Ο Καραμανλής μίλησε: Η οικονομική κρίση μπορεί να κυοφορεί την επερχόμενη εθνική…
Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου, Συγγραφέας
Άργησε να μιλήσει, είν’ αλήθεια, εννιά ολόκληρα χρόνια!.. Έτσι που προσέδωσε ο ίδιος στον εαυτό του την εικόνα του άχρωμου, άοσμου και άφωνου πρώην πρωθυπουργού. Του πρωθυπουργού της σιωπής, που έριξε μαύρη πέτρα στο πολιτικό παρελθόν του και αφοσιώθηκε σαν… κοινός θνητός στις απολαύσεις της οικογενειακής ζωής, με προεκλογικές μόνο – ”δωρικού” ύφους – δηλώσεις, κατά το πρότυπο εκείνων του αείμνηστου θείου του, του ”Μεγάλου Κωνσταντίνου” της Κεντροδεξιάς παράταξης.
Η ομιλία του Κώστα Καραμανλή στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών ήταν όντως εντυπωσιακή την παραμονή της εθνικής επετείου του ”ΟΧΙ”, γιατί ήταν αρχηγική, επιβλητική, πρωθυπουργική και… κριτική ιδιαίτερα στην Εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
Με λιτό λόγο, μεστό και υπαινικτικό, σκιαγράφησε το σημερινό γεωπολιτικό περιβάλλον της Ελλάδας, για να ρίξει στη συνέχεια τις ”βόμβες” του. Το περιβάλλον το γνωρίζουμε όλοι. Το βλέπουμε, άλλωστε, να αναδιαμορφώνεται την τελευταία πενταετία λόγω των ραγδαίων γεωπολιτικών εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή μας.
Οι ”βόμβες”, ωστόσο, του Κώστα Καραμανλή ήταν μη αναμενόμενες, γιατί σημάδευαν απευθείας τους ”φίλους”, τους ”συμμάχους”, τους ”εταίρους” μας και φυσικά την απροκάλυπτα επιθετική προς εμάς Τουρκία.
Η αναφορά του στην Εξωτερική πολιτική της Ελλάδας ήταν το συγκλονιστικότερο κομμάτι της ομιλίας του, γιατί ήταν ευθύβολη, ρεαλιστική και εις το έπακρο κατατοπιστική, σε ρόλο οδοδείκτη των εθνικών επιλογών μας.
Η κατάσταση έχει όπως την περιέγραψε και η ικανότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη θα κριθεί, εν πολλοίς, απ’ την Εξωτερική του πολιτική (συμπεριλαμβανομένου του μεταναστευτικού), που μέχρι στιγμής φαίνεται να είναι το αδύνατο σημείο του.” Στη Θράκη, στο Αιγαίο, στην Κύπρο μετριέται”, πράγματι, ”η αντοχή του Ελληνισμού”, είχε πει ο Καραμανλής και είχε δίκιο.
Στην ομιλία του στη Θεσσαλονίκη ο Μακεδόνας πρώην πρωθυπουργός δε μάσησε τα λόγια του και τα είπε έξω απ’ τα δόντια στέλνοντας πολλαπλά μηνύματα μέσα και έξω απ’ τα σύνορα της χώρας. Με βάση τις κατευθυντήριες γραμμές του, τα συμπεράσματα είναι αυτονόητα:
Δε δεχόμαστε συστάσεις και προτροπές, υπό την έννοια να ”λογικευτούμε” με τους Τούρκους, αν τα συμφέροντά μας προσκρούουν στα τουρκικά. Τα συμφέροντα της Ελλάδας είναι πάνω απ’ όλα και πρέπει να τα υπερασπιζόμαστε χωρίς εκπτώσεις.
Αυτό φυσικά απαιτεί εγρήγορση, ετοιμότητα και καλά σχεδιασμένη στρατηγική, που δε θα επιτρέψει ποτέ τη δημιουργία τετελεσμένων σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Σ’ αυτά τα τετελεσμένα σε Ελλάδα και Κύπρο επενδύει, άλλωστε, η Τουρκία και κλιμακώνει απροκάλυπτα την επιθετικότητά της και τις απαιτήσεις της.
Ωστόσο, για να είμαστε ειλικρινείς, η Ελλάδα δε βρίσκεται και στην καλύτερη φάση της αμυντικά (κάτι που είχε ομολογήσει στο πρόσφατο παρελθόν ο Αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης).
Και αυτό θα πρέπει να κάνει την ελληνική κυβέρνηση να εντείνει τις προσπάθειές της για αποκατάσταση της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή μας, δεδομένης της αυξανόμενης αβεβαιότητας που υπάρχει στις σχέσεις μας με την Τουρκία και των ερωτημάτων συνέπειας και αξιοπιστίας που προκύπτουν μετά την εισβολή των Τούρκων στη Συρία και τη στρατηγική συμμαχία μας με τις ΗΠΑ.
Αυτό το τελευταίο, κυρίως, θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τους ιθύνοντες του υπουργείου Άμυνας, ώστε να μην υπάρχει ο εφησυχασμός της νοοτροπίας ”έχουμε παρα-Θεό σε ώρα ώρα ανάγκης και δε φοβόμαστε”. Όχι!.. Δεν πρέπει να μας ξεγελούν οι βελτιωμένες κατακόρυφα Ελληνοαμερικανικές σχέσεις (λόγω συγκυριακής ψυχρότητας της Αμερικής με την Τουρκία).
Η εμπειρία του παρελθόντος μάς έχει δείξει ότι δεν πρέπει να βασιζόμαστε στους άλλους (ΗΠΑ, ΕΕ), αλλά στις δικές μας αποκλειστικά δυνάμεις, για να προστατέψουμε τα εθνικά μας συμφέροντα. Να τα προστατέψουμε κυρίαρχα απ’ τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας (”Γαλάζια Πατρίδα”), η οποία επιδιώκει νέα τετελεσμένα σε Ελλάδα και Κύπρο, μετά από εκείνα των Ιμίων (1996) και της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο (1974).
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε την επικράτηση της δύναμης της πυγμής, έναντι του δικαίου. Μπροστά στον κίνδυνο αυτό, οφείλουμε να διασφαλίσουμε ένα αρραγές μέτωπο και την αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας όχι με λόγια, αλλά με έργα.
Σ’ αυτά τα τελευταία είναι ευοίωνο το γεγονός της αξιοποίησης της ευκαιρίας για ανάκτηση της χαμένης αεροπορικής ισχύος μας με την αγορά απ’ τη Γερμανία 38 μαχητικών 4ης γενιάς EF-200 Eurofighter, τα οποία θεωρούνται ως τα καλύτερα μαχητικά σε αποστολές αέρος-αέρος, που έχουν κατασκευαστεί μέχρι σήμερα στην Ευρώπη.
Ωστόσο δεν αρκούν αυτά, όταν μιλάμε για ανανέωση των οπλικών συστημάτων και των τριών Όπλων της χώρας μας, κάτι που απαιτεί γενναία οικονομική ενίσχυση, ενώ εμείς βρισκόμαστε – την τελευταία δεκαετία, σχεδόν – σε φάση επικίνδυνης υποχρηματοδότησης της εθνικής Άμυνας.
Αποτέλεσμα αυτής είναι η σχεδόν κραυγαλέα ανισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου βρίσκεται εκτεθειμένη στην τουρκική βουλιμία η Κύπρος, με θέατρο ”επιχειρήσεων” την ΑΟΖ της.
Ήδη, με επιστολή που κατέθεσε στον ΟΗΕ, η Τουρκία διεκδικεί όλη την ελληνική και την κυπριακή υφαλοκρηπίδα στην Ανατολική Μεσόγειο, με αξιώσεις που φτάνουν ως την Ανατολική Κρήτη, τις οποίες προβάλλει μέσω χαρτών σ’ όλους τους Διεθνείς Οργανισμούς.
Με δεδομένο αυτό, άλλωστε, οι επίτιμοι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας – σε άρθρα τους στην ”Καθημερινή” – είχαν επισημάνει τον κίνδυνο των εθνικών απωλειών, όπως είχε γίνει στον άτυχο ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, όπου – όντας ”ξυπόλητοι στ’ αγκάθια” εξοπλιστικά – λίγο έλειψε να υποστούμε εθνική καταστροφή (απώλεια της Θεσσαλίας, ευτυχώς προσωρινή) στην προσπάθειά μας να απελευθερώσουμε απ’ τους Τούρκους τη Μακεδονία (ενώ ήμασταν απ’ το 1893 σε πτώχευση).
Κάτι ανάλογο υπάρχει κίνδυνος να υποστούμε τώρα, τη στιγμή που διαθέτουμε για την Άμυνα μόλις το 1,7 του ΑΕΠ (έναντι του 2 τοις εκατό, κατ’ ελάχιστο) και έχουμε μειώσει τα εφόδια και υλικά μας, ενώ παραμένει υποστελεχωμένο και γηρασμένο το προσωπικό μας.
Αυτό το τελευταίο, ειδικά, θα ‘πρεπε να το είχε υπόψη του ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν – με αφορμή την άσκηση ”Παρμενίων 2019” – ανέφερε το λεχθέν απ’ τον ιστορικό Θουκυδίδη: ”Τα άδεια πλοία δεν είναι τίποτα χωρίς τους ανθρώπους”, χωρίς το έμψυχο υλικό δηλαδή.
Η ανανέωση στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων είναι αναγκαία, όπως αναγκαίο είναι να διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα το φρόνημα και το αξιόμαχο του στρατού μας. Για να το διατηρήσουμε, αυτό, όμως, πρέπει οι άνδρες και οι γυναίκες των ΕΔ να αμείβονται αξιοπρεπώς , για να μη θυμίζουν ούτε κατ’ ελάχιστο τους γνωστούς ήρωες στο ”μποστάνι” του Μποστ.
Ήταν πράγματι τραγική η σκηνή που έβγαινε πάμφτωχη η μαμά Ελλάς παρακαλώντας τα παιδιά της να μη ζητάνε ψωμί κάθε μέρα. Όμως εκείνα (ο ”Πειναλέων” και η ”Ανεργίτσα”) δεν καταλάβαιναν αυτά που τους έλεγε (ότι μάζευε δηλαδή τις δεκάρες της, για να επιδείξει στην Οικουμένη τον σπουδαίο στρατό της), γιατί πεινούσαν και την τραβούσαν απ’ την τρύπια χλαμύδα της, για να τα δώσει να φάνε…
Οι αξιόμαχες δυνάμεις, μ’ άλλα λόγια, χρειάζονται εκσυγχρονισμό εξοπλιστικό, πληρωμένο απ’ τις θυσίες του λαού μας, απαιτούν όμως και ηθική ενίσχυση, αξιοκρατική κρίση στην ιεραρχία και ανθρώπινη υποστήριξη, τα οποία δεν είναι δεδομένα ακόμα – στον βαθμό που θα έπρεπε να είναι – λόγω της δεκαετούς, σχεδόν, οικονομικής κρίσης.
Το όραμα της Ελλάδας είναι ασφαλώς η ειρήνη, όμως δεν πρέπει στο όνομα αυτής να κάνουμε υποχωρήσεις, ταπεινωτικούς συμβιβασμούς (”συμφωνία Πρεσπών”) και απώλειες εθνικών κεκτημένων (Ίμια).
Δεν πρέπει να είναι εθνική πολιτική μας η ηττοπαθής αντίληψη ότι ”οι διαφορές ανάμεσα στα κράτη επιλύονται μόνο με διευθετήσεις”. Όχι!.. Ο στόχος μας πρέπει να είναι η ειρηνική επίλυση των προβλημάτων με τους αντιπάλους μας, αλλά όταν αυτό δεν είναι εφικτό, όταν διακυβεύονται ή παραβιάζονται τα εθνικά μας συμφέροντα, πρέπει να είμαστε έτοιμοι για πόλεμο.
Γι’ αυτό, με δεδομένη την αποθράσυνση του Ερντογάν, το μήνυμα στον λαό δεν πρέπει να είναι μονοσήμαντο (που ισοδυναμεί με ιδιότυπο μονομερή αφοπλισμό), αλλά διττό: Να καλλιεργεί, δηλαδή, τη διπλή εντολή – όπως παλιά – αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο ενός πολέμου.
Αυτό προϋποθέτει, φυσικά, ετοιμοπόλεμο στρατό και αναβαθμισμένο εξοπλιστικά οπλοστάσιο. Αξιοποίηση των συγκριτικών στρατιωτικών και γεωπολιτικών πλεονεκτημάτων της χώρας. Άμεση εξοπλιστική ενίσχυση των ελληνικών δυνάμεων για τις δύσκολες ώρες κι όχι απλά για να παρελαύνουν αυτές σε δημόσια θέα σε κάθε εθνική μας επέτειο.
Γιατί χωρίς τις παραπάνω προϋποθέσεις, μπορεί να συμβεί αυτό για το οποίο είχε προειδοποιήσει ο Κώστα Καραμανλής στην ομιλία του στη Θεσσαλονίκη (27/10/’19): ότι, δηλαδή, μπορεί η οικονομική κρίση να κυοφορεί την επερχόμενη εθνική…
”Κρινιώ Καλογερίδου” (Βούλα Ηλιάδου)
