Ο εκφυλισμός της Αριστεράς και το “έξυπνο κράτος” του Κ. Μητσοτάκη
Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου, Συγγραφέας
Εδώ κι αρκετά χρόνια, με επίταση τα τελευταία τεσσεράμισι της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ήρθα ”χνώτο με χνώτο” με την ευφυέστατη προπαγάνδα της Αριστεράς. Χάρη σ’ αυτήν η Αριστερά αυτοπροσδιοριζόταν τα μεταπολιτευτικά χρόνια ως η ηττημένη νικήτρια του Εμφυλίου και η πρωταγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης στην Κατοχή.
Χάρη σ’ αυτήν απέκρυπτε εσκεμμένα τις προθέσεις και τους μύχιους πόθους της, που ήταν η βίαιη κατάληψη της εξουσίας και η εγκαθίδρυση της ”δικτατορίας του προλεταριάτου”. Προθέσεις και στόχους που ήταν ικανή να τους διαψεύσει, αν δεν είχαν καταγραφεί ιστορικά οι αδιάψευστες μαρτυρίες των έργων της.
Ωστόσο τόσο το αιματοβαμμένο εμφυλιοπολεμικό παρελθόν της, όσο και το προδοτικό μετεμφυλιακό της 5ης Ολομέλειας του ΚΚΕ το 1949 (που συγκατένευε στην απόσχιση της Μακεδονίας απ’ τον εθνικό κορμό υπέρ του Στάλιν, σε συνέχεια της απόφασης του Γ’ Συνέδριου το 1924), δεν την εμπόδισαν να επαίρεται στα νεότερα χρόνια για την ηθική και ιδεολογική υπεροχή της έναντι της Δεξιάς.
Ασφαλώς αυτήν τη διττή ”υπεροχή” της, που την εξέθρεψε η γκαιμπελίστικη προπαγάνδα των πληρωμένων γραφίδων της, την είδαμε να διαψεύδεται πανηγυρικά στα χρόνια της ”Κυβερνώσας Αριστεράς” (2012-2019) με τον πιο ιλαροτραγικό τρόπο.
Παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να αιχμαλωτίζει τη σκέψη πολλών ο ουτοπικός αριστερός μύθος που στηρίζεται στο βολικό αφήγημα του ηθικού της πλεονεκτήματος και του άδικα διωκόμενου λόγω των ιδεολογημάτων του και της προοδευτικής και φιλολαϊκής του σκέψης.
Όμως όλες οι ιδεοληψίες, τα εξαρτημένα ανακλαστικά και οι ουτοπικοί μύθοι της Αριστεράς περί προοδευτικών παραδείσων κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος επί των ημερών διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Κατέρρευσαν γιατί αναδείχθηκαν και λοιδορήθηκαν τα θολά ιδεολογήματα και τα πλαστά της διλήμματα, με τα οποία ενέπαιξε τον λαό για να πάρει την εξουσία.
Κι όταν την πήρε, παγιδεύτηκε στις ”αυταπάτες” του Τσίπρα και προσπάθησε να εγκαθιδρύσει μαδουρικό καθεστώς, με στόχο την κατάλυση της συνταγματικής διάκρισης των εξουσιών (Εκτελεστικής-Νομοθετικής-Δικαστικής) και όπλο τη δημεγερσία των εξαπατημένων Ελλήνων.
Ναι, ήταν ολέθριο το συριζαίικο πείραμα, κατά τα πρότυπα της Βενεζουέλας του Μαδούρο και της Τουρκίας του Ερντογάν. Γι’ αυτό και το αποκήρυξαν οι εξ αίματος συγγενείς του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέκος Αλαβάνος και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, ιδρυτικά ηγετικά στελέχη κι οι δυο του παλιού ”Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου”, που εκπροσωπούσε την Ευρωπαϊκή Αριστερά στην Ελλάδα.
Μαζί μ’ αυτούς το αποκήρυξε εκλογικά και ο λαός, όταν είδε να αποκαλύπτονται οι εκφυλιστικές τάσεις του, ο εθνομηδενισμός του και η αυτάρεσκη, αλαζονική και αμοραλιστική συμπεριφορά των κυβερνητικών εκπροσώπων του.
Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ δε λέει να λοξοδρομήσει απ’ τις αποτυχημένες λογικές του παρελθόντος και επανέρχεται μετεκλογικά δριμύτερος, με διάθεση κατηγόρου και τιμητή των πάντων, αντί να απολογηθεί για όσα διέπραξε.
Να απολογηθεί για τις απόπειρες καθεστικοποίησης που εφάρμοσε καθ’… υπόδειξη της Μπέττυς (που ήθελε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία κι όχι μόνο στην κυβέρνηση), για την προσπάθεια υπερσυγκέντρωσης των υπό την επικυριαρχία του ηλεκτρονικών ΜΜΕ, τους διαγωνισμούς-μαϊμούδες με τις υπέγγυες προσφορές σε άγονα βοσκοτόπια, το προβαλλόμενο ως πολιτικό”σκάνδαλο” της Νovartis, που τείνει να γυρίσει μπούμερανγκ σε βάρος των σκευωρών του…
Αντί να απολογηθούν – εν πολλοίς – για το αντιδημοκρατικό και εκφυλιστικό κατρακύλισμα της χώρας επί ημερών τους, οι του ΣΥΡΙΖΑ γίνονται ξαφνικά τιμητές και κατήγοροι των πάντων, από το FBI και την Νέα Δημοκρατία ως τον Άρειο Πάγο και τη μισή ελληνική κοινωνία, που δείχνει δημοσκοπικά να στηρίζει τις αποφάσεις της νέας κυβέρνησης.
Τα οικονομικά μέτρα που ανακοίνωσε με την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2020 η νέα κυβέρνηση κι άρχισε ήδη να τα εφαρμόζει σε ρυθμό καταιγιστικό με στόχο το ”έξυπνο κράτος” ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τους υπουργούς του, προφανώς δεν αρέσουν στον ΣΥΡΙΖΑ και τους επιτελείς του.
Δεν αρέσουν προπάντων στον αρχηγό του κ. Τσίπρα, που διακατέχεται απ’ το σύνδρομο στέρησης των αυταρχικών μεγαλείων του ”Συριζανελικού ολοκληρωτισμού” και βιάζεται να κάνει κριτική και στα μέτρα ακόμα που δρομολογούν το άλμα προς τα εμπρός για μια σύγχρονη και ανταγωνιστική Ελλάδα.
Σ’ αυτό το νεωτερικό άλμα που θέλει να πετύχει ο πρωθυπουργός για λογαριασμό της οικονομίας μας, στοχεύουν τα χαμηλά επιτόκια, το μικρότερο κόστος κράτους, η σταδιακή βελτίωση απασχόλησης, οι μικρότεροι φόροι και η ελάφρυνση της μισθωτής εργασίας.
Σε όλα αυτά βέβαια επικουρικό ρόλο θα παίξουν τα μέτρα στήριξης της οικοδομής, τα έργα στο Ελληνικό που θα αρχίσουν να τρέχουν, οι δημόσιες επενδύσεις που δρομολογούνται και όσα απ’ τα επιχειρηματικά σχέδια θα μπορέσουν να εκμεταλλευθούν τους προς διάθεση ευρωπαϊκούς πόρους.
Η θετική πορεία των παραπάνω έχει βαρύνουσα σημασία ασφαλώς για την οικονομική ανάκαμψη , γιατί θα δώσει στην οικονομία την επιτάχυνση που χρειάζεται για να βγει απ’ το τέλμα, ενισχύοντας βραχυπρόθεσμα την πλευρά της προσφοράς (παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών) και μεσοπρόθεσμα της ζήτησης, με βάση κάποια απ’ αυτά που προαναφέραμε και άλλα (μείωση φόρων, οριστική ρύθμιση των κόκκινων δανείων και κίνητρα για την οικοδομή, ώστε να ξαναγίνει αυτή η ατμομηχανή της ανάπτυξης).
Όλα τα παραπάνω είναι μεταρρυθμιστικά μέτρα ανάταξης της οικονομίας μας, που θα αλλάξουν την ψυχολογία της αγοράς και θα σηματοδοτήσουν την οικονομική σταθεροποίηση της χώρας. Θα μετατρέψουν τη χώρα μας σε ”έξυπνο κράτος” και θα εκτινάξουν την καμπύλη του οικονομικού δείκτη της στο ανώτερο σημείο του, που φτάνει στο 2008.
Ωστόσο αυτά πολύ λίγο ενδιαφέρουν – ως φαίνεται – τον ΣΥΡΙΖΑ, που ξέχασε την ανικανότητα διακυβέρνησής του και το κακό που προκάλεσαν στη χώρα οι ιδεοληψίες, οι φιλίες με τους αναρχικούς και ο εθνομηδενιστικές επιλογές του και κουνάει το δάχτυλο στους σημερινούς κυβερνώντες.
Τους κουνάει το δάχτυλο, γιατί στους πέντε μήνες διακυβέρνησής τους έδιωξαν ήδη την οδυνηρή εμπειρία της αναρχίας που υπήρχε στον τομέα των πανεπιστημίων και της δημόσιας τάξης. Και επιπλέον πέτυχαν να ξυπνήσουν τις κοιμισμένες συνειδήσεις των καθηγητών και των πολιτών, ώστε να μάθουν να αντιδρούν και να καταδικάζουν τον τραμπουκισμό των αριστερών καταληψιών και των κουκουλοφόρων, που με την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ μπαινόβγαιναν μέχρι χθες στις αίθουσες διδασκαλίας και τα ερευνητικά εργαστήρια διακόπτοντας τα μαθήματα, για να κάνουν την μαρξιστική τους κατήχηση.
Τους κουνάει το δάχτυλο γιατί κατάργησαν το πανεπιστημιακό άσυλο και προσπαθούν να βάλουν τέλος σε μια ανομία δεκαετιών. Γιατί εφάρμοσαν επιτέλους τους νόμους διώχνοντας απ’ τα υπόγεια της ΑΣΟΕΕ τους αναρχικούς και τους μπαχαλάκηδες, που είχαν μετατρέψει σε ”ορμητήριο-παρασκευαστήριο” βομβών μολότοφ τα υπόγειά της, όπως έκαναν και με το Μετσόβιο, τα υπόγεια του οποίου θύμιζαν γιάφκα.
Τους κουνάνε το δάχτυλο γιατί τώρα δε θα τολμούν τα ”δικά τους παιδιά” να προπηλακίζουν τους μη ομοϊδεάτες τους καθηγητές και τους συμφοιτητές τους. Δε θα τολμούν να προπηλακίζουν και να χτυπούν αναίτια τους άντρες των ΜΑΤ, χωρίς καμιά τιμωρία…
Όμως το πολιτικό θράσος του ΣΥΡΙΖΑ δε σταματά εδώ, αφού ξεπέρασε και κοινοβουλευτικά κάθε όριο, με τον αρχηγό του σε ρόλο ζογκλέρ στη Βουλή να παραδίδει μαθήματα ψεύδους και αμετροέπειας τόσο για το ποια Ελλάδα παρέλαβε το 2015 απ’ τον Αντώνη Σαμαρά, όσο και για το ποια Ελλάδα παρέδωσε το 2019.
Μια Ελλάδα υπερδανεισμένη, με υποθηκευμένη για 99 χρόνια τη δημόσια περιουσία της, χρεωκοπημένη τη ΔΕΗ, πετσοκομμένες τις συντάξεις και τη μεσαία τάξη στα Τάρταρα λόγω της βαριάς φορολογίας που προκάλεσε την εξόντωσή της.
Τον θύτη αυτής της τάξης τον είδαμε να κόπτεται στη Βουλή για τα ακραία νεοφιλελεύθερα και συντηρητικά μέτρα που πήρε γι’ αυτήν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αγνοώντας πως ήταν ο ίδιος που την ισοπέδωσε.
Ο ίδιος που, ως αμνήμων και ανιστόρητος πρωθυπουργός, είχε πουλήσει τον Ιούνιο του 2018 – αντί πινακίου φακής – το όνομα της Μακεδονίας μας, μαζί με τα πολύτιμα λάφυρα που το συνοδεύουν – τη γλώσσα και την εθνότητα, που ξεπουλήθηκαν ως ”μακεδονικά” στους Σλάβους παραχαράκτες της ιστορίας της.
Γι’ αυτά όμως πού να μιλήσει ο κ. Τσίπρας, αφού έχουν κιόλας ξεχαστεί απ’ τον ίδιο αφ’ ης στιγμής δεν πλήρωσε το τίμημα της προδοσίας της. Έτσι έρχεται άνετος στη Βουλή και πετάει εξυπνακισμούς διαστρέφοντας την αλήθεια και αποδίδοντας την κατηγορία της κοροϊδίας της μεσαίας τάξης στον Κυριάκο Μητσοτάκη αντί για τον εαυτό του.
Τον εαυτό του που μέμφεται κριτικά την κυβέρνηση και μένει κολλημένος στο χθες αρνούμενος να κάνει καινοτόμες προτάσεις για την οικονομία, η οποία εξακολουθεί να πάσχει δυστυχώς από τον γερμανόπνευστο δημοσιονομικό συντηρητισμό της μνημονιακής περιόδου.
Αρνείται όμως να μοιραστεί και το όραμα του πρωθυπουργού για ένα ”επιτελικό κράτος” με νεωτερική οικονομική μηχανή απαλλαγμένη απ’ τα γρανάζια της γραφειοκρατίας, η οποία κάνει δύσκολη από χρόνια τη ζωή των πολιτών.
Αρνείται, καγχάζει και λοιδορεί την νέα κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό της ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης, ξεχνώντας πως με αυτήν τη συμπεριφορά του, στη ρότα για το ”έξυπνο κράτος” που στόχο έχει να κινητροδοτήσει τις διεθνείς επενδύσεις και να ακολουθήσει μια δυναμική ανάπτυξης, ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ θα αυτοπροσδιορίζονται πλέον ως παρελθόν…
”Κρινιώ Καλογερίδου” (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)Α
