Πλαστός μύθος και προπαγάνδα

Γράφει ο Νίκος Λυγερός

Μια αποτελεσματική προπαγάνδα του μέλλοντος πάντα βασίζεται σε μια διαστρεβλωμένη προσέγγιση της ιστορίας του παρελθόντος. Έτσι για να θεμελιωθεί χρειάζεται τουλάχιστον έναν πλαστό μύθο για ν’ αρχίσει τη διασπορά παραπληροφορίας.

Ένα κλασικό παράδειγμα πλέον είναι η επανεξέταση της ιστορίας μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης για να υποστηριχθούν νέες θέσεις της Ρωσίας και να δικαιολογηθούν παρεμβάσεις υβριδικού πολέμου είναι η ιδέα ότι η Ρωσία, η Ουκρανία και η Λευκορωσία αποτελούν έναν ίδιο λαό και όχι απλώς μια τριάδα όπου η Ρωσία έχει βέβαια το πάνω χέρι. Πρακτικά αυτό σημαίνει μία μορφή ενεργοποίησης του πανσλαβισμού που σβήνει βέβαια τα εθνικά σύνορα αφού μιλούμε για ίδιο τεχνητό έθνος.

Με αυτόν τον τρόπο η Ρωσία προσπαθεί να κρατήσει υπό το ζυγό της κι όχι μόνο υπό την αιγίδα της δύο άλλες χώρες για να μην υπάρξει προσέγγιση από τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με αυτή την έννοια εξηγούσαν και τους αγωγούς φυσικού αερίου αδελφοσύνης.

Όμως η τελευταία όχι μόνο προσπαθεί να επιβληθεί με μεγάλο κόστος αλλά θέλει να δείξει ότι η πηγή στην τελική είναι βέβαια πάντα η Ρωσία. Όμως αυτός ο πλαστός μύθος δεν ανήκει βέβαια στην ιστορία της Ανθρωπότητας. Γι’ αυτό οι γνώσεις μάς προστατεύουν από την προπαγάνδα.