνεύμα.
1. Σιγουριά και ασφάλεια
Ξέρετε ήδη μέσω του διαλογισμού, ότι υπάρχει ειρήνη, ησυχία και γαλήνη, “μέσα μας”. Αυτή δεν έχει σχέση με τον ακατάπαυστο νου, ο οποίος πάντα είναι απασχολημένος με όλα όσα γίνονται “εκεί έξω”. Κατά την διάρκεια μιας κρίσης, το εγώ είναι πιο ανασφαλές από ότι σε κανονικές συνθήκες. Ψάχνει με ένταση να βρει τρόπους για να ηρεμήσει την αίσθηση πανικού που βιώνει. Πήγαινε μέσα σου, βρες την προσωπική σου ασφάλεια στον εαυτό σου, και μετά άφησε αυτή την αίσθηση σιγουριάς και ασφάλειας να ακτινοβολίσει προς τους άλλους. Ιδιαίτερα τα παιδιά, είναι πολύ ανοιχτά στο να αισθανθούν ασφαλή όταν οι μεγάλοι γύρω τους ακτινοβολούν την αίσθηση ότι η κατάσταση είναι υπό έλεγχο και όχι απειλητική.
2. Νηφαλιότητα
Πνευματική νηφαλιότητα είναι η ποιότητα της σοβαρότητας μπροστά στην απειλή, τον φόβο και την κρίση. Είναι η ποιότητα του πνεύματος που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι είσαι αδιαπέραστος στο φόβο, και με εστιασμένη την προσοχή σου στην δόνηση της επίλυσης του προβλήματος και όχι στην δόνηση του προβλήματος. Το εγώ ψαχνει διαρκώς τρόπους να ξεφύγει και να διασπαστεί, δεν μπορεί να σας προσφέρει την νηφαλιότητα. Μόνο ο βαθύς εαυτός μπορεί να το κάνει αυτό. Όταν είστε πνευματικά ήρεμοι, δεν εμπλέκεστε σε τρομολαγνεία και υπερβολικές αντιδράσεις και δεν νιώθετε αβοήθητοι. Κοιτάξτε γύρω σας και εφαρμόστε το δημιουργικό σας πνεύμα για να κάνετε την κατάσταση καλύτερη για όλους.
3. Ενσυναίσθηση
Η καλοσύνη είναι μια ποιότητα του πνεύματος, που αναδύεται όταν αισθάνεστε συμπόνια για τους άλλους.
Όταν νιώθετε συμπόνια, δείχνετε ότι μοιράζεστε τον εαυτό σας σε μια πράξη συναισθηματικού δοσίματος. Το αποτέλεσμα είναι να μεγαλώσετε την ευαισθητοποίησή σας, η οποία είναι ένα πανίσχυρο εργαλείο με το οποίο θεραπεύετε τον εαυτό σας ενώ βοηθάτε στην θεραπεία κάποιου άλλου.
4. Δημιουργία δεσμών
Το πνεύμα δεν είναι ατομικό είναι πανανθρώπινο.
Υπάρχει μόνο μια ανώτερη δύναμη, το πεδίο της αιώνιας συνειδητότητας το οποίο όλοι μοιραζόμαστε με τον ίδιο τρόπο που ένα μικρό κύμα στην θάλασσα, ανήκει σε ολόκληρο τον ωκεανό. Η εμμονή του εγώ μας στο “εγώ, ο εαυτός μου, το δικό μου” προσπαθεί να δείξει ότι το κύμα υπάρχει και ότι μόνο αυτό που συμβαίνει σε σένα έχει σημασία. O ωκεανός είναι σε δεύτερη μοίρα, όμως μια απεριόριστη ύπαρξη είναι η καλύτερη πραγματικότητα. Όταν νιώθετε έτσι μέσα σας, αυθόρμητα συνδέεστε με τους άλλους. Δεν χρειάζεται να καταβάλετε προσπάθεια. Αντιλαμβάνεστε πως όλοι είναι κάτω από το ίδιο φως πνεύματος που φωτίζει και εσάς.
Σε μια κρίση, οι άνθρωποι διαρκώς ρωτούν “Τι μπορώ να κάνω;” Όμως το τι κάνω έρχεται δεύτερο. Το πραγματικό θέμα είναι “Τί μπορώ να είμαι;”. Να είστε πνευματικά γενναιόδωροι. Αφήστε τον βαθύ σας εαυτό να γίνει ο οδηγός. Στο τέλος όταν η κρίση θα έχει περάσει, κάποιοι θα αναδυθούν θεραπευμένοι και κάποιοι άλλοι τραυματισμένοι. Κάποιοι θα αναδυθούν με μια δυνατή αίσθηση της ύπαρξής τους, ενώ άλλοι θα το θυμούνται μόνο για την αίσθηση αδυναμίας που ένιωσαν την οποία θα συνεχίσουν να κουβαλάνε μέσα τους.
Τελικά το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να φέρεις στην ανθρώπινη οικογένεια είναι η ευαισθητοποίηση. Επέτρεψε στην συνειδητότητά σου να γίνει η πηγή της ασφάλειας, της ειρήνης, της συμπόνιας, του δεσίματος και της νηφαλιότητας να ζεις την στιγμή και να βρεις το τρόπο να προχωράς μπροστά.
