Μοναδικό δείγμα αριστερόστροφης βλακείας

Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος

Αποτελεί πανθομολογούμενη παραδοχή η ανυπαρξία ορίων στην ανθρώπινη βλακεία. Όπως και η ύπαρξη των βλακών, που ώθησε τον κοινωνιολόγο Ευάγγελο Λεμπέση (1904 – 1968) να συγγράψει το περίφημο δοκίμιό του για την «Τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών στον σύγχρονο βίο». Υπό αυτή την έννοια, η πρόσφατη δήλωση του Τσίπρα, με αφορμή την φιλοξενία του Κυριάκου Μητσοτάκη από τον πρίγκηπα Κάρολο της Μεγάλης Βρετανίας και την ξενάγησή του στο «Dumfries House», προκειμένου να λάβει ιδέες για την ανάλογη αξιοποίηση και ανάπτυξη του βασιλικού κτήματος του Τατοϊου, αποτελεί μνημείο αριστερόστροφης ανοησίας,  συμπλεγματικής εμπάθειας και υστερικής κακοήθειας, που αναμφίβολα έχει την δική του «κοινωνική σημασία»: Καταδεικνύει το μέτρο της ευφυίας και της πολιτικής ωριμότητας ενός ανθρώπου, για τον οποίο πολλοί ισχυρίζονται ότι έχει ξεφύγει από τις αλλοτινές περιθωριακές ιδεοληψίες του, χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψη τους ότι ο ίδιος συχνά πυκνά – όπως συμβαίνει και στην περίπτωση αυτή – τους διαψεύδει παταγωδώς!…

Αξίζει να διατηρήσουμε στην μνήμη μας ολόκληρη την σχετική δήλωση του Τσίπρα, ως μοναδικό δείγμα της απύθμενης μικρόνοιας και της παραληρηματικής δημοκοπίας του ανδρός:

«Ο κ. Μητσοτάκης καλό θα ήταν να αντιληφθεί ότι πρέπει να ενεργεί, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, ως εκλεγμένος πρωθυπουργός και όχι ως αυλάρχης των Γλύξμπουργκ.

Συνιστά δε μέγιστη προσβολή προς τους πολίτες την ώρα που τα ελληνικά νοικοκυριά δοκιμάζονται από την ακρίβεια, λόγω της ανεπάρκειας του και της ασυλίας που παρέχει στην αισχροκέρδεια, να ταξιδεύει στην Σκωτία για να αποκτήσει τεχνογνωσία στην αξιοποίηση… βασιλικών κτημάτων.

Το Τατόι αποτελεί κτήμα του ελληνικού λαού που πλήρωσε γι’ αυτό τον λόγο αδρά αποζημίωση στην τέως βασιλική οικογένεια, η οποία-ως γνωστόν- είχε προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά της Ελλάδας.

Το νέο “unfair” της οικογένειας Μητσοτάκη δεν θα μείνει αναπάντητο από τις Ελληνίδες και τους Έλληνες όποτε τολμήσει να στήσει κάλπες».

Βέβαια, τον Μάϊο του 2018, όταν ο πρίγκηπας Κάρολος είχε επισκεφθεί την Αθήνα,  ο Αλέξης Τσίπρας, ως γνήσιος αριστερός καιροσκόπος, πειθήνιος στις επιταγές του πρωτοκόλλου, που κάποτε περιφρονούσε και μισούσε,  δήλωνε πως θεωρεί την επίσκεψη «ένα πάρα πολύ σημαντικό γεγονός» και πως πιστεύει ότι «η επίσκεψή σας μπορεί να αποτελέσει ένα ορόσημο στις διμερείς μας σχέσεις. Κυρίως αυτήν την εποχή, που και οι δύο χώρες αντιμετωπίζουν πάρα πολύ σημαντικές προκλήσεις στην ιστορία τους. Και αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο πιστεύω πρέπει να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο τη συνεργασία μας». Την ίδια στιγμή, η συντρόφισσα Περιστέρα, με την χωριατιά της αριστερής «αβροφροσύνης», έριχνε χαϊδευτικά «μπατσάκια» στην παρειά  του Καρόλου, επισφραγίζοντας με αυτή την βαθύτατα «προοδευτική» συμπεριφορά, την ακατανίκητη επαναστατικότητα ενός ζεύγους, που, αφού αναλώθηκε στους «λαϊκούς» αγώνες με τις καταλήψεις και τις μολότοφ, ένοιωσε την υπέρτατη ανάγκη να χαριεντίζεται και να επιδίδεται σε χοντροκομμένες διαχύσεις με τον διάδοχο της βρετανικής μοναρχίας…

Τελικά, από την προχθεσινή βλακώδη δήλωση, που, πράγματι, είναι αντάξια του πνευματικού επιπέδου, της κοινωνικής συγκρότησης και της πολιτικής «παιδείας» του Τσίπρα,  είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα η «μάγκικη» αποστροφή του ότι, «το νέο “unfair” της οικογένειας Μητσοτάκη δεν θα μείνει αναπάντητο από τις Ελληνίδες και τους Έλληνες όποτε τολμήσει να στήσει κάλπες». Και που να σφίξουν οι ζέστες!…