Ο Χίτλερ πέθανε, τα ορφανά του ζουν και βασιλεύουν…

Γράφει ο Σωτήρης Χήνος

Ο Φασισμός/ Ναζισμός είχε θεσπίσει τον νόμο της οικογενειακής ευθύνης. Με απλά λόγια υπήρχε ποινική διάταξη που καθιστούσε τους συγγενείς, συνυπεύθυνους με τον δράστη αξιόποινων ποινικών πράξεων. Πράξεων όχι απλώς παραβατικών με την έννοια κλοπής, φόνου, βιασμού κλπ, αλλά και πράξεων που ο νόμος θεωρούσε ότι χρειάζονται τιμωρία. (Πχ ομοφυλόφιλος, εβραίος)… Ήταν η περίφημη Sippenhaft…

Πέρασε σχεδόν ένας αιώνας. Απαλλαγήκαμε από την Sippenhaft; Το αντίθετο. Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, το βασικό πλαίσιο της μεσαιωνικής παράδοσης, την επεκτείναμε …δεν χρειάζεται καν να είσαι συγγενής. Αρκεί πχ να υπάρχει υπόνοια μιας ιδεολογικής εγγύτητας, ή συνάντησης στην κάλπη στο ίδιο ψηφοδέλτιο, ή ίσως υιοθέτησης κοινών επιλογών life style…

Ο δράκος του Σέιχ Σου, ψήφιζε ΠΑΣΟΚ; Του άρεσαν τα μπουζούκια; Όλοι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και οι θαμώνες της «Φαντασίας» του Μενιδιάτη, εν δυνάμει θα παραμόνευαν στα αλσάκια τα κοράσια για να τα διακορεύσουν. Μην ξεχνάμε τη δήλωση του ορφανού του Τσοχατζόπουλου και νυν ΣΥΡΙΖαίου γενίτσαρου Σπίρτζη… «Το μοιραίο οικόπεδο στο Μάτι ανήκει σε συγγενή στελέχους της ΝΔ»….μπορεί και μέλους της τοπικής οργάνωσης Καλυβίων…

Στα πλαίσια αυτής της άτυπης νομοθέτησης του εξελιγμένου και διευρυμένου Sippenhaft, πίσω από κάθε έκνομη πράξη, αναζητούμε πιθανές αναλογίες πολιτικών ή κοινωνικών επιλογών του ενόχου, για να γενικεύσουμε, να ομαδοποιήσουμε και εν τέλει να ενοχοποιήσουμε πολιτικούς χώρους με προφανή εν δυνάμει πολιτικά οφέλη.

Στο προσεχές μέλλον ίσως να αναζητούμε και τις φίλαθλες προτιμήσεις των ενόχων….κάθε βάζελος παιδεραστής, κάθε γαύρος δολοφόνος…

Ο Χίτλερ πέθανε, τα ορφανά του ζουν και βασιλεύουν…