Περί Εθνικού Διχασμού και Συμφιλίωσης

Τιμάμε τους ήρωες νεκρούς, τιμάμε την μνήμη των θυμάτων του ναζισμού και του κομμουνισμού, που η ΕΕ καθόρισε την 23η Αυγούστου ως ημέρα μνήμης και η αριστερά αρνείται να την αποδεχθεί αποδεχόμενη τα εγκλήματα του κομμουνισμού και τουλάχιστον προσωπικά δεν τιμώ τους αγώνες της αριστεράς, αλλά αντιθέτως τους αγώνες αυτών που απέτρεψαν να γίνει η Ελλάδα σοβιετικός παράδεισος

Γράφει ο Θάνος Πλεύρης, Βουλευτής Α Αθηνών ΝΔ

Στην Ελλάδα επικράτησε μια τελείως στρεβλή αντίληψη για την έννοια του εξοβελισμού του εθνικού διχασμού και της εδραίωσης της εθνικής συμφιλίωσης. Σύμφωνα με αυτήν την αντίληψη η αριστερά μπορεί να είναι περήφανη με την ιστορία της, να τιμά τους νεκρούς της, να καλλιεργεί κλίμα δήθεν άδικης ήττας να κάνει δήθεν ιστορικά camping ο ΣΥΡΙΖΑ και να φθάνει στο σημείο να κάνει εκδηλώσεις το ΚΚΕ για το παιδομάζωμα ως δήθεν πράξη ανθρωπισμού νομιμοποιώντας ένα από τα χειρότερα εγκλήματα, που βίωσε το έθνος. Αντιθέτως η κεντροδεξιά δεν πρέπει να κάνουμε καμία αναφορά στους δικούς μας νεκρούς και να τους τιμάμε γιατί αυτή είναι δήθεν πράξη μίσους.

Δηλαδή εθνική συμφιλίωση σημαίνει για την αριστερά σιωπή για αυτούς που νίκησαν και ιστορικά δικαιώθηκαν κρατώντας την Ελλάδα στον ελεύθερο κόσμο και πλήρη δικαίωση για τους ηττημένους που οι αντιλήψεις τους συνάδουν με τις θέσεις του  σταλινισμού και ολοκληρωτισμού που ιστορικά ηττήθηκαν.

Σε αυτήν την στρεβλή αντίληψη έχει διαχρονικά ευθύνη η υποχωρητικότητα της κεντροδεξιάς που με αίσθημα φοβίας δεν υπερασπιζόταν τους αγώνες της. Έτσι η αριστερά θα τιμά τον δήθεν Δημοκρατικό Στρατό και θα αναφέρεται στους δήθεν αγώνες της και η κεντροδεξιά θα πρέπει να σιωπά για να μην προκαλέσει εθνικό διχασμό.

Εθνική συμφιλίωση δεν είναι και δεν πρέπει να είναι η λήθη. Εθνική συμφιλίωση είναι όταν χωρίς πάθη και χωρίς διάθεση μεταφοράς κλίματος διχόνοιας στη σημερινή εποχή μπορούμε να συζητάμε για τα γεγονότα που έγιναν τότε και για το πως για εμάς στην κεντροδεξιά η Πατρίδα σώθηκε που κέρδισε ο Εθνικός Στρατός και δεν μπήκε η χώρα στο άρμα του σταλινισμού που σήμερα όλη η ΕΕ καταδικάζει ή για το πώς για τους αριστερούς χάσαμε την τύχη να ζήσουμε σε κομμουνιστικό παράδεισο. .

Η ορθή λοιπόν εκτίμηση της εθνικής συμφιλίωσης δεν είναι η υποταγή των νικητών στους ηττημένους και το ξαναγράψιμο της Ιστορίας. Είναι ότι δεν επιθυμούμε να ζήσουμε άλλες τέτοιες καταστάσεις μίσους και διχόνοιας και μπορούμε να μιλάμε νηφάλια για αυτές τις ιστορικές στιγμές. Μπορούμε να τιμάμε τους νεκρούς μας και ο καθείς να επιχειρηματολογεί.

Ιστορικά ευγνωμονούμε τους ήρωες του Εθνικού Στρατού που στο Βίτσι και τον Γράμμο έσωσαν την Πατρίδα και τους τιμάμε με περηφάνια. Η αριστερά που οραματιζόταν την Ελλάδα σοβιετική αποικία ας μνημονεύει τους δικούς της νεκρούς, αλλά να σταματήσει την κλάψα για δήθεν γιορτές μίσους, όταν αυτό που επιθυμεί η ίδια να κάνει για τους νεκρούς της το κάνουμε εμείς για τους δικούς μας νεκρούς.

Εθνική συμφιλίωση σημαίνει απαλλαγή από τα πάθη και τα μίση, αλλά όχι λήθη στην Ιστορία, όχι απόκρυψη της ιστορικής αλήθειας. Μαθήματα δημοκρατίας και ελευθερίας από αυτούς που νοσταλγούν τον Σταλινισμό, τον οποίο μαζί με τον ναζισμό, η ιστορία τους έβαλε στο χρονοντούλαπο λόγω των εγκλημάτων τους, δεν θα δεχθούμε. Τιμάμε τους ήρωες νεκρούς, τιμάμε την μνήμη των θυμάτων του ναζισμού και του κομμουνισμού, που η ΕΕ καθόρισε την 23η Αυγούστου ως ημέρα μνήμης και η αριστερά αρνείται να την αποδεχθεί αποδεχόμενη τα εγκλήματα του κομμουνισμού και τουλάχιστον προσωπικά δεν τιμώ τους αγώνες της αριστεράς, αλλά αντιθέτως τους αγώνες αυτών που απέτρεψαν να γίνει η Ελλάδα σοβιετικός παράδεισος.